Να αλλάξει κανείς ή να μην αλλάξει;

Γιατί ν’ αλλάξω; Μόνο αν δουλέψουμε συνειδητά για ν’ αναπτύξουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας στα πλαίσια των πιο σημαντικών μας σχέσεων, μπορούμε ν’ αυξήσουμε και να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας για δημιουργία πραγματικών δεσμών. Πραγματικά, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος.

       

Ζώντας σε μια κοινωνία που αλλάζει με αστραπιαίο ρυθμό, μπορούμε να υπολογίζουμε μονάχα σε δυο πράγματα που δεν θ’ αλλάξουν ποτέ: στην επιθυμία μας για αλλαγή και στον φόβο της αλλαγής. Η επιθυμία για αλλαγή, μας δίνει το κίνητρο ν’ αναζητήσουμε βοήθεια. Και ο φόβος της αλλαγής, μας δίνει το κίνητρο ν’ αντισταθούμε στην ίδια τη βοήθεια που αναζητούμε.

Κάποτε, ζήτησαν από έναν αγρότη στη Νέα Αγγλία να παρακολουθήσει μια συγκέντρωση που θα γινόταν στο δημαρχείο. «Γιατί να πάω στη συγκέντρωση;» ρώτησε ο αγρότης. «Σε τι θα με ωφελήσει;»

«Θα μάθεις πώς να γίνεις καλύτερος αγρότης», του απάντησε ο άλλος με ενθουσιασμό. Ο αγρότης σκέφτηκε για λίγο κι ύστερα σχολίασε: «Γιατί να μάθω πώς θα γίνω καλύτερος αγρότης αφού δεν είμαι τόσο καλός όσο θα μπορούσα να γίνω χωρίς αυτή την πρόσθετη γνώση;»

Τα συναισθήματά μας για την αλλαγή είναι έντονα και, κυρίως, αντιφατικά. Αναζητούμε τη σοφία των άλλων χωρίς καν να χρησιμοποιούμε τη δική μας σε όλο το φάσμα της, κι έπειτα αρνούμαστε να εφαρμόσουμε τις συμβουλές που μας δίνονται, ακόμα κι όταν πληρώνουμε γι’ αυτές. Δεν συμπεριφερόμαστε έτσι επειδή είμαστε νευρωτικοί ή δειλοί, αλλά γιατί και η ανάγκη για αλλαγή και η επιθυμία για σταθερότητα συνυπάρχουν για κάποιους πολύ σοβαρούς λόγους. Και οι δυο παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική υγεία μας κι αξίζουν εξίσου την προσοχή και το σεβασμό μας.

Όπως παλεύουμε για την αλλαγή, έτσι παλεύουμε και για να συντηρήσουμε ό,τι μας είναι οικείο και πολύτιμο. Και, σε μια κοινωνία που μας πιέζει σε μόνιμη βάση να βελτιώσουμε, να δραστηριοποιήσουμε και να τελειοποιήσουμε τον εαυτό μας, είναι εύλογο να αναρωτηθούμε γιατί θα πρέπει ν’ αλλάξουμε και ποιος είναι αυτός που προσδιορίζει τη φύση των αλλαγών.

Συχνά, νιώθουμε την ανάγκη ν’ απαλλαγούμε από κάποιο κομμάτι του εαυτού μας – όπως και με τις ερεθισμένες αμυγδαλές που πρέπει να βγουν – χωρίς να αναγνωρίζουμε τις θετικές πλευρές κάποιας συγκεκριμένης «αρνητικής» ιδιότητας ή συμπεριφοράς μας.