Περίεργα πράγματα σου λέω!
Περιμένω τόσο πολύ να συμβούν αλλαγές!
Κάθε μέρα, σηκώνομαι με όλη την καλή διάθεση για να επιλύσω τα προβλήματά μου, αλλά εστιάζομαι τόσο πολύ σε αυτά, που τελικά δεν ακολουθώ καμία λύση!
Μένω απλά και τα κοιτάζω μέσα στη μουρμούρα.
Και μεγαλώνουν έτσι τα άτιμα τόσο πολύ! Και να δεις που την άλλη μέρα, πάλι εκεί είναι μαζί με άλλα τόσα!
Θυμάμαι πως κάποτε υπήρχαν πράγματα που μου άρεσαν, αλλά πολεμώντας τόσο πολύ καιρό γι αυτά που δεν μου αρέσουν, τελικά έχω απορροφηθεί από αυτά, και έχω ξεχάσει το τι μου άρεσε!
Και όμως, θυμάμαι, πόσο μου άρεσαν!
Και αν κανένα από δαύτα στο δρόμο μου βρεθεί, δεν του χαμογελώ πια.
Φοβάμαι ότι στη γωνία με περιμένουν τα άλλα, αυτά που πολεμώ συνέχεια!
Το ξέρω ότι η αγάπη είναι η λύση και η απάντηση, αλλά έμαθα τόσο καλά να φοβάμαι, που ούτε σου τη δίνω, ούτε τη δέχομαι, μένω μόνο να την ονειρεύομαι όπως εγώ την έχω φανταστεί.
Και αν δεν ανταποκριθείς στα πλαίσια που της έχω βάλει, φίδι που σε έφαγε!
Και θα φταις πάντα εσύ βέβαια!
Άσε που κάθε μέρα, το μόνο που κάνω, είναι να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια, να έχω τους ίδιους τρόπους αντίδρασης, να μην αλλάζω τίποτα, να επιμένω στις ίδιες ιδέες, στις ίδιες πράξεις, στα ίδια συναισθήματα, στην ίδια μιζέρια, στο ίδιο σκηνικό, στο ίδιο έργο, με τους ίδιους θεατές.
Και σου το λέω ξανά. Περίεργο πράγμα. Τίποτα δεν αλλάζει ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου