τέτρασι δ᾽ ἔμπετες ὑψόθεν [στρ. ε]
σωμάτεσσι κακὰ φρονέων,
τοῖς οὔτε νόστος ὁμῶς
ἔπαλπνος ἐν Πυθιάδι κρίθη,
85 οὐδὲ μολόντων πὰρ ματέρ᾽ ἀμφὶ γέλως γλυκύς
ὦρσεν χάριν· κατὰ λαύρας δ᾽ ἐχθρῶν ἀπάοροι
πτώσσοντι, συμφορᾷ δεδαγμένοι.
ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχών [αντ. ε]
ἁβρότατος ἔπι μεγάλας
90 ἐξ ἐλπίδος πέταται
ὑποπτέροις ἀνορέαις, ἔχων
κρέσσονα πλούτου μέριμναν. ἐν δ᾽ ὀλίγῳ βροτῶν
τὸ τερπνὸν αὔξεται· οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαί,
ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον.
95 ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ [επωδ. ε]
ἄνθρωπος. ἀλλ᾽ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ,
λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών.
Αἴγινα φίλα μᾶτερ, ἐλευθέρῳ στόλῳ
πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ
100 Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τ᾽ Ἀχιλλεῖ.
***
Πάνω σε τέσσερις αντιπάλους έπεσες [στρ. ε]αλύπητα από ψηλά, που δεν τους έμελλεχαρούμενος σαν τον δικό σου γυρισμός απ᾽ την Πυθώνα,85κι όταν εφτάσαν στη μητέρα τους,γέλιο γλυκό δεν σκόρπισε χαρά τριγύρω·πήραν τ᾽ απόμερα δρομάκια ζαρωμένοικαι μακριά απ᾽ τα μάτια των εχθρών τους,από τη συμφορά τους χτυπημένοι.
Εκείνος όμως που πέτυχε καινούρια νίκη [αντ. ε]90σ᾽ ευτυχία μεγάλη υψώνεται, αφού ξεκίνησε μ᾽ ελπίδες,χάρη στο φτερωτό του το κατόρθωμα,και στόχους έχει πιο ψηλούς από τα πλούτη.Γοργά των θνητών αυξαίνει η χαρά·μα το ίδιο γοργά και στο χώμα πέφτειαπό σεισμό που σκέψη άστοχη τον φέρνει.
95Εφήμεροι· τί είναι κανείς και τί δεν είναι; [επωδ. ε]Ίσκιος ονείρου ο άνθρωπος.Μα σαν τον βρει αίγλη θεόσταλτη,φέγγος λαμπρό τον αγκαλιάζει,κι είναι γλυκύτατη η ζωή του ανθρώπου.Αίγινα, μάνα μου ακριβή,σ᾽ ελεύθερο ταξίδι οδήγα την πόλη τούτημε του Διός τη χάρη, του άρχοντα του Αιακού100και του Πηλέα, του γενναίου του Τελαμώνα και του Αχιλλέα
σωμάτεσσι κακὰ φρονέων,
τοῖς οὔτε νόστος ὁμῶς
ἔπαλπνος ἐν Πυθιάδι κρίθη,
85 οὐδὲ μολόντων πὰρ ματέρ᾽ ἀμφὶ γέλως γλυκύς
ὦρσεν χάριν· κατὰ λαύρας δ᾽ ἐχθρῶν ἀπάοροι
πτώσσοντι, συμφορᾷ δεδαγμένοι.
ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχών [αντ. ε]
ἁβρότατος ἔπι μεγάλας
90 ἐξ ἐλπίδος πέταται
ὑποπτέροις ἀνορέαις, ἔχων
κρέσσονα πλούτου μέριμναν. ἐν δ᾽ ὀλίγῳ βροτῶν
τὸ τερπνὸν αὔξεται· οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαί,
ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον.
95 ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ [επωδ. ε]
ἄνθρωπος. ἀλλ᾽ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ,
λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών.
Αἴγινα φίλα μᾶτερ, ἐλευθέρῳ στόλῳ
πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ
100 Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τ᾽ Ἀχιλλεῖ.
***
Πάνω σε τέσσερις αντιπάλους έπεσες [στρ. ε]αλύπητα από ψηλά, που δεν τους έμελλεχαρούμενος σαν τον δικό σου γυρισμός απ᾽ την Πυθώνα,85κι όταν εφτάσαν στη μητέρα τους,γέλιο γλυκό δεν σκόρπισε χαρά τριγύρω·πήραν τ᾽ απόμερα δρομάκια ζαρωμένοικαι μακριά απ᾽ τα μάτια των εχθρών τους,από τη συμφορά τους χτυπημένοι.
Εκείνος όμως που πέτυχε καινούρια νίκη [αντ. ε]90σ᾽ ευτυχία μεγάλη υψώνεται, αφού ξεκίνησε μ᾽ ελπίδες,χάρη στο φτερωτό του το κατόρθωμα,και στόχους έχει πιο ψηλούς από τα πλούτη.Γοργά των θνητών αυξαίνει η χαρά·μα το ίδιο γοργά και στο χώμα πέφτειαπό σεισμό που σκέψη άστοχη τον φέρνει.
95Εφήμεροι· τί είναι κανείς και τί δεν είναι; [επωδ. ε]Ίσκιος ονείρου ο άνθρωπος.Μα σαν τον βρει αίγλη θεόσταλτη,φέγγος λαμπρό τον αγκαλιάζει,κι είναι γλυκύτατη η ζωή του ανθρώπου.Αίγινα, μάνα μου ακριβή,σ᾽ ελεύθερο ταξίδι οδήγα την πόλη τούτημε του Διός τη χάρη, του άρχοντα του Αιακού100και του Πηλέα, του γενναίου του Τελαμώνα και του Αχιλλέα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου