Όταν οι σύντροφοι αγγίζονται, η αναπνοή και ο καρδιακός τους ρυθμός συγχρονίζονται, ενώ ο πόνος μειώνεται

Ένα μήνυμα προς τους μελλοντικούς μπαμπάδες: Είστε πιο χρήσιμοι στην αίθουσα του τοκετού απ’ όσο νομίζετε. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα της έρευνας που δημοσιεύτηκε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα και βρήκε ότι όταν ένας ενσυναισθητικός σύντροφος κρατά το χέρι μιας γυναίκας που πονά, ο ρυθμός της καρδιάς και της αναπνοής συγχρονίζεται και ο πόνος μειώνεται.

«Όσο πιο ενσυναισθητικός είναι ο σύντροφος, τόσο ισχυρότερη η αναλγητική επίδραση και τόσο υψηλότερος ο συγχρονισμός ανάμεσα στους δύο συντρόφους που αγγίζονται», δήλωσε ο Pavel Goldstein ερευνητής του πόνου από το Εργαστήριο Γνωστικής και Συναισθηματικής Νευροεπιστήμης στο CU Boulder.

Το δείγμα ήταν 22 ζευγάρια και η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports και έρχεται να προσθέσει στον ολοένα και αυξανόμενο όγκο ερευνών πάνω στον «διαπροσωπικό συγχρονισμό», το φαινόμενο κατά το οποίο τα άτομα αρχίζουν να μιμούνται σε επίπεδο φυσιολογίας τους άλλους.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι οι άνθρωποι συγχρονίζουν υποσυνείδητα τα βήματά τους με εκείνα του ατόμου με το οποίο περπατούν ή προσαρμόζουν την στάση του σώματός τους με του συνομιλητή. Πρόσφατες επίσης έρευνες δείχνουν πως όταν παρακολουθούμε μια συγκινητική ταινία ή τραγουδάμε μαζί, ο καρδιακός και αναπνευστικός μας ρυθμός συγχρονίζονται.

Όταν οι ηγέτες και οι ακόλουθοί τους έχουν καλή επικοινωνία, τα εγκεφαλικά τους κύματα αποκτούν παρόμοιο μοτίβο. Και όταν τα ζευγάρια απλά βρίσκονται στον ίδιο χώρο, τα εγκεφαλικά κύματά τους συγχρονίζονται.

Ο υπεύθυνος της έρευνας Goldstein εξέτασε 22 μακροχρόνια ετερόφυλα ζευγάρια ηλικίας 23 έως 32 ετών και τους υπέβαλε σε τεστ που έμοιαζαν με τις συνθήκες που υπάρχουν σε μια αίθουσα τοκετού.

Τα ζευγάρια συγχρονίζονταν έως έναν βαθμό και μόνο που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο. Αλλά όταν η γυναίκα ένιωθε πόνο και ο άνδρας δεν μπορούσε να την αγγίξει, ο συγχρονισμός υποχωρούσε. Όταν του επιτρεπόταν να της κρατήσει το χέρι, ο συγχρονισμός επανερχόταν και ο πόνος της μειωνόταν.

Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν ο μειωμένος πόνος προκαλεί τα υψηλά επίπεδα συγχρονισμού ή το αντίθετο. Το άγγιγμα όμως φαίνεται να είναι το χρησιμότερο μέσο επικοινωνίας της ενσυναίσθησης, δημιουργώντας ένα ισχυρό αναλγητικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, η έρευνα συνεχίζεται, καθώς το δείγμα δεν περιελάμβανε ομόφυλα ζευγάρια, αν και αναμένονται τα ίδια αποτελέσματα.