ΣΤΑΣΙΜΟΝ ΤΡΙΤΟΝ
ΧΟ. ὦ μεγάλε Ζεῦ καὶ πολιοῦχοι
δαίμονες, οἳ δὴ Κάδμου πύργους
† τούσδε ῥύεσθε·
825 πότερον χαίρω κἀπολολύξω
πόλεως ἀσινεῖ † σωτῆρι ...
ἢ τοὺς μογεροὺς καὶ δυσδαίμονας
ἀτέκνους κλαύσω πολεμάρχους;
οἳ δῆτ᾽ ὀρθῶς κατ᾽ ἐπωνυμίαν
830 ‹κλεινοί τ᾽ ἐτεὸν καὶ πολυνεικεῖς›
ὤλοντ᾽ ἀσεβεῖ διανοίᾳ.
ὦ μέλαινα καὶ τελεία [στρ. α]
γένεος Οἰδίπου τ᾽ Ἀρά,
κακόν με καρδίαν τι περιπίτνει κρύος.
835 ἔτευξα τύμβῳ μέλος
θυιὰς αἱματοσταγεῖς
νεκροὺς κλύουσα δυσμόρως
θανόντας· ἦ δύσορνις ἅ-
δε ξυναυλία δορός.
840 ἐξέπραξεν, οὐδ᾽ ἀπεῖπεν [ἀντ. α.]
πατρόθεν εὐκταία φάτις·
βουλαὶ δ᾽ ἄπιστοι Λαΐου διήρκεσαν.
μέριμνα δ᾽ ἀμφὶ πτόλιν·
θέσφατ᾽ οὐκ ἀμβλύνεται.
845 ἰὼ πολύστονοι, τόδ᾽ εἰρ-
γάσασθ᾽ ἄπιστον· ἦλθε δ᾽ αἰ-
ακτὰ πήματ᾽ οὐ λόγῳ.
***
ΧΟΡΟΣ
Παντοδύναμε Δία και πολιούχοι θεοί,
που τους πύργους του Κάδμου εγλιτώσατ᾽ αυτούς,
σε χαρά να ξεσπάσω κι ύμνους τάχα να πω
στων Θηβών τον προστάτη Σωτήρα,
ή να κλάψω πικρά τους κακότυχους δυο
θλιβερούς πολεμάρχους,
830 που με τ᾽ όνομ᾽ αλήθεια πολύ ταιριαστό
απ᾽ τη άθεη διχόνοιά τους πάνε;
Ω μαύρη κι ολοτέλειωτη
του γένους και του Οιδίποδα κατάρα,
σύγκρυο σκληρό μου ζώνει την καρδιά
και σε θανατερό
ξεσπάνω μοιρολόγι σα μαινάδα,
ν᾽ ακούω πως πέσανε νεκροί
αντίθεα ματοκυλισμένοι.
ω συναυλία των κονταριών
αλήθεια τρισκαταραμένη!
840 Ήρθ᾽ ως το τέλος ουδ᾽ απόστασε
η ευχή απ᾽ το στόμα του πατέρα
κι η γνώμη του Λαΐου η ανυπάκουη
βάσταξε ώς πέρα.
Μια έγνοια την πόλη σφίγγει κι οι χρησμοί
δε ξεθυμαίνουν. Ποιός, συφοριασμένοι
να το πιστέψει αυτό που κάματε;
Νά την, όχι με λόγια, η βαριοστέναχτη
και μαύρη συμφορά φτασμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου