Η μοίρα σου πάντα σκληρή, μα εσύ τη δυστυχίαπεριφρονείς, αναγελάς,
μέσα στη θύελλα τέρπεσαι, μέσα στην τρικυμία
τη λύρα κρούεις, αντιπερνάς.
Ποιητή, οι άνθρωποι θα ‘λεγαν πως είναι οι στίχοι σου ένα
παιχνίδι μάταιο, παιδικό.
Μην το πιστεύεις. Έχουνε ο Απόλλωνας για σένα
κι οι Μούσες έπαθλο ιερό.
Άφησε να γεννιούνται αυτού, κοίταξε εκεί να σβήνουν
οι ενάρετοι και οι πονηροί,
αφού όλα γύρω γίνονται μονάχα για να δίνουν
στα ποιήματά σου μια αφορμή!
ΖΑΝ ΜΟΡΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου