Κάθε μερα ας καλωσορίσουμε την Ζωή μέσα στην Ζωή μας...

Είναι πολλά αυτήν την εποχή που μπορεί να μας προκαλέσουν απόγνωση...
Μια λέξη, μια σκέψη, ένα συναίσθημα, ένας φόβος, ένας πόλεμος...
Και όλα τούτα πολλοί μπορεί να τα θεωρήσουν φυσιολογικά

Πάντα υπάρχουν αιτίες που μπορεί να μας απελπίσουν, αν έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε την ζωή με το συνηθισμένο βάρος των εξωτερικών επιδράσεων...Χωρίς ούτε μία ματιά να ρίξουμε σε εκείνο το βαθύτερο "κάτι" μέσα μας που το βαραίνουμε χωρίς να το αξίζει...

Που το φορτώνουμε με τα άγχη μας, τις καχυποψίες μας, τις δεισιδαιμονίες μας...
Που προσπαθούμε να το καθαγιάσουμε με θεωρίες και ιδανικά που δεν έχουμε την δύναμη να εφαρμόσουμε και το σκάμε στην πρώτη ευκαιρία...

Είμαστε άραγε πεισμένοι τόσο πολύ, πως ο άνθρωπος δεν έχει κάτι όμορφο?

Και αν σκεφτόμαστε ότι ο άνθρωπος έχει πολλά όμορφα, τι είναι τούτη η αόριστη θεωρία, που δεν μπορούμε να την κάνουμε πράξη πρώτα στον Εαυτό μας?

Δύο καταστάσεις διακατέχουν τον άνθρωπο
Εγώ είμαι άσχημος και οι άλλοι όμορφοι
Εγώ είμαι όμορφος και οι άλλοι άσχημοι

Υπάρχει και η τρίτη εκδοχή...

Ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος είμαστε όμορφοι...Αυτή είναι η πιο βολική από όλες...

Εστιάζει στο ελάττωμα, στην ατέλεια, τόσο πολύ που δεν υπάρχει κανένα άνοιγμα για την Πίστη, στον Θεό, στην Ζωή και στην Αλήθεια...
Σε κάνει απαισιόδοξο για το μέλλον της ανθρωπότητας, σε κάνει να ξεχνάς ότι η ανθρωπότητα είσαι εσύ, σ' αυτό ΄το συγκεκριμένο σημείο που την εκδηλώνεις, σ' αυτό το συγκεκριμένο φύλο, σ' αυτήν την συγκεκριμένη χώρα...
Σ' αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι της Ύλης, που εκδηλώνεις την Ύπαρξή σου, είναι σαν να εκδηλώνεις την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Και όσο εσύ φωτίζεις αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, το Φως της ανθρωπότητας αυξάνει...απλά μαθηματικά!

Μην παραπονιόμαστε για το σκοτάδι που καταλαμβάνει την ανθρωπότητα...Για το κακό που φαίνεται να νικάει...
Όταν νικάει αυτό το κακό, ας είμαστε σίγουροι ότι εμείς δεν φροντίσαμε το Φως μας...
Αν έχασε την μάχη το Φως, είναι εμείς που χάσαμε την μάχη σ' αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι που εκδηλώνουμε την Ύπαρξή μας και κανείς άλλος...

Συνήθως απελπιζόμαστε για αυτά που συμβαίνουν σε άλλα μέρη του πλανήτη (πείνα, φτώχεια, αρρώστιες, πόλεμοι) και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή πρώτα έχουν συμβεί σ' αυτό ΄το συγκεκριμένο κομμάτι της Ύλης που αντιστοιχεί στην δική μας εκδήλωση της Ύπαρξής μας..

Ο Ειρηνικός πολεμιστής δεν πολεμάει ποτέ το κακό...
Αντίθετα αυξάνει μέσα του το καλό...

Δεν πολεμάει τα ελαττώματά του...
Αντίθετα αυξάνει τα χαρίσματά του

Δεν πολεμάει τους εχθρούς του
Αντίθετα αυξάνει τους Φίλους του

Δεν πολεμάει τον φόβο
Αντίθετα αυξάνει την Αγάπη

Σκεφτείτε κάθε μέρα να καλοσωρίζαμε την Ζωή στην Ζωή μας...πόσα πολλά θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει σε τούτον τον κόσμο...

Το Ουσιώδες έχει την τάση να πολλαπλασιάζει ότι χάνει το ανούσιο...Αντίθετα όταν το ανούσιο αυξάνεται, χάνει και αυτό που έχει...