Με κάθε αντίο μαθαίνεις!

Η κάθε μέρα είναι διαφορετική, μοναδική, ίσως ρουτινιάρικη, ίσως γεμάτη εκπλήξεις καλές ή άσχημες! Κάθε μέρα που περνάει μαθαίνεις από κάτι, την μία μέρα κάτι μικρό, την επομένη κάτι μεγάλο, ίσως κάτι αδιάφορο ή κάτι σημαντικό. Δεν έχει σημασία τι είναι, σημασία έχει που μαθαίνεις.

Περνάει ο καιρός και αρχίζεις να καταλαβαίνεις την διαφορά μεταξύ του να κρατάς ένα χέρι ζεστά με το να αλυσοδένεις μία ψυχή. Μαθαίνεις πως η αγάπη δεν είναι να υποχωρείς, αλλά να αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου. Μαθαίνεις πως το φιλί ενός ανθρώπου δεν είναι συμβόλαιο για το μέλλον, αλλά ένας τρόπος έκφρασης συμπάθειας, αγάπης. Μαθαίνεις πως τα δώρα που σου δίνουν δεν είναι υποσχέσεις για την σχέση που έχεις με έναν άνθρωπο, μα μία εκδήλωση ευχαρίστησης προς εσένα.

Και οι μήνες περνάνε και αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως πρέπει να δέχεσαι τις ήττες σου και τις συνέπειες των πράξεων και αποφάσεών σου. Μαθαίνεις να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και το βλέμμα σου ευθεία μπροστά, όπως η περήφανη ματιά ενός άντρα, ή η χάρη μίας γυναίκας και όχι σαν το κλάμα ενός παιδιού. Συνεχίζεις στον δρόμο της ζωής και μαθαίνεις να χτίζεις τους δικούς σου δρόμους στο σήμερα, γιατί το αυριανό έδαφος σου φαίνεται αρκετά ασταθές για τα σχέδιά σου και αισθάνεσαι το παρελθόν σου να πέφτει στο κενό της διαδρομής που του έχεις δείξει.

Και τα χρόνια περνάνε και μαθαίνεις πως ο ήλιος δεν σε καίει όταν πραγματικά θες να τον πλησιάσεις. Μαθαίνεις πως το φεγγάρι είναι πάρα πολύ κοντά, όσο μια σκέψη ότι είσαι εκεί. Μαθαίνεις πως η ζωή θέλει προσπάθεια και όχι εγκατάλειψη, έτσι όπως σε εγκαταλείπουν οι γύρω σου τις δύσκολες στιγμές.

Τόσα πράγματα μαζεμένα και ο μόνος τρόπος που θέλεις να τα αντιμετωπίσεις είναι ένας. Εκείνος που δημιουργείς τον δικό σου κήπο και διακοσμείς την δική σου ψυχή με τα χρώματα, τα λουλούδια, τα αισθήματα και τα πιστεύω τα δικά σου. Σταματάς πια να περιμένεις τα λουλούδια που θα σου φέρει κάποιος συνάνθρωπός σου και τα παίρνεις μόνος σου.

Είναι ένας υπέροχος, μοναδικός τρόπος που συνεχίζεις να μαθαίνεις ότι μπορείς πραγματικά να υπομένεις, ότι είσαι πραγματικά δυνατός και ότι αξίζεις! Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, καταστάσεις δημιουργούνται και σταματούν, γεγονότα ξεκινάνε και παύουν και εσύ μαθαίνεις! Και ο χρόνος συνεχίζει να περνάει και εσύ συνεχίζεις να μαθαίνεις και μαθαίνεις και μαθαίνεις. Με κάθε αντίο που σε πλησιάζει, εσύ μαθαίνεις!