Η αγάπη δεν είναι πράγμα. Τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή, ρευστή, υστερόβουλη, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων… Στην καλύτερη των εκδοχών της, είναι μια ευγενής και παθιασμένη δέσμευση, την οποία καλλιεργούμε και εξελίσσουμε. Γι’ αυτό και είναι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό συναίσθημα. Χωρίς την δέσμευση, είναι μόνο ένας ενθουσιασμός. Χωρίς το πάθος είναι μόνο εμμονή. Ακόμα και η μεγαλύτερη αγάπη, χωρίς τα την φροντίσεις και να την καλλιεργήσεις, μαραίνεται και πεθαίνει.
Το δύσκολο με τα συναισθήματα είναι να δεις ποιο πραγματικά έχεις. Μα φυσικά και δε μπορείς να τα ταξινομήσεις ούτε να τα καταγράψεις αλλά η σύγχυση της αγάπης με τον πόθο, τον έρωτα και την εμμονή είναι αναπόφευκτη πολλές φορές. Το τι είναι η αγάπη, εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι σε σχέση με αυτήν. Όταν βρίσκεσαι ασφαλής μέσα της, μπορείς να την αισθάνεσαι τόσο φυσική και απαραίτητη, όσο τον αέρα. Η αγάπη και η διαχείριση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη, που χρειάζεται να τη διδαχτεί ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται και να διδαχθεί την τέχνη της ζωής γενικότερα. Σίγουρα, όμως δε μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για τον τρόπο που αγαπάει. Αυτός είναι ξεχωριστός όσο ξεχωριστός είναι και ο κάθε άνθρωπος. Η αγάπη δε χρειάζεται να είναι αμοιβαία για να υπάρχει. Η διάρκεια στο χρόνο θα είναι εκείνη που θα το επιβεβαιώσει.
Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου