Πες μου τι δεν αντέχεις?« Τους “καρπούς” που ξεραίνει ο ήλιος…
«Την κυνική φιλοσοφία ‘’Εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους’’
«Τις εγωικές διαταραχές…
«Tην ισχυρογνωμοσύνη και τις εύκολες αποφάσεις ..
« Τους ανθρώπους που με ευκολία καταδικάζουν ενώ δεν “ακούνε” τις λέξεις που μπορεί να επικαλεστούν την αθωότητα ή την άφεση…
« Τα πρόσωπα που κοιτάζουν σιωπηλά και ερευνητικά τον άλλον ενώ η “λαλιά” μπορεί να γίνει έναρθρη κραυγή που κατευνάζει…
« Τις αγάπες που δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν άλματα …να συγχωρούν …να κάνουν “αλάνα” την καρδιά τους…
« Τα Πρωινά που το ρολόι ηχεί-τι μηχανισμός και τούτος!
« Τα μεσημέρια όταν από το ανοιχτό παράθυρο βλέπω το φάντασμα του χθες να περιδιαβαίνει τον κήπο με τις κίτρινες τριανταφυλλιές…
« Τα βράδια πού ορίζουν να περάσουν την πόρτα μου ενώ δεν έχω το κατάλληλο φως να διαβάσω τα μικρά γράμματα που καθορίζουν την ζωή μου…
« Τον χιονιά που νεκρώνει τις βοκαμβίλιες...
Πες μου τι αντέχεις?
« Την ορχιδέα και την βελούδινη υφή της….
« Την ανοχή αλλά όχι την υποταγή…
« Την ευδαιμονία, την ολοκλήρωση, την πληρότητα χωρίς ψευδαισθήσεις…
« Την υπομονή στις αδυναμίες των φίλων …’’Ουδείς τέλειος’’
« Την αγάπη όταν εμπεριέχει πάθος….
« Τον καρπό του δέντρου της γνώσης….
« Τα πετάγματα και τη μαγεία τους
« Το Ερεβοκτόνο φως και τη λάμψη του….
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου