Μαθαίνουμε τόσα πολλά για τον Εαυτό μας κατά την διάρκεια της φυσικής μας ζωής, που μάλλον είναι αρκετά δύσκολο να τα διαχειριστούμε...Έτσι μαθαίνουμε και τα φυλάμε στην αποθήκη του υποσυνείδητου, για να ανακληθούν σε μια ανάλογη περίπτωση που θα τα χρειαστούμε...Όμως δεν ανακαλώνται πάντα όσα γνωρίζουμε, όταν τα χρειαζόμαστε, κυρίως όταν αντιμετωπίζουμε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στην καθημερινή μας ζωή, φαίνεται σαν όλα να ξεχνιούνται...
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η πληροφορία, μπορεί μεν να είναι αποθηκευμένη στο υποσυνείδητο μας, αμφισβητείται όμως το αν τελικά μας είναι χρήσιμη σε δεδομένη στιγμή που την χρειαζόμαστε.
Ένας άνθρωπος, μπορεί να γνωρίζει για την εσωτερική δύναμη και για ποιότητες που έχει σαν ανθρώπινη Ύπαρξη, μπορεί να έχει μάθει για το Θάρρος και την Πίστη, μπορεί να έχει συλλέξει χιλιάδες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές σχετικά με την ακεραιότητα, την σταθερότητα και την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την αποφασιστικότητα, την γενναιοψυχία, αλλά τελικά είναι μη χρήσιμες πληροφορίες, όταν νιώθει ότι η ζωή του πήρε την κατηφόρα...
Γιατί κάθε γνώση και πληροφορία που δεν έχει εφαρμοστεί, δεν έχουμε δηλαδή και την συναισθηματική εμπειρία αυτής, είναι σχεδόν πάντα άχρηστη, γιατί εξουδετερώνεται από τον φόβο και την απελπισία του συναισθηματικού μας Εαυτού, αν τον έχουμε αφήσει ανώριμο και τον έχουμε γεμίσει με γνώσεις που δεν έχουμε τολμήσει ποτέ να εφαρμόσουμε και ό,τι γίνει...
Δεν έχουμε τολμήσει ποτέ να πάμε κόντρα στους φόβους μας, για το τι θα συμβεί αν...
Χιλιάδες σενάρια λαμβάνουν χώρα κάθε στιγμή στον νου μας και είναι εντελώς αντίθετα από την διανοητική μας ικανότητα να σκεφτόμαστε ώριμα και αποτελεσματικά, κυρίως σε περίοδο δυσκολιών...
Υπάρχουν πολλές στιγμές στην ζωή μας, που η διανοητική μας ικανότητα εξουδετερώνεται και μια άλλη δύναμη μας ελέγχει...Μια δύναμη που συνήθως δεν αντιλαμβανόμαστε από που πηγάζει...όμως την φοβόμαστε αυτήν την δύναμη, γιατί σχεδόν ποτέ δεν μας πάει στο Καλό...
Αυτή η δύναμη που μας ελέγχει, που ελέγχει τον νου και τις πράξεις μας, είναι η "ασθένεια" του καθενός μας και που μας κάνει να συγχέουμε και να ταυτίζουμε διάφορες καταστάσεις, όπως πχ. την υπομονή με την ανοχή, την ελπίδα με την ψευδαίσθηση, την αγάπη με την λύπηση, την δικαιοσύνη με την σκληρότητα, την διάκριση με την επίκριση...
Το σίγουρο είναι ότι η Ζωή θα διαψεύσει τον καθένα μας, σε σχέση με τις συγχύσεις και τις ταυτίσεις μας, μέχρι να βρούμε το θάρρος να τις διαλύσουμε, και να καταφέρουμε να φέρουμε το κέντρο κάθε Εαυτού μας (διανοητικού, συναισθηματικού και ενστικτώδους) σε μια πνευματική ισορροπία, βιώνοντας πιο συνειδητά την εμπειρία της Ζωής μας, χωρίς προκαταλήψεις και προκαλύμματα.
Καμιά φορά τα γεγονότα έρχονται έτσι, σαν να μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι, μα λίγο θέλει για να διαπιστώσουμε ότι ο ουρανός έχει μείνει στην θέση του, αλλά εμείς επιδιώξαμε την σύγκρουση μαζί του, από ένα υπερφίαλο "εγώ" που νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει τα πάντα (εκτός από την ανωριμότητα του).
Ενόσω εμείς συνεχίζουμε την ταύτιση μαζί του, οι πληροφορίες που έχουμε συλλέξει, αποτελούν άχρηστα αρχεία που συνήθως δεν μας αφορούν, όταν έρχονται εκείνες οι δύσκολες στιγμές, που χάνουμε την ψυχραιμία μας και τότε το μόνο που βιώνουμε είναι το χάος των συναισθημάτων μας, που έχουν παραμείνει ανώριμα και χωρίς πνευματική φροντίδα και ενεργή νοημοσύνη...
