Χρειάζομαι πρακτική αγάπη για τον εαυτό μου. Αυτό μου λείπει, αλλά το πρόβλημα είναι ότι βλέπω τον εαυτό μου να κάνει βήματα και μετά να τα παίρνει πίσω, νιώθω ότι πάω μπρος πίσω ή γυρίζω γύρω από τον εαυτό μου γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Αλήθεια, πώς θα ξέρω πότε αγαπώ τον εαυτό μου και πότε όχι; Όλη μου η ζωή γυρίζει γύρω απ’ αυτό το θέμα.
Τα ερωτήματα που θέτεις έχουν ήδη απαντηθεί από τους δασκάλους και οδηγούς σου. Το θέμα είναι να λάβεις συνείδηση ότι έχουν ήδη απαντηθεί και ότι ο δρόμος για αγάπη του εαυτού κοντεύει να ολοκληρωθεί και να φτάσεις στο προορισμό σου. Κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτές τις ερωτήσεις και δεν μπορεί να έχει αυτές τις συνειδητοποιήσεις αν δεν είναι στο δρόμο. Είσαι στο δρόμο αυτό και τον βαδίζεις πολύ όμορφα. Δεν κάνεις πισωγυρίσματα αλλά μερικές φορές ξεχνάς ότι εσύ ο ίδιος έχεις προχωρήσει πιο μπροστά και έτσι επιστρέφεις σε μια προηγούμενη στροφή για να βεβαιωθείς ότι έχεις περάσει από εκεί.
Όλη αυτή η αναζήτηση που κάνεις είναι μέσα στο δρόμο του “αγαπάω τον εαυτό μου“. Όμως αυτός ο δρόμος είναι μακρύς γιατί μέσα σε αυτό το δρόμο θα βρεις και άλλους συνοδοιπόρους και χρειάζεται να τους πάρεις από το χέρι και να βαδίσετε μαζί, βοηθώντας ο ένας τον άλλον!
Μην σε νοιάζει πότε θα φτάσεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά. Όταν συμβεί αυτό δεν θα ρωτάς, αλλά και τώρα που πιστεύεις ότι δεν τον αγαπάς, παρατήρησε το και αποδέξου το και αυτό. Τι να αποδεχτείς; Ότι αισθάνεσαι ότι δεν σου είναι εύκολο να αγαπάς τον εαυτό σου κατά διαστήματα, αλλά είναι απλά και αυτό μια φάση.
Τρόποι για να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρακτικά έ;
Αποδέξου τον σε ότι θέλει να κάνει. Κάνε πράγματα που απολαμβάνεις. Αν κάτι αισθάνεσαι ότι σε τραβάει να το κάνεις, κάνε το, μην το σκέφτεσαι παραπάνω και μην το κρίνεις.
Μην σε κρίνεις. Πιάσε τις σκέψεις κριτικής στο εαυτό σου και αντέδρασε σε αυτές, πες μου αρέσω και έτσι, χλεύασε την κριτική που κάνεις στον εαυτό σου!
Εκθέσου. Πες αυτό που αισθάνεσαι αυτό που φοβάσαι, αυτό που σκέφτεσαι αυθόρμητα. Λέξεις που δεν είπες, συναισθήματα που δεν έκφρασες, γίνονται αντικείμενο κριτικής από το νου σου.
Κόψε τη φόρα του εσωτερικού κριτή σου. Χρειάζεται να βρείτε το τρόπο να συνομιλήσετε. Κάντε μια κουβεντούλα. Την επόμενη φορά που θα σου κάνει κριτική για κάτι, τοποθέτησε τον σε μια καρέκλα κάτσε απέναντι και άρχισε τον στις ερωτήσεις. “Πιστεύεις αλήθεια ότι ισχύει αυτό;” “Γιατί είσαι τόσο σκληρός μαζί μου;” “Σε τι με εκπαιδεύεις στην παρούσα κατάσταση;” “Δεν μπορούμε να συμμαχήσουμε αντί να με πληγώνεις έτσι;” Πρότεινε του συμμαχία.
Πήγαινε κόντρα στο φόβο σου. Την ώρα που κάτι σε σταματάει, προχώρα και κάνε αυτό που φοβάσαι. Έτσι διαλύεις τους φόβους σου. Τους ζεις, τους βιώνεις και εξαφανίζονται από μόνοι τους. Γιατί μόλις ο νους πάρει την πληροφορία που χρειάζεται θα πάψει να φοβάται.
Μην κουκουλώνεις αυτό που νιώθεις κάνοντας πράγματα για να διώξεις αισθήματα που σε ενοχλούν. Μείνε μαζί τους και δες τι σου λένε και βίωσε τα και νιώσε τα και απόλαυσε τα! Ναι πάρε το μήνυμα που έχουν για εσένα και μην τα αμελείς. Συνήθως αυτό που κάνουν οι άνθρωποι είναι να θάβουν συναισθήματα που τους πονάνε και να κάνουν οτιδήποτε για να τα αποφύγουν. Όμως ότι και να κάνεις αυτά είναι εκεί και σε περιμένουν. Και μπορεί μια, δυο να ξεχαστείς με κάτι άλλο, την τρίτη θα εκδηλωθούν και πάλι. Η φυγή από τα συναισθήματα σου, δεν είναι λύση.
Όταν αισθάνεσαι κάπως. Πες στον εαυτό σου, “τι έχεις τώρα μικρή μου; ” και δώσε λίγο στοργή και δες νιώσε αυτό που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή και σε ενοχλεί. Αν το μικρό παιδί το πονάει κάτι δεν σκύβουμε πάνω του να δούμε τι έχει; Έτσι και εσύ. Όταν αισθάνεσαι ένα κενό μέσα σου, κάτι συμβαίνει. Δες τι συμβαίνει; Σου λείπει κάτι; Τι είναι αυτό που σου λείπει; Μήπως είναι ένας φόβος και βγαίνει με έλλειψη; Ποιος φόβος; Αγκάλιασε τον εαυτό σου και υποσχέσου του ότι εσύ θα τον φροντίσεις. Γίνετε δυο εκείνη την στιγμή και αρχίστε την παρέα και την συνομιλία. Αλλά ουσιαστικά να είσαι διατεθειμένη να σε νιώσεις. Να σε αισθανθείς απόλυτα. Και θα βρεις και άλλους τρόπους να το κάνεις αυτό.
Τα ερωτήματα που θέτεις έχουν ήδη απαντηθεί από τους δασκάλους και οδηγούς σου. Το θέμα είναι να λάβεις συνείδηση ότι έχουν ήδη απαντηθεί και ότι ο δρόμος για αγάπη του εαυτού κοντεύει να ολοκληρωθεί και να φτάσεις στο προορισμό σου. Κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτές τις ερωτήσεις και δεν μπορεί να έχει αυτές τις συνειδητοποιήσεις αν δεν είναι στο δρόμο. Είσαι στο δρόμο αυτό και τον βαδίζεις πολύ όμορφα. Δεν κάνεις πισωγυρίσματα αλλά μερικές φορές ξεχνάς ότι εσύ ο ίδιος έχεις προχωρήσει πιο μπροστά και έτσι επιστρέφεις σε μια προηγούμενη στροφή για να βεβαιωθείς ότι έχεις περάσει από εκεί.
Όλη αυτή η αναζήτηση που κάνεις είναι μέσα στο δρόμο του “αγαπάω τον εαυτό μου“. Όμως αυτός ο δρόμος είναι μακρύς γιατί μέσα σε αυτό το δρόμο θα βρεις και άλλους συνοδοιπόρους και χρειάζεται να τους πάρεις από το χέρι και να βαδίσετε μαζί, βοηθώντας ο ένας τον άλλον!
Μην σε νοιάζει πότε θα φτάσεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά. Όταν συμβεί αυτό δεν θα ρωτάς, αλλά και τώρα που πιστεύεις ότι δεν τον αγαπάς, παρατήρησε το και αποδέξου το και αυτό. Τι να αποδεχτείς; Ότι αισθάνεσαι ότι δεν σου είναι εύκολο να αγαπάς τον εαυτό σου κατά διαστήματα, αλλά είναι απλά και αυτό μια φάση.
Τρόποι για να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρακτικά έ;
Αποδέξου τον σε ότι θέλει να κάνει. Κάνε πράγματα που απολαμβάνεις. Αν κάτι αισθάνεσαι ότι σε τραβάει να το κάνεις, κάνε το, μην το σκέφτεσαι παραπάνω και μην το κρίνεις.
Μην σε κρίνεις. Πιάσε τις σκέψεις κριτικής στο εαυτό σου και αντέδρασε σε αυτές, πες μου αρέσω και έτσι, χλεύασε την κριτική που κάνεις στον εαυτό σου!
Εκθέσου. Πες αυτό που αισθάνεσαι αυτό που φοβάσαι, αυτό που σκέφτεσαι αυθόρμητα. Λέξεις που δεν είπες, συναισθήματα που δεν έκφρασες, γίνονται αντικείμενο κριτικής από το νου σου.
Κόψε τη φόρα του εσωτερικού κριτή σου. Χρειάζεται να βρείτε το τρόπο να συνομιλήσετε. Κάντε μια κουβεντούλα. Την επόμενη φορά που θα σου κάνει κριτική για κάτι, τοποθέτησε τον σε μια καρέκλα κάτσε απέναντι και άρχισε τον στις ερωτήσεις. “Πιστεύεις αλήθεια ότι ισχύει αυτό;” “Γιατί είσαι τόσο σκληρός μαζί μου;” “Σε τι με εκπαιδεύεις στην παρούσα κατάσταση;” “Δεν μπορούμε να συμμαχήσουμε αντί να με πληγώνεις έτσι;” Πρότεινε του συμμαχία.
Πήγαινε κόντρα στο φόβο σου. Την ώρα που κάτι σε σταματάει, προχώρα και κάνε αυτό που φοβάσαι. Έτσι διαλύεις τους φόβους σου. Τους ζεις, τους βιώνεις και εξαφανίζονται από μόνοι τους. Γιατί μόλις ο νους πάρει την πληροφορία που χρειάζεται θα πάψει να φοβάται.
Μην κουκουλώνεις αυτό που νιώθεις κάνοντας πράγματα για να διώξεις αισθήματα που σε ενοχλούν. Μείνε μαζί τους και δες τι σου λένε και βίωσε τα και νιώσε τα και απόλαυσε τα! Ναι πάρε το μήνυμα που έχουν για εσένα και μην τα αμελείς. Συνήθως αυτό που κάνουν οι άνθρωποι είναι να θάβουν συναισθήματα που τους πονάνε και να κάνουν οτιδήποτε για να τα αποφύγουν. Όμως ότι και να κάνεις αυτά είναι εκεί και σε περιμένουν. Και μπορεί μια, δυο να ξεχαστείς με κάτι άλλο, την τρίτη θα εκδηλωθούν και πάλι. Η φυγή από τα συναισθήματα σου, δεν είναι λύση.
Όταν αισθάνεσαι κάπως. Πες στον εαυτό σου, “τι έχεις τώρα μικρή μου; ” και δώσε λίγο στοργή και δες νιώσε αυτό που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή και σε ενοχλεί. Αν το μικρό παιδί το πονάει κάτι δεν σκύβουμε πάνω του να δούμε τι έχει; Έτσι και εσύ. Όταν αισθάνεσαι ένα κενό μέσα σου, κάτι συμβαίνει. Δες τι συμβαίνει; Σου λείπει κάτι; Τι είναι αυτό που σου λείπει; Μήπως είναι ένας φόβος και βγαίνει με έλλειψη; Ποιος φόβος; Αγκάλιασε τον εαυτό σου και υποσχέσου του ότι εσύ θα τον φροντίσεις. Γίνετε δυο εκείνη την στιγμή και αρχίστε την παρέα και την συνομιλία. Αλλά ουσιαστικά να είσαι διατεθειμένη να σε νιώσεις. Να σε αισθανθείς απόλυτα. Και θα βρεις και άλλους τρόπους να το κάνεις αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου