Έρωτας σαν φυλακή

Έρωτας, μια λέξη τόσο δυνατή σαν τον άνεμο, σε πηγαίνει και σε φέρνει μία από τη μια πλευρά και μία από την άλλη. Συχνά χάνεις τον έλεγχο και αδυνατείς να ανταπεξέλθεις, πέφτεις κάτω, σηκώνεσαι, και πάνω που νομίζεις ότι τα 'χεις καταφέρει, εκείνος είναι εκεί έτοιμος να σε κατασπαράξει για ακόμη μία φορά.

Ο έρωτας δεν είναι μόνο αγάπες και λουλούδια, μπορεί να χαθείς μέσα του λες και βρίσκεσαι στη δύνη μιας τρικυμίας, αδύναμος να αντιδράσεις, μένοντας παθητικός και αβοήθητος σε μια σχέση που όσο και αν σε οδηγεί σε έναν συναισθηματικό θάνατο, άλλο τόσο σου δίνει ζωή και νιώθεις να πετάς στα ουράνια.

Κι όμως, συχνά, ο έρωτας μοιάζει με φυλακή, που βρίσκεσαι κλεισμένος μέσα χωρίς βούληση, χωρίς επιλογές, μια κατάσταση που το μυαλό την ερμηνεύει ως αγάπη. Δυστυχώς, μόνο αγάπη δεν είναι, είναι η φυλακή του έρωτα.

Οι φυλακισμένοι ή αλλιώς ερωτευμένοι δε ζουν ή μάλλον αντί να ζουν, βασανίζονται, λιώνουν μέρα με τη μέρα σε σχέσεις αδιέξοδες, σε σχέσεις που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα, μονάχα πόνο και αιχμαλωσία σε βυθισμένα συναισθήματα ανύπαρκτα ή υπαρκτά, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία.

Όταν ένας ερωτευμένος είναι σα φυλακισμένος, ζει σε μια σχέση εξάρτησης, τόσο των συναισθημάτων του, όσο και των μαθημένων συμπεριφορών του, η ποινή είναι ισόβια και εάν κάποιος δεν τον τραβήξει από τον βυθό της φυλακής του, μπορεί να εκτίσει την ποινή έως τον θάνατό του.

Τέτοιου είδους σχέσεις βιώνουν καθημερινά νέα παιδιά και ενήλικες, ζευγάρια που έχασαν το νόημα των ευτυχισμένων στιγμών, και ενώ οι γύρω παρατηρούν τα πάντα, κανείς δεν απλώνει το χέρι να βοηθήσει. Μονάχα οι φυλακισμένοι μπορούν να σπάσουν τα δεσμά τους, να δούνε την πραγματικότητα και να αποφυλακιστούν.

Δεν είναι δύσκολο να βγεις από τη φυλακή του έρωτα, χρειάζεται όμως μεγάλο θάρρος και μεγάλη δύναμη για να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Μερικές φορές είναι αρκετό ένα κλικ, για να γυρίσει τα γρανάζια του μυαλού προς την αντίθετη κατεύθυνση και η ψυχή να αλλάξει μονοπάτι αφήνοντας τον παρελθόν πίσω, αναζητώντας ένα μέλλον ξέγνοιαστο, μα κυρίως χωρίς εξαρτήσεις σε παθολογικές σχέσεις.

Η πόρτα βρίσκεται μπροστά, αρκεί να την ανοίξεις και να περάσεις από την άλλη πλευρά, και τότε μπορείς να γνωρίσεις την άλλη όψη του έρωτα, την όμορφη, τη γλυκιά, γιατί μονάχα αυτός του είδους ο έρωτας θα έπρεπε να κυριαρχεί στις σχέσεις, και τα μέλη που την απαρτίζουν μονάχα αυτόν να κυνηγούν.

Σχέσεις παθολογικές μόνο κακό μας κάνουν, η απόφαση της αποφυλάκισης είναι μονάχα δική μας υπόθεση. Το να ζήσουμε στη σχέση μας ελεύθεροι και ανεξάρτητοι είναι στο χέρι μας, φτάνει να αναλογιστούμε τα οφέλη ενός αγνού έρωτα και τα δεινά ενός έρωτα, ο οποίος μοιάζει με φυλακή.

Μην αφήνετε λοιπόν, τη ζωή σας να περνάει σε μια φυλακή, ζήστε χωρίς δεσμά, ξέγνοιαστοι μα κυρίως ευτυχισμένοι!