Όταν συγχωρούμε, δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να λυτρωθεί από το σαράκι του μίσους και της πνευματικές φθοράς που αυτό επιφέρει. Δίνουμε τη δυνατότητα ακόμα και στον άνθρωπο που έσφαλλε εις βάρος μας, μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει το λάθος του και να προσπαθήσει να διορθωθεί. Η συγχώρεση δε σημαίνει πως ξεχνάμε το κακό που μας έχουν κάνει, ούτε μας επιβάλλει να δεχτούμε ξανά τον άνθρωπο που μας πλήγωσε στη ζωή μας. Η συγχώρεση μας βοηθάει να προχωρήσουμε μπροστά και να μην αφήσουμε τον πόνο να βαλτώσει τη ζωή και τη σκέψη μας.Η προσπάθεια να εκδικηθούμε και να πράξουμε το «οφθαλμός αντί οφθαλμού», φθείρει πρώτα από όλα εμάς. Το μίσος κυριαρχεί στην ψυχή μας, θολώνει τη λογική κρίση και μας εμποδίζει να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Τότε παγιδευόμαστε μέσα στην παγίδα του και αδυνατούμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας και να γιατρέψουμε τις πληγές μας. Η εκδίκηση μπορεί μεν να δίνει ένα αίσθημα χαράς στην αρχή, αλλά ποτέ δεν ικανοποιεί. Διότι το κακό έχει ήδη συμβεί και δεν πρόκειται ο χρόνος να γυρίσει πίσω, όσο και να το θέλουμε. Αλλά και πάλι δεν αισθανόμαστε αγαλλίαση, διότι βρωμίσαμε την ψυχή μας για ανθρώπους που δεν το άξιζαν.
Η εκδίκηση δε μας απελευθερώνει, τουναντίον μας πλημμυρίζει με φόβο, διότι μετά βιώνουμε τη διαρκή αγωνία του τι θα πράξει ο άλλος για να μας εκδικηθεί και να μας πονέσει και μάλιστα περισσότερο. Όταν δείξουμε όμως πνευματική ωριμότητα και συγχωρέσουμε, τότε θα δώσουμε ένα τέλος σε αυτό τον ατέρμονο κύκλο του μίσους και θα έχουμε νικήσει με σημαία την αγάπη.
Ακόμα και αν δεν εκδικηθούμε, ακόμα και αν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε μπροστά χωρίς να σχεδιάζουμε το κακό κάποιου, η ζωή δεν θα τον φέρει αντιμέτωπο με τις πράξεις του αργά ή γρήγορα; Ας εμπιστευτούμε τη δικαιοσύνη και την αρμονία του σύμπαντος, εκείνο θα αποδώσει στον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του. Δεν πρέπει να εκδικούμαστε αλλά να αφήνουμε τη ζωή να επιστρέψει στον άνθρωπο το κακό που έχει κάνει.
Όταν συγχωρώ, δεν ξεχνάω αυτό που μου έχει συμβεί. Αντιθέτως, καλούμαι να φέρω ξανά όλο το γεγονός στη μνήμη μου, να το επεξεργαστώ και το αντιμετωπίσω κοιτώντας το στα μάτια. Ο συναισθηματικός και ηθικός πόνος που μου έχει προκληθεί, θα με βοηθήσει να ωριμάσω, να ενισχύσω την πνευματικότητά μου αλλά και να αποκτήσω μεγαλύτερο ποιοτικό κριτήριο για τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι.
Μαθαίνω που δεν πρέπει να εμπιστεύομαι ανθρώπους που δε γνωρίζω καλά, ούτε να ανοίγω σε όλους την καρδιά μου σα τριαντάφυλλο. Μαθαίνω πως ένας άνθρωπος που με βλάπτει δεν αξίζει τη διαρκή σκέψη μου, δεν αξίζει την αξία που του δίνω με το να επιτρέπω να με βλάπτει ξανά και ξανά. Εντάξει, με πλήγωσε μία φορά, δεν είναι αρκετή; Γιατί πρέπει να συλλογίζομαι διαρκώς την κακία και το δηλητήριό του και να το αφήνω να κυριαρχεί στη ζωή μου; Όταν συγχωρώ, δεν επιτρέπω πια στην κακία του άλλου να με επηρεάζει και να με αλλάζει και εμένα ως άνθρωπο.
Η συγχώρεση βοηθάει την ίδια την πρόοδο της κοινωνίας, συντελεί στην αναγνώριση των λαθών και την πράξη της μεταμέλειας και της συγχώρεσης. Όταν ένας άνθρωπος ζητάει συγχώρεση, εκείνη τη στιγμή έχει ανάγκη την αγάπη μας και προσπαθεί να απαλύνει τις τύψεις της συνείδησης. Αν του δώσουμε μίσος, τότε δεν τον βοηθάμε να εξελιχθεί, τον σπρώχνουμε ακόμα περισσότερο μέσα στο σκοτάδι.
Δεν χρειάζεται να κρατήσεις έναν άνθρωπο που συγχώρησες στη ζωή σου. Μπορείς να μην του γνωστοποιήσεις κιόλας αυτό το γεγονός και να απομακρυνθείς εντελώς, γνωρίζεις πως η συναναστροφή μαζί του φθείρει την ψυχή σου. Σταματάς όμως να θέλεις το κακό του, επιθυμείς όλα στη ζωή να του πάνε καλά. Ακόμα και οι άνθρωποι που μας πλήγωσαν, μπορεί να ήταν πλανημένοι και να μην είχαν επίγνωση των πράξεών τους.
Μάθε να συγχωρείς. Θα αισθάνεσαι την ψυχή σου πεντακάθαρη και αλώβητη από τα λάθη και τις παραλείψεις των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου