Θεαθήναι...

Πιο πολύ από ποτέ ζούμε στην εποχή του θεαθήναι. Από κάθε άποψη οι άνθρωποι ενδιαφέρονται να δείξουν προς τα έξω μια εικόνα που δεν είναι η πραγματική.
Γιατί άραγε; Που οδηγεί αυτό;

Το θεαθήναι, το φαίνεσθαι. Μια εικόνα που προβάλλεται για τον κόσμο! Μια εικόνα που αφορά είτε τη ζωή μας, είτε την κατάστασή μας ή τον χαρακτήρα μας που όμως δεν είναι η αληθινή. Κάτι μας σπρώχνει και μας έχει εγκλωβίσει να ασχολούμαστε με το τι θα δείξουμε κι ας απέχει παρασάγγης από την αλήθεια...

Σπαταλάμε χρόνο σε αυτό, ενέργεια, χρήμα ενδεχομένως και ανάθεμα αν ξέρουμε γιατί. Αν κερδίζουμε κάτι, αν είμαστε ευτυχισμένοι έτσι, αν καταλαβαίνουμε κάποιο νόημα.
Ακόμη κι αν πικράνουμε ανθρώπους που μας αγαπούν ή νοιάζονται σε αυτήν την ξέφρενη πορεία μας αφήνει αδιάφορους.

Και τελικά τι; Είναι σημαντικότεροι οι υπόλοιποι στους οποίους θέλουμε να αποδείξουμε όλα αυτά; Ευτυχώς βέβαια δεν είναι όλοι έτσι, αλλά αρκετοί ώστε να υπάρχει πρόβλημα.

Επενδύοντας στο θεαθήναι
Στην ουσία, ένα άτομο που ενδιαφέρεται τόσο για μια προβολή κι απόδειξη μιας εικόνας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι άτομο με προβλήματα από τα οποία θαρρεί έτσι θα ξεφύγει. Είναι άτομο που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του, δεν τον έχει αποδεχτεί και δε συμβιβάζεται με τη ζωή κι ό,τι αυτή του έχει προσφέρει επειδή ονειρεύεται άλλα που είναι αδύνατα ή ανέφικτα.

Επενδύει με κάθε τρόπο στο τι θα δείξει προς τα έξω για να μη ξέρει κανείς την αλήθεια. Ντρέπεται ή αισθάνεται μειονεκτικά για όσα έχει ή δεν έχει και διακατέχεται από συμπλέγματα τύπου κατωτερότητας αίσθημα.

Με το θεαθήναι προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή, σεβασμό από τος άλλους ή εκτίμηση. Παλεύει έτσι να κερδίσει την αγάπη, το ενδιαφέρον ή το κύρος που του λείπει. Δίνει αξία στο φαίνεσθαι και θέλει να γίνει πιστευτός, να ελκύσει ανθρώπους ή ακόμη και να προκαλέσει το αίσθημα της ζήλιας για να νιώσει σπουδαίος.

Κάνει τα πάντα για να κρύψει την πραγματικότητα ακόμη και από τον εαυτό του, που εις γνώση του τον παραμυθιάζει για να μην πονά αφού δεν αντέχει την αλήθεια. Μοστράροντας όλα όσα φαντάζεται ότι είναι ή θα ήθελε να είναι, αισθάνεται δυνατός και σημαντικός μη καταλαβαίνοντας τις συνέπειες.

Συνέπειες
Όλος αυτός ο αγώνας σαφώς κι έχει συνέπειες που αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί να τις αντιμετωπίσουμε. Η πραγματικότητα δεν αλλάζει με ουτοπίες άρα κάποια στιγμή θα μας χαστουκίσει ανελέητα και θα μας προσγειώσει.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δε χτίζονται με ψέμματα ή ψεύτικα πράγματα συνεπώς η απομυθοποίηση είναι αναπόφευκτη επίσης. Από τον εαυτό μας δε γλιτώνουμε και δεν κρυβόμαστε μήτε τον ξεγελούμε κι έτσι θα έρθει ώρα αναγκαστικά να τον αντιμετωπίσουμε.

Όλο αυτό το οικοδόμημα του θεαθήναι θα καταρρεύσει αναμφίβολα. Κι εμείς θα έχουμε χάσει χρόνο, χρήμα, ευκαιρίες, ανθρώπους και άλλα πολλά. Το χειρότερο είναι πως θα έχουμε ακόμη μεγαλύτερο ψυχολογικό πρόβλημα μετέπειτα κι ελλοχεύουν άλλου είδους κίνδυνοι από αυτό.

Επενδύοντας σε αυτό που φαίνεται κι όχι σε αυτό που είναι πραγματικά, στην καλύτερη περίπτωση απλά δε θα πείσουμε αφού υποτιμούμε τη νοημοσύνη ενώ στην χειρότερη θα γελοιοποιηθούμε κιόλας. Θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα και οι απώλειες καθώς και οι ζημίες ίσως είναι μη αναστρέψιμα δεδομένα πλέον.

Επιβεβαιωμένη επίσης ένδειξη ανωριμότητας αποτελεί αυτό το ατέρμονο κι άσκοπο κυνήγι με αποτέλεσμα να υπάρξουν προβλήματα σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Τέλος, με τέτοιες συμπεριφορές φρενάρεις την πραγματική σου εξέλιξη σαν άτομο, τη διεύρυνση των οριζόντων σου, των γνώσεων και των εμπειριών που υποτίθεται μας διδάσκουν κάτι για να βελτιωθούμε. Διαβρώνεις την προσωπικότητά σου, παγιδεύεσαι και παγιώνεσαι σε στατικές καταστάσεις αδιέξοδες και αλλοιώνεις χαρακτήρα και ψυχή.

Δεν εκμεταλλεύεσαι και δε χαίρεσαι όσα έχεις ή όσα μπορείς να αποκτήσεις και ποτέ δε θα βρεις ηρεμία, ευτυχία ή αληθινή αποδοχή ούτε θα δεις τη δύναμή σου και που μπορούσες να φτάσεις.
Αλλαγή
Το να πέσει κανείς για λίγο κάποια στιγμή στην παγίδα του θεαθήναι είναι ίσως φυσιολογικό ή αναμενόμενο τέλος πάντων. Το θέμα είναι να το καταλάβει εγκαίρως και να βγει από αυτό ή να τον κάνουν να το κατανοήσει κάποιοι άλλοι για καλό του.

Θα πρέπει να κάνει αυτοκριτική, να είναι αυστηρός με τον εαυτό του, να μετανοήσει για λάθη προσπαθώντας να επιδιορθώσει ό,τι είναι εφικτό. Να πάρει ένα μάθημα ζωής και να αλλάξει τρόπο σκέψης και φιλοσοφία. Να αρχίσει να ζει με άλλα δεδομένα και να δεχτεί αλήθειες μα πρωτίστως τον εαυτό του.

Να εκτιμήσει όσα έχει, όσα είναι, όσα κατάφερε και να κρατήσει όσα κι όσους αξίζουν. Να μάθει να αξιολογεί αλλιώς και να βάζει ρεαλιστικούς στόχους. Να συμφιλιωθεί με όσα δεν του αρέσουν και να παλέψει να τα αλλάξει αληθινά κι όχι με εικόνα με το φαίνεθαι αλλά με το είναι!

Όλα αυτά κατακτώνται με την αυτογνωσία, τη μελέτη ίσως, την αυτοκριτική και την ταπεινότητα. Όλα αυτά κατανοούνται με το να αγαπάς αυτό που είσαι και να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για όσα έχεις.