Ο Πλάτωνας είπε κάποτε ότι αγαπάμε μόνο αυτό που επιθυμούμε και επιθυμούμε μόνο αυτό που δεν έχουμε.
Στην εποχή του, οι άνθρωποι αισθάνθηκαν αυτό το καταστροφικό συναίσθημα το οποίο όλοι γνωρίζουμε: μόνιμη δυσαρέσκεια με την ζωή.
Είναι σαν πάντα να λείπει κάτι, ανεξάρτητα από το αν μας ζηλεύουν οι άλλοι ή αν παραπονιόμαστε για κάτι. Υπάρχει ένα σταθερό κενό μέσα μας που δεν ξέρουμε πώς να γεμίσουμε.Αυτό το συναίσθημα φαίνεται να υπάρχει συχνότερα στις ρομαντικές σχέσεις. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που εξιδανικεύουν την αγάπη. Θέλουν να είναι τέλεια, ακριβώς με τον σωστό τρόπο.
Ο νοσταλγικός ρομαντισμός, είναι αυτός που μας κάνει συνεχώς δυσαρεστημένους. Αυτή η ιδέα της αγάπης δεν βασίζεται στην πραγματικότητα. Αντίθετα, βασίζεται στην φαντασία του τι θα μπορούσε να είναι.
Στην σπάνια περίπτωση που αυτή η πλατωνική μορφή αγάπης οδηγήσει σε μια σχέση, το άτομο αισθάνεται κατενθουσιασμένο και μαγεμένο. Καλύπτει το κενό που το έκανε να υποφέρει τόσο πολύ.
Το πρόβλημα είναι ότι με τον καιρό, αρχίζει να χάνει το ενδιαφέρον του και επιστρέφει στην ίδια πλατωνική συνήθεια: θέλει κάτι ανέφικτο και απολαμβάνει την δυστυχία του.
Επιθυμία και ευχαρίστηση
Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που βρίσκουν μόνο ευχαρίστηση στην επιθυμία. Από εκεί πηγάζουν η χαρά, τα όνειρα και οι ελπίδες.
Αλλά όταν πραγματικά αποκτούν αυτό που θέλουν, βαριούνται. Μόλις έχουν αυτό που υποτίθεται ότι θα τους έκανε να αισθανθούν πλήρεις, δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για επιθυμία.
Βρίσκουν κάτι πραγματικό και ατελές, κάτι που δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες που επιθυμούσαν τόσο πολύ.Καταλήγουν να τρέχουν μακριά και να δραπετεύουν για να αναζητήσουν μια νέα δόση επιθυμίας. Γιατί αυτό είναι που τους κάνει να νιώθουν ζωντανοί.
Αν και υποφέρουν, είναι γλυκιά και εθιστική αυτή η ταλαιπωρία. Πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω. Αν δεν υπάρχει, τότε δεν το έχουν βρει ακόμα και συνεχίζουν την αναζήτηση τους.
Πολύ συχνά πιστεύουμε ότι η ευτυχία βρίσκεται κάπου αλλού. Αν μπορούσαμε μόνο να την βρούμε εκεί που υποτίθεται ότι μας περιμένει, η απογοήτευση θα έφευγε.
Αλλά τελικά συνειδητοποιούμε πως δεν είναι πραγματικά έτσι. Βασικά, έχουμε ήδη όλα όσα χρειαζόμαστε για να νιώσουμε ολόκληροι. Αν ξέραμε μόνο πώς να αλλάξουμε μερικά πράγματα στην καθημερινότητα μας- αυτά που σπάνια κοστίζουν χρήματα- δεν θα ψάχναμε την ευτυχία κάπου αλλού.
Το πρόβλημα είναι ότι φοβόμαστε να κάνουμε αυτές τις αλλαγές. Μας κάνουν να αισθανόμαστε ανήσυχοι και ανασφαλείς, κι έτσι μένουμε σε αυτά που θα μπορούσαμε να έχουμε αντί να δημιουργήσουμε την δική μας πραγματικότητα.
Μάθε να αγαπάς αυτά που έχεις.
Είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλετε κάτι που δεν έχετε και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια θετική πηγή κινήτρων. Αλλά όταν η επιθυμία γίνεται ανάγκη και οδηγεί σε πόνο και ταλαιπωρία, τότε θα κολλήσετε και θα αρχίσετε να νιώθετε άδειοι, δυσαρεστημένοι και ανικανοποίητοι.
Παραδόξως, αυτός ο τρόπος ζωής δεν σας αφήνει να ζήσετε. Δεν είστε ελεύθεροι, αλλά δούλοι μιας ιδέας για το πώς νομίζετε ότι πρέπει να είναι η ζωή σας.Επομένως, είναι σημαντικό να μάθετε να αγαπάτε αυτό που έχετε είτε είναι η σχέση σας, η δουλειά σας, οι φίλοι ή η πόλη σας. Υπάρχουν πολλά θετικά σε όλα αυτά που κάποιοι άλλοι θα επιθυμούσαν.
Πρέπει να σκουπίσετε τους λεκέδες της ρουτίνας και της απογοήτευσης από τα γυαλιά σας, να αλλάξετε φακούς και να μεταβάλετε οικειοθελώς τις πτυχές της ζωής σας που δεν σας αρέσουν.
Αν μπορείτε να εκτιμήσετε και να είστε ευγνώμονες για κάθε μέρα που ζείτε, τότε δεν θα σας λείπουν πράγματα που δεν είχατε ποτέ. Θα μάθετε να ζείτε στο παρόν και να είστε ευτυχισμένοι με ό, τι συμβαίνει. Θα δεχτείτε τις αντιξοότητες και θα αποκομίζετε κάτι θετικό από κάθε εμπειρία.
Σταματήστε να αφήνετε το μυαλό σας να περιπλανιέται στο μέλλον και να διαμαρτύρεται συνεχώς για την ζωή σας. Μείνετε εκεί που είστε, πάρτε ρίσκα και αλλάξτε ό, τι δεν σας αρέσει.
Αλλά μην περιμένετε την τελειότητα ή τα ανέφικτα όνειρα που δεν θα γίνουν πραγματικότητα. Αυτό που έχετε ήδη είναι τέλειο, οπότε γιατί να μην αρχίσετε να το εκμεταλλεύεστε;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου