Να μου χάριζαν όλους τους θησαυρούς του κόσμου, δε θα'δινα σ'αντάλλαγμα το γέλιο της καρδιάς μου. Μήτε θα 'θελα, σπρωγμένος απ'την αγωνία μου, να χάσω τα δάκρυά μου, για μια άγονη ηρεμία. Κι ελπίζω, ολάκερη η ζωή μου πάνω στην γη τούτη να 'ναι δάκρυα και γέλιο.Δάκρυα που εξαγνίζουν την καρδιά μου και φανερώνουν το μυστικό της ζωής και του μυστηρίου της.
Γέλιο που με φέρνει κοντά στους συνανθρώπους μου.
Δάκρυα που μ'ενώνουν με τους πονεμένους.
Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ίδια μου την ύπαρξη.
Χίλιες φορές καλύτερος ο θάνατος από ευτυχία παρά μια μάταιη ζωή γεμάτη απόγνωση.
Αιώνια να πεινώ γι'αγάπη και για ομορφιά είναι ο κρυφός μου πόθος. Και ξέρω τώρα ότι εκείνοι που μόνο πλούτη κρατάνε είναι δυστυχισμένοι, μα εμένα τ'αναστενάγματα των εραστών πιότερο με γαληνεύουν κι από τη μελωδία της λύρας.
Όταν έρχεται η νύχτα το λουλούδι διπλώνει τα πέταλά του και κοιμάται με τον Έρωτα, και την αυγή ανοίγει τα χείλη του για να δεχτεί του Ήλιου τα φιλιά, που κι αν μια στιγμή τον κρύβουν σύννεφα διαβατάρικα, γοργά όμως φεύγουν.
Η ζωή των λουλουδιών είναι ελπίδα κι ολοκλήρωση και ειρήνη.
Δάκρυα και Γέλιο.
Το νερό χάνεται κι υψώνεται και σύννεφα γίνεται πάνω απ'τους λόφους και τις κοιλάδες.
Κι όταν συναντά τ'αγέρι, πέφτει στους αγρούς κι ενώνεται με το ρυάκι που κυλάει για τη θάλασσα, τραγουδώντας.
Η ζωή των σύννεφων είναι μια ζωή συναντήσεων.
Δάκρυα και Γέλιο.
'Έτσι το πνεύμα αποχωρίζεται το κορμί και προχωράει στον κόσμο της ύλης, περνώντας σαν σύννεφο πάνω από τις κοιλάδες της θλίψης και τους λόφους της ευτυχίας μέχρι που συναντά την αύρα του θανάτου και ξαναγυρίζει στο ξεκίνημά του, τον ατέλειωτο ωκεανό αγάπης και ομορφιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου