Τόσο η αγάπη όσο και οτιδήποτε άλλο αισθανόμαστε είναι συναισθήματα. Παρόλα αυτά, η αγάπη είναι μια αλήθεια, ενώ τα υπόλοιπα συναισθήματα είναι ψευδή.
Αν κάποιος αντιλαμβάνεται ένα γεγονός ως περισσότερο αρνητικό παρά θετικό, αν νιώθει πληγωμένος από αυτό κι εσείς του πείτε: «Ω, καημενούλη, πληγώθηκες και υποφέρεις», μερικοί άνθρωποι θα το αποκαλέσουν αυτό συμπόνια.
Εν τούτοις, σε πολλές περιπτώσεις αυτό που ουσιαστικά κάνετε είναι να καλλιεργείτε και να υποθάλπετε μια συναισθηματική κατάσταση κατά την οποία ο άλλος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως θύμα… έτσι, τον βοηθάτε να γίνει αδύναμος.
Αυτό μπορεί να κλονίσει την εξέλιξη κάποιου, επειδή τον απομακρύνει από την ανάληψη της ευθύνης και την αναγνώριση του ρόλου του στο πλαίσιο του Νόμου αιτίου και αποτελέσματος• η εξέλιξη παρεμποδίζεται, επειδή το άτομο παρεκκλίνει από την αναγνώριση της αλήθειας της ισορροπίας και της Μεγάλης Ανακάλυψης.
Προσωπικά, δεν ενθαρρύνω κάτι τέτοιο, επειδή η πραγματική αγάπη δεν λειτουργεί ως σωτήρας ψευδαισθήσεων ή υποοστηρικτής μύθων. Αντιθέτως, εναντιώνεται σε αυτά και εξισορροπεί τις μη ισορροπημένες αντιλήψεις για χάρη της αλήθειας.
Μην επιδιώκετε να αναζητάτε τα χνάρια των σοφών ανθρώπων του παρελθόντος.
Αναζητήστε αυτό που αναζητούσαν. - Matsuo Munefusa (“Basho”)
Άνθρωποι που λένε: «Κακοποιήθηκα, εγκαταλείφθηκα, πληγώθηκα μου έκαναν το ένα, μου έκαναν το άλλο και το παράλλο» συχνά αποζητούν τη συμπάθεια και τη συμπόνια.
Περιβάλλουν τον εαυτό τους με μια ομάδα υποστήριξης που τους παρέχει, αυτή την αποκαλούμενη «συμπόνια» και σε ορισμένες περιπτώσεις μένουν βαλτωμένοι για χρόνια. Μερικές φορές δεν ξεπερνούν ποτέ κατά τη διάρκεια της φυσικής τους ζωής αυτό που έχουν αντιληφθεί ως τραύμα.
Τότε εμφανίζεται και ο ψυχολόγος και λέει: «Ναι, είσαι πράγματι θύμα. Εσύ είσαι αθώος και ο άλλος είναι απαίσιος που σου έκανε τέτοιο πράγμα», αποσυνδέοντας έτσι τον πελάτη του από τον Νόμο αιτίου και αποτελέσματος.
Καμία θεραπεία δεν μπορεί να είναι ολοκληρωμένη μέχρι το αίτιο και το αιτιατό να γίνουν ένα στο χώρο και στο χρόνο.
Οπότε, έρχομαι εγώ και ρωτάω: «Εντάξει, πού είναι η ευχαρίστηση; Πώς αυτό σε ωφέλησε; Ποια ήταν τα πλεονεκτήματα; Πού το έχεις κάνει κι εσύ αυτό;»
Έτσι, ουδετεροποιώ και εξισορροπώ το μη ισορροπημένο φορτίο.
Ανακαλύπτω τον τρόπο με τον οποίο μια ορισμένη κατάσταση ή ένα γεγονός έχει ωφελήσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο και αυτός απελευθερώνεται.
Συνειδητοποιεί ότι το άτομο του οποίου αρχικώς θεωρούσε ότι ήταν θύμα υπήρξε βοηθός και δάσκαλός του και πως κανένας δεν υπήρξε θύμα κανενός ευθύς εξαρχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου