Η Απόλυτη Φύση της Συνείδησης

Το μεγαλύτερο ανθρώπινο πρόβλημα (πρόβλημα θρησκευτικό, φιλοσοφικό, ψυχολογικό, ανθρωπολογικό) είναι η σχέση της παρούσας καθημερινής συνείδησης του ανθρώπου με την Συνείδηση (το Φαινόμενο της Συνείδησης)… Το να διερευνήσουμε αυτό το πρόβλημα θεωρητικά (διανοητικά) διατυπώνοντας διάφορες θεωρίες είναι ελάχιστα χρήσιμο. Στην πραγματικότητα μια τέτοια δράση (διανοητική) ούτε το Φαινόμενο της Συνείδησης προσεγγίζει βιωματικά (απλά μιλάμε για αυτό), ούτε την παρούσα συνείδηση «μεταμορφώνει» (ίσως μόνο να αλλάξει τις αντιλήψεις της, τις ιδέες της, τις θεωρίες της, αφήνοντάς την ουσιαστικά στην ίδια κατάσταση).

Έτσι, γίνεται φανερό, ότι είναι αναγκαίο, για όποιον θέλει να προχωρήσει βαθύτερα στο πρόβλημα, να προβεί σε «δραστηριότητες» (ή αλλαγή δραστηριοτήτων, ή και κατάργηση δραστηριοτήτων), που εκκινώντας από την παρούσα συνείδηση, θα οδηγήσουν στην Βίωση Μιας Ευρύτερης, Πιο Πραγματικής Κατάστασης, από αυτήν της συνηθισμένης συνείδησης. Στο Βάθος που Βιώνουμε Μια Τέτοια Συνείδηση (πέραν της συνηθισμένης) Κατανοούμε ακριβώς την Υπερβατικότητα, την Απεραντοσύνη, το Άχρονο, το Χωρίς Ιδιότητες (που να γίνονται αντιληπτές από την συνηθισμένη συνείδηση), της Ίδιας της Συνείδησης (της Καθαρής Συνείδησης).

Το Ιερό Μυστικό που Ανακάλυψαν οι άνθρωποι εδώ και χιλιετηρίδες (από την Εποχή των Βεδών, της Διδασκαλίας του Ταό, της Διδασκαλίας του Βούδα, του Ορφισμού, κλπ.), είναι ότι ουσιαστικά η Συνείδηση σαν Φαινόμενο (η Καθαρή Συνείδηση) κι η παρούσα συνείδηση του συνηθισμένου ανθρώπου Είναι το Ίδιο, δεν είναι κάτι διαφορετικό.

Αυτό που μας εμποδίζει να Βιώσουμε ακριβώς την Απόλυτη Φύση της Συνείδησης, είναι ότι εμπλεκόμαστε σε δραστηριότητες που παραποιούν την αντίληψη κι εμποδίζουν την Ολοκληρωτική Βίωση της Πραγματικότητας. Αντί δηλαδή να έχουμε μια Άμεση Πραγματική Επαφή με Αυτό που Συμβαίνει (τόσο την Κατάσταση Χωρίς Φαινόμενα, όσο και την Κατάσταση όπου ξεδιπλώνονται τα φαινόμενα της δημιουργίας), εμείς παρεμβαίνουμε, περιορίζουμε, διαμορφώνουμε, την «όρασή» μας σχηματίζοντας έτσι, πάνω στην ήδη Υπάρχουσα Αντικειμενική Πραγματικότητα, μια δεύτερη ερμηνεία της Πραγματικότητας (μια υποκειμενική κατασκευή μιας άλλης αντικειμενικότητας, μιας ψεύτικης αντικειμενικότητας). Καθώς υπάρχουν άπειρες δυνατότητες έκφρασης της Ύπαρξης και των δραστηριοτήτων, οδηγούμαστε στην εμπειρία (Αντικειμενική και υποκειμενικό-αντικειμενική) των Πεδίων της Ύπαρξης, των Κόσμων.

Η εγκλωβισμένη συνείδηση δεν μπορεί πλέον να Βιώσει την Πραγματικότητα, να Δει πέρα από τις δικές της παραμορφωτικές ενέργειες. Είναι τελείως απορροφημένη σε αυτό που αντιλαμβάνεται, την παραποιημένη εικονική πραγματικότητα, που και αληθινή είναι και ψεύτικη ταυτόχρονα. Είναι Αληθινή γιατί στηρίζεται στην Αντικειμενική Βάση της, κι είναι ψεύτικη γιατί είναι μόνο μια ερμηνεία της Πραγματικότητας, που βιώνεται σαν απόλυτη πραγματικότητα.

Έτσι λοιπόν, διαμορφώθηκε εδώ και χιλιετηρίδες στην Εσωτερική Παράδοση, μέσα σε όλες τις θρησκείες, και στον φιλοσοφικό μυστικισμό, η Αντίληψη ότι για να Βιώσουμε την Αληθινή Φύση μας, ή την Ουσιαστική Φύση της Συνείδησης (αφού Συνείδηση και παρούσα συνείδηση ουσιαστικά ταυτίζονται) θα πρέπει ακριβώς Μέσα στην Συνείδηση (που Είναι και Καθαρή Συνείδηση και παρούσα συνείδηση ταυτόχρονα), να σταματήσουν όλες οι παραμορφωτικές δραστηριότητες. Αν ερευνήσουμε μέσα σε όλες τις παραδόσεις θα δούμε ότι όλες ορίζουν με αυτόν τον ίδιο τρόπο την Βίωση του Απολύτου.

Τελικά, πέρα από τις όποιες θεωρίες κι ανοησίες, έχουμε διδαχτεί, ή διαβάσει, ή ακούσει, η Αλήθεια Είναι Εδώ, Τώρα, στο Απόλυτο Παρόν που Ζούμε. Η Βίωση της Απόλυτης Φύσης της Συνείδησής μας είναι καθαρά θέμα Κατανόησης κι όχι διανοητικής επεξεργασίας ή εξωτερικών δραστηριοτήτων. Και για να υπάρξει Αυτή η Κατανόηση θα πρέπει, Μέσα μας, (σε μας τους ίδιους, από εμάς τους ίδιους) να σταματήσουν, να εγκαταλειφθούν, ή να ξεπεραστούν, όλες οι παραμορφωτικές δραστηριότητες, δηλαδή οι δραστηριότητες της αντίληψης που μας ξεχωρίζουν από το Παγκόσμιο Σώμα της Πραγματικότητας, και που δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας ξεχωριστής ατομικής ύπαρξης, δηλαδή αντιλήψεις, σκέψεις, απορρόφηση σε αισθήσεις… όλα πρέπει να εγκαταλειφθούν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.