Μετρώντας τις στιγμές τις ζωής μου κατανοώ ότι ήταν πολύ λίγες οι στιγμές που πραγματικά ήμουν στο Τώρα. Η πιο συνηθισμένη κατάσταση της ύπαρξης μου ήταν να τρέχω από το παρελθόν στο μέλλον και από το μέλλον στο παρελθόν. Να προσπαθώ να αναπολώ όμορφες στιγμές από το παρελθόν ή να προβάλλω όμορφες στιγμές στο μέλλον. Και άντε το παρελθόν ήταν κάτι που έχει συμβεί και οι όμορφες στιγμές ζεσταίναν για λίγο την καρδιά μου. Όμως οι όμορφες στιγμές στο μέλλον με οδηγούσαν στο να προσπαθώ σκληρά να δημιουργήσω αυτό που σκεφτόμουν και το αποτέλεσμα ήταν η ματαιότητα.
Ο φόβος
Πάντα προσπαθούσα να φύγω από το Τώρα. Και αναρωτιέμαι γιατί με φόβιζε τόσο η παρούσα στιγμή. Γιατί πάντα ο νους ήθελε κάτι να κάνει και κάτι να ελπίζει; Αλήθεια τι συμβαίνει στο Τώρα; Αν σταματήσω όλες τις διαδικασίες τι συμβαίνει στο Τώρα μου; Τι παρατηρώ;
Φόβος είναι αυτό; Φόβος του ποιός είμαι; Τι είμαι; Τι είμαι αν δεν κάνω τίποτα, αν δεν σκέφτομαι τίποτα, αν δεν δημιουργώ κάτι, αν δεν μοχθώ για κάτι; Τότε ποιός είμαι; Γιατί όταν όλα τα κουστούμια που συνηθίζω να φοράω στην καθημερινότητα μου είναι άχρηστα πια, και ποια είμαι χωρίς κουστούμι; Τα κουστούμια μου –οι ρόλοι που έχω- μου δίνουν μια αίσθηση του εαυτού. Στο Τώρα δεν υπάρχει καμιά αίσθηση.
Το εγώ πλήττεται, το εγώ απειλείται. Το εγώ πεθαίνει. Γιατί στο Τώρα δεν υπάρχει εγώ, στο Τώρα δεν υπάρχει αίσθηση ποιος είμαι, δεν υπάρχει η αίσθηση του εαυτού, αλλά η αίσθηση του μη εαυτού. Γι’ αυτό φοβάμαι, γιατί δεν ξέρω ποιός είμαι. Χωρίς το εγώ δεν ξερώ ποιός είμαι. Και εκεί κρύβεται ένας τεράστιος φόβος.
Πως το προσεγγίζω
Το Τώρα έρχεται όταν δεν υπάρχει τίποτα που θέλω να αναζητήσω, η παρούσα στιγμή με παρασύρει όταν δεν υπάρχει κάτι που να θέλω να κάνω, όταν δεν υπάρχει τίποτα που να απασχολεί το μυαλό μου. Μπαίνω στη στιγμή σημαίνει είμαι συνδεδεμένος με το πώς αισθάνομαι και ανάλογα μπαίνω σε δράση. Κάτι που έκανα εχθές και με έφερε στο Τώρα, σήμερα δεν μπορεί να αποδώσει. Γιατί το να έρθεις στο Τώρα δεν έχει κανόνες, δεν μπορεί να μπει σε καλούπια. Αν είσαι ανοικτός, αν είσαι δεκτικός, αν είσαι σε επαφή με τον εαυτό σου απλά συμβαίνει. Και όταν συμβεί, συμβαίνει και η έκσταση, συμβαίνει και η αγάπη, συμβαίνει και η έλλειψη ορίων, συμβαίνει και η αποδοχή, συμβαίνει και η συνάντηση με το θεό, συμβαίνει και η έλλειψη φόβου.
Το να έρθω στο Τώρα σημαίνει απλά αφήνομαι να παρασυρθώ στην στιγμή, να χαθώ σε ότι συμβαίνει, να μην είμαι. Σημαίνει ότι δεν έχω προσδοκίες, δεν έχω επιθυμίες, δεν έχω σκέψεις. Όλα είναι καλά και ευλογημένα και όλα συμβαίνουν όπως χρειάζεται να συμβούν. Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται αλλαγή, δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται διόρθωση. Εγώ παίζω με όλα αυτά που συμβαίνουν χωρίς ρόλους, χωρίς ταυτίσεις, χωρίς προσδοκίες. Όλα συμβαίνουν, όλα ρέεουν.
Το χάνω και το βρίσκω
Και όταν το χάνω, τι γίνεται όταν το χάνω; Τότε βιώνω ένα κενό, ένα χάσμα, μια έλλειψη. Ο πιο γρήγορος τρόπος για να ξαναέρθω στο Τώρα είναι απλά να συνεχίσω να αποδέχομαι ότι και αυτό είναι εντάξει. Ότι δεν είμαι στο Τώρα, αλλά είναι εντάξει. Όλα είναι εντάξει, όλα συμβαίνουν καλώς. Εδώ έρχεται ο νους και μου το υπενθυμίζει. Αποδοχή! Αποδοχή! Αποδοχή!
Αποδοχή για ότι συμβαίνει, αποδοχή για το πώς συμβαίνει. Αποδοχή για το γιατί συμβαίνει! Βαθιά και ολοκληρωτική αποδοχή.
Επίσης άλλο ένα τέχνασμα που βοηθάει να έρθεις στο Τώρα είναι να αφεθείς στο άγνωστο. Κάνε κάτι πέρα από τα συνηθισμένα, κάτι από αυτά που δεν συνηθίζεις να κάνεις. Δέξου την πρόκληση του καινούργιου.
Κάνε κάτι που σου αρέσει πολύ. Κάνε κάτι που θέλεις. Εκείνη τη στιγμή που το σκέφτεσαι. Έτσι δεν αφήνεις περιθώρια στο νου να σκεφτεί και να κάνει υποδείξεις και όσο δεν του αφήνεις περιθώρια να μιλάει είναι πιθανόν να προσεγγίσεις την παρούσα στιγμή. Είναι η ευκαιρία να παραμερίσεις για λίγο τον νου, να τον ξεκουράσεις και να ξεκουραστείς.
Και στο Τώρα αναζωογονούμαι. Και στο Τώρα αυξάνω την ενέργεια μου. Γιατί το Τώρα είναι πηγή φόρτισης και σύνδεσης με όλα όσα υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου