Όταν όμως δεν νιώσεις, δεν πονέσεις, δεν κλάψεις, δεν αγαπήσεις, δεν προδωθείς, δεν είσαι ικανός να πιστεύεις σε θαύματα αγάπης όπως στην προκειμένη περίπτωση. Έτσι είναι όμως είτε μας αρέσει, είτε όχι, η αγάπη είναι ένα θαύμα, όποιος αγαπήσει και αγαπηθεί στη διάρκεια της ζωής του έστω και μια φορά ανήκει στους τυχερούς αυτού του κόσμου… Βέβαια, ο καθένας από εμάς για να φτάσει στο συμπέρασμα αυτό πρέπει να περάσει από κάποια δύσκολα στάδια…
Αυτά τα στάδια όμως είναι και όλη η μαγεία… Πάντα μου άρεσε να αγαπάω και να αγαπιέμαι, πάντα ήθελα να δίνω, ο κόσμος όμως έχει αλλάξει τόσο πολύ που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γεμάτοι από πόνο και απωθημένα με αποτέλεσμα να σκορπούν και πόνο σε όποιον τύχει και τους αγαπήσει. Αυτό που με βάζει σε τόσες σκέψεις κάποιες φορές είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι μόνοι τους τα βράδια και ονειρεύονται τη στιγμή που θα ζήσουν τον έρωτα τους…
Πώς όμως υπάρχουν τόσοι μόνοι και δεν συναντώνται ποτέ, πως υποφέρουν οι άνθρωποι αυτοί όταν υπάρχουν και άλλοι που πονούν για τον ίδιο λόγο. Ακόμα απάντηση δε μπορώ να βρω, δεν παύω όμως να πιστεύω πως υπάρχει αγάπη στον κόσμο και ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να ζήσει και να ευτυχήσει όπως του αξίζει. Άλλωστε βρε παιδιά, τι έχουμε να χωρίσουμε, μόνοι μας ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε. Οπότε γιατί να μην συναντήσουμε και κάποιον και να κάνουμε παρέα σε αυτό το σύντομο ταξιδάκι της ζωής?
Καλό λοιπόν είναι, να αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους καθώς και τις καρδιές μας ώστε να ζήσουμε όπως θέλουμε και όπως μας αξίζει. Σημασία έχει να χαιρόμαστε και να ζούμε ευτυχισμένα την κάθε μας στιγμή…Μόνο όταν σταματήσουμε να θάβουμε την αγάπη και τον ενθουσιασμό μέσα στο ίδιο μας το σώμα, θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα γίνει ένα μεγάλο και όμορφο θαύμα…
Ζήστε, ονειρευτείτε, απολαύστε κάθε τι που αρέσει σε εσάς κι αν δεν αρέσει στους άλλους, απλά γυρίστε τους την πλάτη χαμογελάστε και προχωρήστε!
Αυτά τα στάδια όμως είναι και όλη η μαγεία… Πάντα μου άρεσε να αγαπάω και να αγαπιέμαι, πάντα ήθελα να δίνω, ο κόσμος όμως έχει αλλάξει τόσο πολύ που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γεμάτοι από πόνο και απωθημένα με αποτέλεσμα να σκορπούν και πόνο σε όποιον τύχει και τους αγαπήσει. Αυτό που με βάζει σε τόσες σκέψεις κάποιες φορές είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι μόνοι τους τα βράδια και ονειρεύονται τη στιγμή που θα ζήσουν τον έρωτα τους…
Πώς όμως υπάρχουν τόσοι μόνοι και δεν συναντώνται ποτέ, πως υποφέρουν οι άνθρωποι αυτοί όταν υπάρχουν και άλλοι που πονούν για τον ίδιο λόγο. Ακόμα απάντηση δε μπορώ να βρω, δεν παύω όμως να πιστεύω πως υπάρχει αγάπη στον κόσμο και ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να ζήσει και να ευτυχήσει όπως του αξίζει. Άλλωστε βρε παιδιά, τι έχουμε να χωρίσουμε, μόνοι μας ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε. Οπότε γιατί να μην συναντήσουμε και κάποιον και να κάνουμε παρέα σε αυτό το σύντομο ταξιδάκι της ζωής?
Καλό λοιπόν είναι, να αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους καθώς και τις καρδιές μας ώστε να ζήσουμε όπως θέλουμε και όπως μας αξίζει. Σημασία έχει να χαιρόμαστε και να ζούμε ευτυχισμένα την κάθε μας στιγμή…Μόνο όταν σταματήσουμε να θάβουμε την αγάπη και τον ενθουσιασμό μέσα στο ίδιο μας το σώμα, θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα γίνει ένα μεγάλο και όμορφο θαύμα…
Ζήστε, ονειρευτείτε, απολαύστε κάθε τι που αρέσει σε εσάς κι αν δεν αρέσει στους άλλους, απλά γυρίστε τους την πλάτη χαμογελάστε και προχωρήστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου