Το Μεγάλο Δώρο Πίσω Από Κάθε Κρίση.

Τα τελευταία χρόνια, ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων στον πλανήτη αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις στην καθημερινότητα του. Και δυστυχώς εμείς στην Ελλάδα δεν αποτελούμε εξαίρεση.

Πολλοί απελπίζονται δηλώνοντας ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις εξωτερικές καταστάσεις, χάνουν τον προσανατολισμό τους και νιώθουν παγιδευμένοι.
Εντούτοις, κάθε κατάσταση ζωής, όσο δύσκολη και αν είναι, μπορεί να αποτελέσει σημαντική εμπειρία και να φέρει ένα δώρο, ένα μάθημα. Εμείς απλά πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο να το διακρίνουμε και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το παραλάβει.
Κάθε φορά που βιώνουμε μία δυσκολία, την ίδια στιγμή, γεννιέται η επιθυμία και η λαχτάρα να βιώσουμε κάτι μεγαλύτερο, καλύτερο ή διαφορετικό.
Με άλλα λόγια, η επιθυμία μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε την παρουσία μιας «αντίθεσης» στο βίωμά μας.
«Αντίθεση» είναι η κατάσταση που βιώνουμε και δεν είναι σε σύμπνοια με αυτά που επιθυμούμε. Για παράδειγμα, όταν χαλάει, την τελευταία στιγμή, μία δουλειά στην οποία υπολογίζαμε ή πρέπει να πάμε επειγόντως το παιδί μας στο νοσοκομείο διότι χτύπησε ή ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κακεντρέχεια ενός συναδέλφου. Ή λιγότερο σοβαρές καταστάσεις, όπως το να μας πιάνει κόκκινο φανάρι σε κάθε διασταύρωση ενώ έχουμε καθυστερήσει σε ένα ραντεβού, το να συναντήσουμε μία εξαιρετικά αγενή υπάλληλο σε ένα κατάστημα ή το να σκοντάφτουμε συνεχώς σε κάθε πόρτα που συναντάμε.

Είτε αφορά μία ελαφριά είτε μία πολύ βαριά κατάσταση, η «αντίθεση» παίζει ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο στη ζωή: Μας κάνει να προσέξουμε την ασυμφωνία μεταξύ των εσωτερικών μας επιθυμιών και της εξωτερικής πραγματικότητας που βιώνουμε.
Αυτή η ασυμφωνία δημιουργεί μία ένταση που καταγράφεται στο σώμα και στο μυαλό, πιθανά ως ένα συναίσθημα άγχους, απογοήτευσης, ανυπομονησίας ή δυσαρέσκειας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο συναισθηματικής έντασης, γεννώνται οι επιθυμίες μας και μεταδίδουν με διαύγεια ένα ισχυρό σήμα σε κάθε κύτταρο του σώματος, με το μήνυμα: «Θέλω κάτι διαφορετικό!», «Θέλω κάτι περισσότερο!»
Η επιθυμία είναι μία δύναμη που προκαλεί την ταυτόχρονη δημιουργία 3 πραγμάτων:
Μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να νιώσουμε με απόλυτη ευκρίνεια τι είναι αυτό που θέλουμε
Κινητοποιεί και αρχίζει να προσελκύει τους «πόρους» (σκέψεις, ιδέες, συνθήκες κτλ.) που χρειαζόμαστε για να εκπληρώσουμε αυτή την επιθυμία
Ενισχύει τη βεβαιότητά μας ότι – τουλάχιστον στο παρόν – αυτό που επιθυμούμε δεν αποτελεί μέρος της εμπειρίας μας, και με αυτόν τον τρόπο τροφοδοτεί την ενέργεια για δράση
Μόλις επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αναγνωρίσει τι είναι αυτό που επιθυμεί, θα μας είναι αδύνατο να το καταπιέσουμε, γιατί η ίδια η πράξη της αναγνώρισης αυτού που θέλουμε, αρχίζει να το μαγνητίζει.
Ακόμα και αν δεν μοιραστούμε ποτέ την επιθυμία μας με κανέναν, μία ροή νέων ιδεών, σκέψεων και δυνατοτήτων θα αρχίσουν να βλαστάνουν σε απάντηση της αναγνώρισης του τι επιθυμούμε, ως ισχυροί μικροί σπόροι που έχουν σπαρθεί στο συνειδητό μας.
Εφόσον ζούμε σε ένα Σύμπαν που δημιουργήθηκε από αντίθετες δυνάμεις και κυβερνάται από το νόμο της πολικότητας (άσπρο-μαύρο, γεμάτο-άδειο, πάνω-κάτω), μαζί με τις επιθυμίες, αναπόφευκτα θα έρθουν και οι αμφιβολίες και οι περιοριστικές πεποιθήσεις. Συναισθήματα όπως ο φόβος, η απελπισία, η ανυπομονησία ή η σύγχυση είναι ένα ανεκτίμητο μέρος της διαδικασίας δημιουργίας.

Για ποιο λόγο;
Διότι τα αντιτιθέμενα συναισθήματα που παρουσιάζονται σε απάντηση αυτού που δεν θέλουμε, μας κάνουν να εστιάζουμε με μεγαλύτερη διαύγεια σε αυτά που θέλουμε, μας βοηθάνε να αναγνωρίσουμε πόσο έντονα τα θέλουμε και μας υποχρεώνουν να κάνουμε τις εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές που χρειάζονται για να φέρουμε τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε. Τα «αρνητικά» συναισθήματα όπως ο θυμός, η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση, όταν κατευθυνθούν σωστά, επιταχύνουν δυναμικά την πρόοδό μας και μας υποκινούν σε δράση. Και η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι κινητοποιούνται περισσότερο όταν είναι δυσαρεστημένοι και βιώνουν μία έντονη δυσφορία ή κακουχία, παρά όταν είναι ευχαριστημένοι. Σας έχει συμβεί ποτέ αυτό;
Με τον ίδιο τρόπο που η ανάγκη είναι η μητέρα όλων των εφευρέσεων, οι αντιξοότητες, η εμπειρία, δηλαδή, του να μην βιώνουμε ό, τι θέλουμε, είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε αλλαγή.
Όταν υπάρχει δυσαρμονία ανάμεσα στην εσωτερική μας επιθυμία και στις εξωτερικές καταστάσεις, η δυσαρμονία θα δημιουργήσει, εν καιρώ, ένα σημείο καμπής. Ένα σημείο όπου διανοητικά, συναισθηματικά και ενεργειακά απλά «δεν αντέχουμε άλλο» και βρίσκουμε το κίνητρο να κάνουμε όσες προσαρμογές χρειάζονται για να γεφυρώσουμε το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που δεν θέλουμε και σε αυτό που επιθυμούμε.

Ας πάρουμε ένα πραγματικό παράδειγμα. Πριν μερικά χρόνια, δούλευα σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία, σε υψηλόβαθμη θέση. Η δουλειά αυτή ήταν κατάκτηση ζωής, είχα μία θέση παγκόσμιας εμβέλειας, εισέπραττα την εκτίμηση των συναδέλφων μου, η ομάδα μου ήταν πάντοτε στην κορυφή, οι απολαβές μου ήταν εξαιρετικές και η ευκαιρία για δημιουργία καθημερινή. Τι άλλο θα μπορούσε κανείς να ζητήσει; Όμως, σε μία αναδιοργάνωση της εταιρίας τα πράγματα άλλαξαν. Η αντίθεση μεταξύ αυτού που είχα μέχρι εκείνη τη στιγμή και των νέων συνθηκών ήταν πολύ ξεκάθαρη. Αντί να ελέγχω πλέον το πρόγραμμά μου και τη δουλειά μου, καλούμουν να ταξιδεύω 4 μέρες την εβδομάδα, για να βρίσκομαι σε συναντήσεις όπου δεν λαμβάνονταν αποφάσεις, να συναναστρέφομαι και να επιβλέπω επιφανειακά τις εργασίες των ομάδων μου, να δουλεύω στα αεροπλάνα και να βλέπω τα παιδιά μου μόνο κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Έτσι βρισκόμουν σε μία συνεχή «αντίθεση», που μου δημιουργούσε δυσφορία. Με κατέκλυζε η εξάντληση, σωματική και ψυχική, και η απόλυτη δημιουργική ανία. Έχασα, σιγά σιγά, το ενδιαφέρον μου και την παρακίνησή μου.
Καθώς περνούσαν οι μήνες και συνέχιζα να βιώνω αυτήν την κατάσταση, άρχισε να διαμορφώνεται μέσα μου ξεκάθαρα η εικόνα του τι επιθυμούσα πραγματικά για την καριέρα μου: Να είμαι αφεντικό του εαυτού μου και του προγράμματός μου, να επενδύω τα ταλέντα μου και τον χρόνο μου σε μια εργασία όπου κάθε μου δράση θα είχε αποτέλεσμα και θα συνέβαλε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων, μια εργασία που θα ήταν σε σύμπνοια με τις επιθυμίες της ψυχής μου και που θα μου επέτρεπε να είμαι καθημερινά παρούσα στις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν τα παιδιά μου στην τόσο σημαντική περίοδο της εφηβείας τους.
Εάν δεν είχα βιώσει τόσο έντονα την «αντίθεση» εκείνη την εποχή, ίσως να μην είχα βρει την απαραίτητη ορμή για να κάνω το άλμα προς την αλλαγή. Μία αλλαγή που με έβαλε σε νέο επαγγελματικό πεδίο όπου βιώνω ξανά την καταξίωση, την πληρότητα, τη δημιουργία, την προσφορά και την ελευθερία που επιθυμώ.
Οι χώρες σε κρίση, τα καταχρηστικά αφεντικά, οι φιλονικίες μεταξύ ανθρώπων, οι οικονομικές δυσκολίες, ένα παρατεταμένο κρυολόγημα, οι αλλαγές στις συνθήκες και στις ανάγκες μας… όλα αυτά είναι μέρος της ζωής, γιατί η ζωή είναι πολικότητα. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι κάθε φορά που φτάνει στην εμπειρία μας κάτι που είναι σε αντίθεση με αυτό που επιθυμούμε, είμαστε αντιμέτωποι με μία βασική επιλογή:
Μπορούμε να εστιάσουμε και να παραπονιόμαστε για όλα όσα μας ενοχλούν, ή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την εμπειρία «αντίθεσης» για να ξεκαθαρίσουμε ακριβώς τι θέλουμε να κτίσουμε στη θέση της.

Ανεξάρτητα με τις καταστάσεις, πάντα έχουμε εναλλακτικές στον τρόπο που ερμηνεύουμε και προσεγγίζουμε τα πράγματα. Και συγκεκριμένα έχουμε τουλάχιστον 9 εναλλακτικές:
Ενώστε τα χέρια σας σταυρώνοντας τους αντίχειρες μπροστά από την καρδιά σας και, με τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, κινείστε τα δάκτυλά σας ελεύθερα. Αυτός ο αρχαίος συμβολισμός που προσομοιάζει μία πεταλούδα, θυμίζει ότι ήμαστε πάντα ελεύθεροι να πετάξουμε προς την κατεύθυνση που θα επιλέξουμε – κάθε δάκτυλο αντιπροσωπεύει μία εναλλακτική.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πάντα εναλλακτικές, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι είμαστε εμείς που πρέπει να πάρουμε την απόφαση να τις αναζητήσουμε. Εάν μείνουμε εστιασμένοι μόνο στην «αντίθεση» που υπάρχει στη ζωή μας και όχι στην επιλογή να προσεγγίσουμε την κατάσταση πιο θετικά και παραγωγικά για εμάς, περιορίζουμε την ικανότητά μας να διακρίνουμε εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας. Και όταν το κάνουμε αυτό νιώθουμε ακόμα πιο παγιδευμένοι και προσελκύουμε ακόμα περισσότερες δυσκολίες.
Όταν οι καταστάσεις που μας περικλείουν δεν μας ευχαριστούν, πρέπει να στραφούμε στο ένα πράγμα που ελέγχουμε απόλυτα, στο πού εστιάζουμε την προσοχή μας.
Μόνον όταν επιλέξουμε να εγκαταλείψουμε αυτό που μας δυσαρεστεί, ο εαυτός μας θα είναι ανοικτός στη ζωή που επιθυμούμε. Για παράδειγμα, μόνον όταν επιλέξουμε να εγκαταλείψουμε την «έλλειψη» ο εαυτός μας θα είναι ανοικτός στην αφθονία. Εστιάστε, δηλαδή, στη σημερινή σας αφθονία ή σε αυτήν που θέλετε να δημιουργήσετε, και η «έλλειψη» θα χάσει τη βαρύτητα της, θα συρρικνωθεί.

Αγκαλιάστε, λοιπόν, κάθε τι που σας συμβαίνει, ακολουθώντας τα εξής βήματα για την αξιοποίηση του:
Διερευνήστε τι μαθαίνετε από αυτό .
Ορίστε τι επιθυμείτε να βιώσετε στη θέση του
Αφουγκραστείτε τις εναλλακτικές σας
Επιλέξτε μία από αυτές και δράστε για την πραγματοποίησή της.
Τα παραπάνω συνθέτουν μια απλή στρατηγική αντιμετώπισης των δυσκολιών που θα σας οδηγήσει αλάνθαστα στο να διευρύνετε την αντίληψή σας και να προσανατολίσετε την προσοχή και την ενέργειά σας προς τη δημιουργία μιας πιο ελκυστικής πραγματικότητας.