ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ - ΤΑΥΤΙΣΗ

Ειναι δυνατο να ειμαστε ολοτελα ελευθεροι απο την προσκολληση, που ειναι ενα απο τα χαρακτηριστικα, μια απο τις ιδιοτητες του εαυτου; Ο ενας ειναι προσκολλημενος στη φημη του,στο ονομα του, στις εμπειριες του. Ο αλλος ειναι προσκολλημενος σε οσα εχει πει. Αν θελετε πραγματικα να ελευθερωθειτε απο τον εαυτο, τουτο σημαινει, καμια προσκολληση. Αυτο δεν σημαινει οτι γινεσαι ξεκομμενος, αδιαφορος, αποτραβιεσαι και κλεινεσαι, πραγμα που θα ηταν μια αλλη δραστηριοτητα του εαυτου. Πριν ο εαυτος ηταν προσκολλημενος, τωρα ο εαυτος λεει << Δεν θα ειμαι προσκολλημενος>> Αλλα αυτο ειναι παλι κινηση του εαυτου.. Οταν δειτε οτι ενα απο τα βασικα στοιχεια του εαυτου ειναι η προσκολληση, και οταν καταλαβετε τι δημιουργει αυτη η προσκολληση στον κοσμο, και τι προκαλει στη σχεση σας με καποιον αλλο, καβγαδες, διχονοια, ολη την ασχημια της σχεσης- αν δειτε την αληθεια της προσκολλησης, τοτε ελευθερωνεστε απο αυτην. Η ιδια η αντιληψη σου σε ελευθερωνει..

Συνειδητοποιεις οτι εχεις προσκολλησεις, και επισης δυνατα συναισθηματα μισους, ζηλειας, ανταγωνισμου, συμπαθειας και αντιπαθειας. Μηπως επειδη ειναι τοσο δυνατα επιβαλλονται και κατευθυνουν τις πραξεις μας; Εξεταζουμε, παρατηρουμε τα συναισθηματα και τις προσκολλησεις μας που ολοφανερα ειναι πιο δυνατες και βλεπουμε οτι δρουν σαν εμποδιαστην καθαρη, χωρις συγχυση σκεψη, στην ξεκαθαρη πραξη. Εχουμε επιγνωση για αυτο η το παιρνουμε σαν κατι δεδομενο; Λεμε <<Ναι, εχω πολυ δυνατα συναισθηματα, εχω φοβερη προσκολληση αλλα δεν πειραζει. Αυτα ειναι μερος της ζωης. Δεν με πειραζει να αγωνιζομαι. Δεν με πειραζει να εχω καβγαδες με τον καθενα>> Οταν καποιος λεει οτι εχει επιγνωση τι εννοει με αυτο;- Οτι ξερει, οτι αναγνωριζει; Ειναι η σκεψη που αναγνωριζει την προσκολληση; Οταν καποιος λεει<< Ναι, ειμαι προσκολλημενος>> ειναι η δραστηριοτητα της σκεψης που λεει << ειμαι προσκολλημενος>>..
Οταν υπηρχε η διαιρεση αναμεσα στο Εγω και στην προσκολληση, εγω μπορουσα να κανω κατι σχετικα με αυτην. Θα μπορουσα να προσπαθουσα να την ελεγξω, θα μπορουσα να πω << Πρεπει να την εξαλειψω>>, πραγμα που λεμε συνεχεια. Αλλα αν η προσκολληση ειμαι εγω, τι μπορω να κανω εγω; Δεν μπορω να κανω τιποτε. Μπορω μονο να παρατηρησω. Πριν δρουσα πανε στην προσκολληση μου, τωρα δεν μπορω σε συτην, διοτι αυτη ειμαι εγω. Το μονο που μπορω να κανω ειναι να παρατηρω. Η παρατηρηση ειναι τωρα το πιο σημαντικο, και οχι το τι μπορω να κανω για αυτη την προσκολληση....

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ= ΠΛΗΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Ωστε υπαρχει παρατηρηση και οχι το << εγω παρατηρω>>, Υπαρχει μονο η παρατηρηση. Αν σε αυτη την παρατηρηση αρχισω να επεμβαινω και να λεω,<< εγω δεν πρεπει να ειμαι προσκολλημενος>>, εχω κιολας ξεμακρυνει, λεω οτι η προσκολληση δεν ειμαι εγω. Στην παρατηρηση δεν υπαρχει εκλογη, δεν υπαρχει κατευθυνση, υπαρχει μονο καθαρη απολυτη παρατηρηση, και τοτε το πραγμα εκεινο που παρατηρειται δυαλυεται. Προηγουμενως, αντιστεκοσασταν σε αυτο το ελεγχατε, το καταπιεζατε, δρουσατε πανω σε αυτο αλλα τωρα, σε αυτη την παρατηρηση συγκεντρωνεται ολη η ενεργεια. Και μονο οταν λειπει αυτη η ενεργεια παρουσιαζεται η προσκολληση. Οταν υπαρχει η πληρης παρατηρηση, χωρις καμια παρεμβολη της σκεψης- γιατι να μπαινει μεσα εδω η σκεψη;- παρατηρειται απλα οπως θα παρατηρουσατε και μια μυγα. Παρατηρηστε απλα και μονο με τον ιδιο τροπο τα συναισθηματα σας και τις προσκολλησεις σας . Τοτε υπαρχει η συγκεντρωση ολης της ενεργειας σε αυτη την παρατηρηση. Επομενως δεν υπαρχει η προσκολληση. Μονο οι μη νοημονες εχουν την προσκολληση, μονο εκεινοι που δεν βλεπουν ολα τα επακολουθα της προσκολλησης. Απο αυτους ομως ειναι γεματος ο κοσμος, αυτοι ειναι το ισχυροτερο στοιχειο στον κοσμο και εμεις ειμαστε παγιδευμενοι σε αυτο.

Αλλα οταν φτασεις να το παρατηρησεις αυτο απο κοντα, τοτε δεν εισαι πια παγιδευμενος σε αυτο και δεν σκορπας πια την ενεργεια σου σε κατι που δεν εχει σημασια..Η ενεργεια σου συγκεντρωνεται τωρα ολοτελα στην παρατηρηση, και επομενως υπαρχει η διαλυση, η εξαφανιση της προσκολλησης. Δοκιμαστε το, κανετέ το και θα ανακαλυψετε. Πρεπει ομως να το εξετασετε απο πολυ, πολυ κοντα, ετσι που ο νους σας να ειναι απολυτα καθαρος στην παρατηρηση. Μονο αυτοι που δεν εχουν επιγνωση του κινδυνου πεφτουν στο γκρεμο. Τη στιγμη που εχεις επιγνωση κανεις πισω. Η προσκολληση ειναι κινδυνος επειδη γενναει το φοβο, την αγωνια, το μισος και τη ζηλεια, το να σε κατεχουν και το να μη σε κατεχουν - ολο αυτο ειναι ενας φοβερος κινδυνος. Και οταν βλεπεις τον κινδυνο, δρας...

Προσκολληση σημαινει πιανομαι, κρατιεμαι, εχω το αισθημα οτι ανηκω σε καποιον και καποιος ανηκει σε μενα. Η καλλιεργεια της αποκολλησης γενναει ελειψη στοργης, ψυχροτητα, σπασιμο της
σχεσης. Ειναι η καλλιεργεια του αντιθετου. Φυσικα, ειναι ετσι. Αν η αποκολληση ειναι το αντιθετο της προσκολλησης, τοτε αυτη η αποκολληση ειναι μια ιδεα, μια εννοια, ενα συμπερασμα που επλασε η σκεψη σαν αποτελεσμα της αντιληψης της οτι η προσκολληση δημιουργει ενα σωρο βασανα, ταραχη, πολλη συγκρουση, ζηλεια. Ετσι η σκεψη λεει << Ειναι πολυ καλυτερα να ειμαι αποκολλημενος>> Η αποκολληση ειναι ενα μη - γεγονος, ενω η προσκολληση ειναι το γεγονος.
Οταν υπαρχει η προσκολληση, η καλλιεργεια της αποκολλησης ειναι μια κινηση προς την αυταπατη. Και σε αυτη την αυταπατη γινεσαι ψυχρος, σκληρος, πικρος απομονωμενος χωρις καμια αισθηση στοργης. Αυτο ειναι που κανουμε ολοι μας ζουμε στο μη - γεγονος.

Μπορειτε να αντιμετωπισετε το γεγονος οτι ειστε προσκολλημενος, οχι μονο σε ενα προσωπο,
σε μια ιδεα, σε μια πιστη, αλλα και στις δικες σας εμπειριες, κατι που ειναι πολυ πιο επικινδυνο. Οι εμπειριες σας σας δινουν μια αισθηση διεγερσης, μια αισθηση οτι ειστε ζωντανος. Αν εχει κανεις επιγνωση οτι ειναι προσκολλημενος, βλεπει ολες τις συνεπειες αυτης της προσκολλησης- αγωνια, ελλειψη ελευθεριας, θυμο, ζηλεια, μισος. Στην προσκολληση υπαρχει μια αισθηση ασφαλειας σταθεροτητας, μια αισθηση οτι σε φυλαγουν, οτι σε προστατευουν. Κι ετσι υπαρχει ο κατεχων και ο κατεχομενος και επομενως θα υπαρχει αναγκαστικα ζηλια, φοβος, αγωνια , και ολα τα σχετικα. Ετσι βλεπουμε τις συνεπειες ολου αυτου του πραγματος , οχι την περιγραφη του αλλα την πραγματικοτητα του..

Εγω ειμαι προσκολλημενος σε σενα εξαιτιας της μοναξιας μου και αυτη η προσκολληση που γεννιεται απο την μοναξια λεει << Σε αγαπω>> Νιωθω μια επικοινωνια επειδη και εσυ εισαι στην ιδια θεση. Δυο ανθρωποι πιανονται ο ενας απο τον αλλο εξαιτιας της μοναξιας τους,
εξαιτιας της καταθλιψης τους, της μη ευτυχιας τους. Τι συμβαινει τοτε; Εγω δεν πιανομαι απο σενα, αλλα απο μια ιδεα, απο κατι που θα μα βοηθησει να ξεφυγω απο τον εαυτο μου..

Μπορει να εισαι προσκολλημενος σε μια εμπειρια, σε ενα περιστατικο, που σου εδωσε μεγαλη διεγερση, μεγαλη αισθηση εξαρσης, μια αισθηση δυναμης η ασφαλειας και εσυ προσκολλιεσαι σε αυτο. Αυτη η που ειχες καποτε, τι ειναι; Αυτη η εμπειρια εχει εγγραφει στο νου κι εσυ προσκολλιεσαι σε αυτην. Αυτο το κατι στο οποιο προσκολλιεσαι ειναι νεκρο
αλλα και εσυ γινεσαι ετσι νεκρος.. Αν το δειτε ολο αυτο, χωρις καμια κατευθυνση, χωρις κανενα κινητρο, απλως παρατηρωντας το, τοτε θα δειτε οτι η ενοραση παρουσιαζει το ολο πραγμα σαν σε χαρτη. Οταν μια φορα υπαρξει αυτη η ενοραση, το πραγμα αυτο εξαφανιζεται ολοκληρωτικα και τοτε δεν εισαι πια προσκολλημενος..