Κάνεις κάτι που σου αρέσει… Αυτό πάει καλά. Ξαφνικά βγαίνεις απ’ το συνηθισμένο και ξεχωρίζεις.Κάκιστο! Ρώτησες τους υπόλοιπους; Κυρίως συγγενείς που σε ξέρουν σαν κάτι ίδιο πάνω κάτω με εκείνους; Που σε δέχονται επειδή προσέχουν τ’ αρνητικά σου και τα τονίζουν και ιδίως τις ατυχίες σου. Έτσι, άλλωστε, νιώθουν καλύτεροι. Γεμίζουν αγαλλίαση κι ευφροσύνη ψυχής επειδή εκείνοι γλίτωσαν.
Λοιπόν; Αυτούς τους ρώτησες;
Έκανες ευτυχισμένο τον εαυτό σου κι αυτόματα προξένησες δυστυχία σ’ εκείνους. Τους έκανες να σε φθονούν.
Μην χαλιέσαι. Ο φθόνος είναι μια κινητήριος δύναμη.
Προχώρα περισσότερο. Καν’ τους να ζηλέψουν κι άλλο.
Οι φθονεροί άνθρωποι έχουν εθιστεί στην κακία και στα “πρέπει”. Δείλιασαν όταν ήρθε για εκείνους η ώρα να ξεφύγουν. Σκλαβώθηκαν. Κοιτάνε τριγύρω και βλέπουν πως υπάρχουν κι εκείνοι που πέτυχαν περισσότερα ερήμην των κανόνων.
Αυτό είναι!
Η πείνα της ζήλιας τους τρυπά το στομάχι. Αλίμονο. Μάταιη τόση οσφυοκαμψία. Κάτι πρέπει να κάνουν.
Κατασκευάζουν ιστορίες. Διασύρουν. Για λίγο νιώθουν γεμάτοι, ικανοποιημένοι, σχεδόν ευτυχείς βλέποντας ότι προκάλεσαν στεναχώρια ή έστω πιστεύοντας το. Πράσινα, ζηλιάρικα ανθρωπάκια, σκεφτείτε.
Λυτρωθείτε, επιτέλους. Ο φθόνος είναι φθορά. Νικήστε τον.
Όλα από εσάς ξεκινάνε. Απ’ την δική σας έλλειψη ελευθερίας. Αυτό ζηλεύετε. Αυτό που ποθείτε περισσότερο.
Παλέψτε να ζήσετε όπως θέλετε. Κι αφήστε εμάς τους υπόλοιπους στην ησυχία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου