Μοναχικός ή μόνος; Δεν τον καταλάβαινες τότε το διαχωρισμό. Όλοι σου είχαν κολλήσει την ταμπέλα του μοναχικού και νευρίαζες γιατί πίστευες ότι κάνανε λάθος. Άλλωστε ποτέ δε σου άρεσαν οι ταμπέλες. Που ξέρει ο άλλος τι είσαι και αν είσαι κάτι και γιατί είσαι αυτό το κάτι στην τελική.Πόση κακία μπορεί να κρυφτεί σε μια λέξη, έναν «τίτλο» που μόνο τιμητικός δεν είναι; Ο άνθρωπος συνήθως δε θα σκεφτεί πριν μιλήσει. Είσαι μόνη σου, άρα είσαι μοναχικός, άρα επέλεξες τη μοναξιά, άρα εσύ φταις, εσύ δεν κάνεις κάτι σωστά. Που να ξέρουν τι περνάς. Που να μάθουν ποτέ τι έχεις περάσει για να επιλέξεις αυτό το δρόμο. Κατ’ ουσίαν δεν τον επέλεξες κιόλας. Οι καταστάσεις σε οδήγησαν εκεί. Γονείς ανύπαρκτοι, αδέρφια δεν έχεις να πεις μια κουβέντα, συγγενείς μονίμως με το δάχτυλο πάνω σου να σε μέμφονται. Τι να έκανες κι εσύ;
Έμαθες να αγαπάς από μόνος σου, αλλά δυσκόλεψες σαν άνθρωπος, κλείστηκες, θωρακίστηκες για να μπορείς να αντέξεις τις ασχήμιες του κόσμου. Και άντεξες. Και τα κατάφερες καλά. Δεν έγινες κακός άνθρωπος, είσαι αγαπητός, έχεις φίλους. Εντάξει, είσαι μόνος στην προσωπική σου ζωή. Είναι όμως τόσο κακό αυτό;
Πάντα φοβόσουνα τη μοναξιά και παρά ταύτα την ένιωσες μέχρι το μεδούλι. Η χειρότερη όμως μοναξιά δεν είναι όταν είσαι μόνος, αλλά όταν είσαι περιτριγυρισμένος από κόσμο. Είναι τότε που θέλεις κυριολεκτικά να εξαϋλωθείς και να εξαφανιστείς από τον περίγυρο αλλιώς πνίγεσαι, δεν μπορείς να αναπνεύσεις.
Δεν πιστεύω στο επίθετο «μοναχικός». Έμαθα όμως, με τα χρόνια, να αποδέχομαι τους όποιους χαρακτηρισμούς από τρίτους αλλά να μην τους δίνω σημασία. Και τέλος, ξέρω ότι δεν είμαι μοναχικός, αλλά προσωρινά μόνος. Γιατί ξέρω ότι κάπου, κάποτε θα βρεθεί και για μένα αυτό που επιθυμώ. Αρκεί να πιστέψω στη ζωή και να διακρίνω τι θέλει να μου πει με τις πράξεις της. Κι όλα θα πάνε καλά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου