Το σεξ ως εξάρτηση: Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που κάνουν εφήμερες σχέσεις

Η σεξουαλικότητα ως εξάρτηση: Η σεξουαλική ανάγκη είναι μια πολύ σημαντική ενόρμηση που αποσκοπεί στην επιβίωση. Επομένως διέπεται από καταναγκαστική ταση για εκτόνωση και ικανοποί­ηση. προσφέροντας απόλαυση από την εκτόνωση της έντασης και επιφέροντας χαλάρωση και κορεσμό.

Το αυτονομημένο σεξ ως ηρεμιστικό και αντικα­ταθλιπτικό προσπαθεί να καλύψει τα κενά της ύπαρξης. Έχει δυστυχώς μόνο προσωρινή δράση, αλλά μόνιμες παρενέργειες.

Η σεξουαλικότητα δίχως πρόσωπο εγκαθίσταται ως εξάρτηση. 'Οπως όλες οι εξαρτήσεις αρχικά προ­σφέρει νέες εμπειρίες, μακριά από την μίζερη πραγ­ματικότητα που βρίσκεσαι, αλλά στη συνέχεια με­ταβάλλεται σε μια καταπιεστική υποχρέωση που παύει να προσφέρει ευχαρίστηση από την λήψη της δόσης και προκαλεί ανυπόφορη πίεση για κάλυψη της στέρησης, καταλαμβάνοντας όλο και μεγαλύ­τερο χώρο στο σύνολο της ζωής με την κατανα- γκαστική επανάληψη και την επιτακτική αναζήτη­ση μιας αυξανόμενης δόσης.

Η εξάρτηση βέβαια δεν αφορά το είδος της (ναρ­κωτικές ουσίες, εξάρτηση από το Internet, σεξ, τζό­γος), αλλά την προσωπικότητα του εξαρτημένου. Μια προσωπικότητα που διαμορφώνεται σημαντικά στην παιδική ηλικία. Όταν ένα παιδί έχει μάθει τα περιμένει όλα από τους γονείς του, που θεωροί ως φροντίδα να του κλέβουν τις δικές του ευθύνες και τις αναλαμβάνουν αυτοί. Όταν τού χαριζονται την ιδια ώρα που το απορρίπτουν, όταν δεν το ενι­σχύουν στις αποτυχίες του, αλλα το υποτιμουν και το καταδικάζουν στην απαξίωση. Οταν οι ίδιοι δεν έχουν άλλα σημαντικά ενδιαφέροντα, ή όταν έχουν απορροφηθεί αποκλειστικά από τις δικές τους υπο­θέσεις, αλλά παρέχουν στο παιδί τους άφθονα χρή­ματα ως αντάλλαγμα. Όταν δηλαδή οι γονείς εξαρτούν το παιδί από εκείνους και το εκπαιδεύουν στην εξάρτηση, τότε πώς το παιδί θα αναπτυχθεί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που θα έχει προσω­πικούς και κοινωνικούς στόχους;

Πώς θα έχει προσωπικό νόημα για τη ζωή του που θα υπερβαίνει την επιβίωση και την άμεση ευ­χαρίστηση; Πώς δεν θα έχει χαμηλή αυτοεκτίμη­ση (ανεξάρτητα από τις όποιες ικανότητές του), που θα αναζητά στο σεξ μια επιβεβαίωση, μια συγκά­λυψη, ένα χαλαρωτικό ηρεμιστικό της ύπαρξης;

Ο εξαρτημένος στο απρόσωπο σεξ χάνει σε ση­μαντικό βαθμό την δυνατότητα για ικανοποίηση από την ερωτική σχέση, ακόμη και όταν διαθέτει μια σχέση. Μπορεί να έχει μια σύντροφο που να εί­ναι ελκυστική, διαθέσιμη και ολοκληρωμένη και την ίδια ώρα που είναι μαζί της να σκέπτεται, ανάμεσα σε ενοχές, πώς θα καλύψει την στέρησή του. Αυτή η κατάσταση τον οδηγεί σε ένα μόνιμο εκνευρισμό. Προκαλεί τεχνητές αναίτιες εντάσεις με την συντροφό του, προκειμένου να έχει το άλλοθι και την άνεση να ασχοληθεί με την εξάρτησή του.

Oι διαρκείς ενοχές και η αίσθηση πανικού για την περίπτωση αποκάλυψης των ένοχων μυστικών, αντί να δρουν κατασταλτικά, όπως θα περίμενε κανείς, λειτουργούν εντελώς συμβατά με την εξάρτηση και μάλιστα την τροφοδοτούν. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ενοχές λειτουργούν καθηλωτικά και δεν αφήνουν πε­ριθώριο στην ενασχόληση για παραγωγή λύσεων.

Όταν η εξάρτηση στην κατανάλωση σεξουαλικής ευχαρίστησης συνοδεύεται και με την κατασπατά­ληση οικονομικών ποσών σε σημείο που να απειλεί­ται η λειτουργικότητα, αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερες ενοχές και επομένως σε μεγαλύτερο βούλιαγμα στον εθισμό. Ακριβώς αντίστοιχα με τους εθισμέ­νους παίκτες τυχερών παιγνιδιών και τους τακτι­κούς θαμώνες των καζίνο.

Οι ενοχές, καταδικάζοντας το παρελθόν ως απο­τρόπαιο, συσσωρεύουν επί πλέον προβλήματα στο παρόν. Καταναλώνουν τεράστια ποσά ενέργειας που ξοδεύονται στην ανακύκλωση των λαθών και αφήνουν τον άνθρωπο άδειο, που για να γεμίσει το κενό του επαναλαμβάνει αυτό που λεκτικά καταδι­κάζει.

Η σχέση με την σύντροφο δεν μπορεί να είναι ελ­κυστική και ας είναι η σύντροφος ελκυστική· η σχέση μαζί της είναι καταναγκαστική. Νιώθει ατοπήματα του και για να την καθησυχάσει και όχι γιατί έχει γι’ αυτόν νόημα. Την καταγράφει ως κα­λή μητέρα και ως καλό άνθρωπο, αλλά τα στοιχεία αυτά τα κατατάσσει ως αντίθετα από τα χαρα­κτηριστικά στοιχεία μιας ερωμένης. Αν αυτή απε­γνωσμένη τον εγκαταλείψει, τότε θα του γίνει ξα­νά ποθητή, γιατί τότε δεν θα είναι δική του.

Η αίσθηση διακινδύνευσης που προκαλεί ο φόβος αποκάλυψης με τις καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τα μέλη της οικογένειάς του, παραδόξως λειτουργεί διεγερτικά, αφού τού προσφέρει αυτό που λείπει ουσιαστικά από τη ζωή του, που δεν είναι το σεξ, αλλά η ερωτικότητα.

Η αυτομομφή που επιμένει δεν δείχνει μεταμέ­λεια, αλλά χρονιότητα της κατάστασης. Η εξακόντιση ύβρεων κατά του εαυτού γίνεται μέρος του φαύλου κύκλου, που οδηγεί στην επανάληψη. Οι ποι­νές που επιβάλλει στον εαυτό του δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και οι προθεσμίες που θέτει στον εαυ­τό του, για να' παύσει η εξάρτηση, παρέρχονται, όπως και οι πολλαπλές επόμενες που θα ακολου­θήσουν.

Ο φόβος για διαπόμπευση είναι καθημερινός εφιάλτης, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει να προ­σπαθεί να ξεδιψάσει στην ευκαιριακή ευχαρίστηση, αφού στην πραγματικότητα αυτό που αναζητα εί­ναι να καλύψει την δίψα του για αυθεντική χαρα.

To ανεύθυνο σεξουαλικό παιγνίδι μοιάζει έντονα ελκυστικό, καθώς δεν έχει κανόνες και προϋποθέ­σεις. Ταιριάζει ιδιαίτερα σε όσους έχουν το χρήμα ως πρωτεύον ζήτημα της ζωής τους. Σε εκείνους δηλαδή που στερούνται και την στοιχειωδέστερη οι­κονομική επάρκεια, μέσα σε ένα ασφυκτικό περι­βάλλον εγκατάλειψης, δηλωτικό της ψυχικής μιζέριας, το απρόσωπο σεξουαλικό παιγνίδι αποτελεί την πιο φτηνή και ανέξοδη διασκέδαση, καθώς επιτρέ­πει να ξεχνιέται κανείς από την οδυνηρή πραγματι­κότητα, σε μια προσπάθεια να περνά ο χρόνος λιγότερο επώδυνα.

Αντίστοιχα, εκεί που το χρήμα έχει θεοποιηθεί και καταγράφεται ως σημαντικό, αφού μπορεί να αγοράσει τα πάντα, το απρόσωπο σεξουαλικό παι­γνίδι καλύπτει την βασανιστική ανάγκη επιβεβαί­ωσης που τόσο έχουν ανάγκη οι συσσωρευτές του αυτονομημένου πλούτου για να καλύψουν την αβε­βαιότητα του θανάτου που αντιστέκεται και δεν εξα­γοράζεται. Η μιζέρια είναι πάντα παρούσα, απλά συγκαλύπτεται με μια ωραιοποιημένη αισθητικό- που προκύπτει από την ακριβά εξαγορασμένη παροχή υπηρεσιών.

Η πορνεία κάθε μορφής είναι ανήθικη, γιατί εί­ναι αντιερωτική και εκφράζει στέρηση, απομόνωση και μιζέρια. Το άτομο υποτάσσεται σε μια διαστρoφική εξουσία της ηδονής που πρόσκαιρα συγκαλύπτει την ανασφάλεια από άλλες περιοχές της ζωής.

Τελικά ο εθισμός στο απρόσωπο σεξ είναι εθισμός στην ανέραστη ζωη.

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μια ηθικη κα­ταδίκη, αλλά η αντιπαραβολή μιας ζωντανής ερω­τικής συντροφικότητας που δεν τελειώνει στην σε­ξουαλική συνεύρεση.