Ο γνήσιος αναζητητής πρέπει να είναι διατεθειμένος να κάνει μεγάλο μέρος του δρόμου μόνος του. Στη ζωή υπάρχουν στιγμές για να είναι κανείς μέλος αγέλης – το σχολείο, το πανεπιστήμιο, οι ομάδες φίλων, οι αθλητικές ομάδες, οι πολιτικές ομάδες, οι εσωτερικές ομάδες – και στιγμές όπου το άτομο πρέπει να μπορεί να πάρει το προσωπικό του μονοπάτι στο δάσος των αποφάσεων.Όταν αρχίζουμε μια διαδρομή ζωής μόνοι μας, αισθανόμαστε φόβο γιατί ξαφνικά φορτωνόμαστε όλη την ευθύνη των πράξεών μας. Δεν υπάρχει κανένας άλλος που μπορούμε να τον ενοχοποιήσουμε αν τα πράγματα στραβώσουν. Ωστόσο αισθανόμαστε γεμάτοι αξία.
Τη στιγμή που αποχωρείς από το πλήθος
παίρνεις την ευθύνη σου στα χέρια σου.
Αν κάτι πάει στραβά,
εσύ είσαι ο υπεύθυνος.
Να θυμάσαι όμως ένα πράγμα:
Η ευθύνη είναι η μία όψη του νομίσματος
και η ελευθερία η άλλη.
Κάποιοι ταξιδιώτες σχολιάζουν το αίσθημα δύναμης που καταλαμβάνει τον οδοιπόρο μόλις χωριστεί από την ομάδα. Όσο είναι με τους άλλους, η θέλησή του διαλύεται. Όταν παίρνει τις προσωπικές του αποφάσεις, με μόνη τη σιωπή του να τον βαραίνει, τότε ακριβώς νιώθει κύριος του προορισμού του. Κι αίφνης δείχνει εξαιρετικό ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει γύρω του.
Ελευθερία σημαίνει να περπατάς στην κόψη του ξυραφιού. Κάθε στιγμή βρίσκεσαι μέσα στον κίνδυνο, κάθε στιγμή ρισκάρεις, αγωνίζεσαι για να ανοίξεις τον δικό σου δρόμο. Κάθε στιγμή είναι μια πρόκληση από το άγνωστο. Ζωή όμως χωρίς πρόκληση, ζωή δεδομένη, δεν περιέχει καμιά μαγεία και είναι ανιαρή και μονότονη. Μπορεί βαδίζοντας μονάχος σου στο άγνωστο, κάποια στιγμή να νιώσεις φόβο αλλά η συνείδηση της προσωπικής σου δύναμης θα σε ανταμείψει με το παραπάνω. Η ανεξαρτησία είναι για μια μικρή μειοψηφία, είναι το προνόμιο των δυνατών.
Ο Νίτσε έλεγε:
"Το άτομο αγωνίζεται πάντα για να μην απορροφηθεί από τη φυλή. Αν το προσπαθήσεις, συχνά θα είσαι μόνος και, μερικές φορές, τρομαγμένος. Όμως κανένα αντίτιμο δεν είναι αρκετά υψηλό για το προνόμιο να είσαι ο εαυτός σου."
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου