Χωρίς τη μοναξιά, η Αγάπη δεν θα μείνει πολύ δίπλα σας.
Επειδή και η Αγάπη χρειάζεται ξεκούραση, για να μπορεί να ταξιδεύει στους ουρανούς και να εκδηλώνεται με άλλους τρόπους.
Χωρίς τη μοναξιά δεν επιβιώνει κανένα φυτό και κανένα ζώο, κανένα έδαφος δεν παράγει για πολύ, κανένα παιδί δεν μπορεί να μάθει για τη ζωή, κανένας καλλιτέχνης δεν καταφέρνει να δημιουργήσει, καμιά δουλειά δεν είναι δυνατό να αναπτυχθεί και να μεταμορφωθεί.
Η μοναξιά δεν είναι η απουσία της Αγάπης αλλά το συμπληρωμά της.
Η μοναξιά δεν είναι απουσία συντροφιάς , αλλά η στιγμή κατά την οποία η ψυχή μας είναι ελεύθερη να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας.
Έτσι , ας είναι ευλογημένοι εκείνοι που δεν φοβούνται τη μοναξιά. Που δεν τρομάζουν από τη συντροφιά του εαυτού τους, που δεν απελπίζονται ψάχνοντας κάτι να τους απασχολήσει, να τους διασκεδάσει, να το κρίνουν.
Γιατί όποιος δεν μένει ποτέ μόνος δεν γνωρίζει πια τον εαυτό του. Και όποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του φοβάται το κενό.
Όμως το κενό δεν υπάρχει. Στην ψυχή μας κρύβεται ένας τεράστιος κόσμος, που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Βρίσκεται εκεί με τη δύναμή του ανέπαφη, αλλά είναι τόσο καινούριος και τόσο δυνατός, που φοβόμαστε να αποδεχτούμε την υπαρξή του.
Γιατί αν ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε, θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πως μπορούμε να πάμε πολύ πιο πέρα απ ότι έχουμε συνηθίσει. Κι αυτό μας τρομάζει. Καλύτερα να μην ρισκάρουμε τόσο, αφού εξάλλου μπορούμε να πούμε : "δεν έκανα ότι έπρεπε επειδή δε με άφησαν".
Είναι πιο βολικό. Είναι πιο σίγουρο. Και ταυτόχρονα είναι παραίτηση από την ίδια τη ζωή μας.
Αλίμονο σε αυτούς που προτιμούν να λένε σε όλη τους τη ζωή :" δεν είχα καμία ευκαιρία".
Γιατί κάθε μέρα θα βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στο πηγάδι των ορίων τους και θα ρθει μια στιγμή που δεν θα έχουν πια τις δυνάμεις για να βγουν και να ξαναδούν το φως που λάμπει μέσα από το άνοιγμα πάνω από τα κεφάλια τους.
Επειδή και η Αγάπη χρειάζεται ξεκούραση, για να μπορεί να ταξιδεύει στους ουρανούς και να εκδηλώνεται με άλλους τρόπους.
Χωρίς τη μοναξιά δεν επιβιώνει κανένα φυτό και κανένα ζώο, κανένα έδαφος δεν παράγει για πολύ, κανένα παιδί δεν μπορεί να μάθει για τη ζωή, κανένας καλλιτέχνης δεν καταφέρνει να δημιουργήσει, καμιά δουλειά δεν είναι δυνατό να αναπτυχθεί και να μεταμορφωθεί.
Η μοναξιά δεν είναι η απουσία της Αγάπης αλλά το συμπληρωμά της.
Η μοναξιά δεν είναι απουσία συντροφιάς , αλλά η στιγμή κατά την οποία η ψυχή μας είναι ελεύθερη να μας μιλήσει και να μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας.
Έτσι , ας είναι ευλογημένοι εκείνοι που δεν φοβούνται τη μοναξιά. Που δεν τρομάζουν από τη συντροφιά του εαυτού τους, που δεν απελπίζονται ψάχνοντας κάτι να τους απασχολήσει, να τους διασκεδάσει, να το κρίνουν.
Γιατί όποιος δεν μένει ποτέ μόνος δεν γνωρίζει πια τον εαυτό του. Και όποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του φοβάται το κενό.
Όμως το κενό δεν υπάρχει. Στην ψυχή μας κρύβεται ένας τεράστιος κόσμος, που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Βρίσκεται εκεί με τη δύναμή του ανέπαφη, αλλά είναι τόσο καινούριος και τόσο δυνατός, που φοβόμαστε να αποδεχτούμε την υπαρξή του.
Γιατί αν ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε, θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε πως μπορούμε να πάμε πολύ πιο πέρα απ ότι έχουμε συνηθίσει. Κι αυτό μας τρομάζει. Καλύτερα να μην ρισκάρουμε τόσο, αφού εξάλλου μπορούμε να πούμε : "δεν έκανα ότι έπρεπε επειδή δε με άφησαν".
Είναι πιο βολικό. Είναι πιο σίγουρο. Και ταυτόχρονα είναι παραίτηση από την ίδια τη ζωή μας.
Αλίμονο σε αυτούς που προτιμούν να λένε σε όλη τους τη ζωή :" δεν είχα καμία ευκαιρία".
Γιατί κάθε μέρα θα βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στο πηγάδι των ορίων τους και θα ρθει μια στιγμή που δεν θα έχουν πια τις δυνάμεις για να βγουν και να ξαναδούν το φως που λάμπει μέσα από το άνοιγμα πάνω από τα κεφάλια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου