Σκέψεις...

Cogito ergo sum. (Σκέφτομαι άρα υπάρχω.) -Καρτέσιος.

Μπαίνω μέσα στο κεφάλι σου κι ακούω τις σκέψεις σου. Ακούω τα πάντα. Μη φοβάσαι, απλά ακούω. Ακούω τα ουρλιαχτά που καταπνίγονται όταν φτάνουν στον ουρανίσκο σου, ακούω την έκρηξη που σταματάει πριν το δάκρυ κυλήσει στο μάγουλο σου, ακούω το «Σ’ αγαπώ» που μένει στην άκρη της γλώσσας σου.

Εκατομμύρια σκέψεις, βαθιά κλειδωμένες. Σκέψεις που ακούς και σκέψεις που επιλέγεις να κρύψεις από το χώρο του συνειδητού. Τρελαίνεσαι. Σε καταλαβαίνω. Νιώθω και εγώ ότι νιώθεις. Σκέφτομαι ότι σκέφτεσαι. Είμαστε ένα. Ακούω πόσο φοβάσαι να μιλήσεις, ακούω πως συμβιβάζεσαι. Ακούω πόσο πολύ σιχαίνεσαι τον εαυτό σου κάθε φορά που το κάνεις.

Δεν ακούω τίποτα. Ένα κενό. Ένα κενό που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω και χάος.

Προσπαθείς να συμμαζέψεις όλες αυτές τις σκέψεις. Μάχεσαι να τις κατευνάσεις και να τις ταξινομήσεις. Να κρατήσεις τις καλές και με ένα κουμπί να διαγράψεις ότι άσχημο σκέφτεσαι. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να είσαι αυθόρμητος και αυθεντικός. Σε ακούω που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δε σε νοιάζει η γνώμη των άλλων. Και το καταφέρνεις. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα στον δικό σου κόσμο, το καταφέρνεις. Και σε ακούω να χαίρεσαι.

Μετά επιστρέφουν οι σκέψεις από την αποθήκη και δεν ξέρεις πως κατάφεραν να βγουν. Σε ακούω να αγχώνεσαι, να προσπαθείς να εξηγήσεις στον εαυτό σου ότι όλα αυτά που σκέφτεσαι, δεν είσαι εσύ. Και μετά σε ακούω να διαλύεσαι. Να εύχεσαι να μη σκεφτόσουν τόσο πολύ. Σε ακούω που την φωνάζεις πίσω, που την θες ακόμα.

Αλλά την ίδια στιγμή σε ακούω να λες ότι δεν πρέπει. Ότι δε σου αξίζει και προσπαθείς να αναγκάσεις τον εαυτό σου να θυμηθεί όλες τις άσχημες στιγμές που πέρασες. Και κάπου εκεί, ακούγεται ένα «Σε αγαπώ».

Χάνεσαι. Δεν ακούω τίποτα. Χάνεσαι στο πλάνο των αναμνήσεών σου, τις ξαναζείς. Είσαι θεατής και η ζωή σου παίζεται σαν έργο μπροστά στα μάτια σου. Χαμογελάς. Και μέσα σε αυτή την ήρεμη θάλασσα εμφανίζεται ένα τεράστιο κύμα. Που σε παίρνει και σε πετάει με βία έξω.

Σε ακούω που στεναχωριέσαι για όσα δεν τολμάς να κάνεις, ακούω τον ενθουσιασμό σου όταν αποφασίζεις να μη φοβηθείς ποτέ ξανά τίποτα πια.

Σε ακούω που κουράζεσαι. Κοιμάσαι. Κοιμάσαι και σκέφτεσαι αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Εγώ όμως σε ακούω ακόμα. Και σε καταλαβαίνω.

Καληνύχτα. Ένα πράγμα θέλω μόνο να σου πω. Αγαπώ τις σκέψεις σου και τις θαυμάζω. Αγαπώ την τρέλα σου και την ζηλεύω. Αγαπώ το μυαλό σου που ξεφεύγει και χάνεται. Θα πρέπει να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.