Το να γνωρίζεις τι σου συμβαίνει από το να νομίζεις ότι γνωρίζεις τι σου συμβαίνει,
σε ποια δηλαδή πραγματικότητα ζεις, έχει μια ορατή διαφορά για την αποστασιοποιημένη
παρατήρηση, αυτού ο οποίος -Βλέπει- τα φαινόμενα.
Για να γίνεις ο παρατηρητής του εαυτού σου απαιτείται η Αρετή της Ταπεινοφροσύνης
μου είπε σήμερα ένας φίλος. Μου είπε για τη φαντασία και τη φαντασίωση..
Αυτή τη σπουδή την ετοίμαζα καιρό, ο τίτλος ήταν έτοιμος.
Σήμερα όμως όλα συνδέθηκαν..
Μπορεί να περάσει μια ολόκληρη ζωή βιωμένη μέσα σε ένα όνειρο.
Ένα μη συνειδητοποιημένο όνειρο, μέσα στο όνειρο, που είναι όλο το σκηνικό της ζωής
όπως το αντιλαμβάνονται κάποιοι συμμετέχοντες σε αυτό το έργο της γαίας διάστασης.
Καθένας ζει την ''πραγματικότητα'' ατομικά, απόλυτα μοναδικά σε σχέση με κάθε άλλο
άτομο. Όμως μέσα στις ομάδες, στις υπο-ομάδες, υπάρχουν κι εκείνοι οι αποστασιοποιημένοι
παρατηρητές που αρνούνται να ανήκουν κάπου, όπως συμβαίνει συνήθως λόγω της οντολογικής ανασφάλειας σε σχέση με τα υπαρξιακά αναπάντητα ζητήματα - που εντελώς αναπάντητα ή ''απολύτως απαντημένα'' είναι μόνο από εκείνους που προαναφέρθηκαν παραπάνω, τους μη έχοντες την Αρετή της Ταπεινοφροσύνης...
Και αναλύοντας την ίδια αυτή στιγμή, αμέσως αναδυκνείονται, το ''Εγώ'',
ο εγωισμός, η περιχαρακωμένη από το Όλον άσοφη και σκοτισμένη ατομικότητα
και το ''Είναι'' - εκείνο το Κλάσμα Φωτός μέσα σε κάθε ανθρώπινο σύμπαν,
το οποίο υπάρχει Ζωντανό, επειδή έχει τη δύναμη να αντιμετωπίζει
τις περιστάσεις αργά ή γρήγορα όπως είναι, χωρίς να τις χρωματίζει ή να τις βαφτίζει κατά
την αρέσκειά του ώστε να φαντάζουν λιγότερο επώδυνες.
Η ''φαντασία'' και η ''φαντασίωση'', είναι δύο παράλληλες πραγματικότητες.
Η φαντασίωση ως η υποτειθέμενη βιωμένη πραγματική πραγματικότητα,
είναι αυτή η εμπειρική κατάσταση ζωής η οποία βιώνεται από το χαρακτήρα
που θα μπορούσε να αποκαλεστεί ως: ο Φυγόπονος.
Η φαντασία ως φυσική παρουσία εντός της πραγματικής πραγματικότητητας,
συνοδεύει το χαρακτήρα που θα μπορούσε να αποκαλεστεί ως: ο Ήρωας.
Ο Φυγόπονος και ο Ήρωας.
Η πραγματικότητα και η Πραγματική Πραγματικότητα.
Η φαντασίωση και η Φαντασία.
Ο Δρόμος της Κακίας και ο Δρόμος της Αρετής.
Οι δύο δρόμοι..
Ο δρόμος του Θαρραλέου και ο δρόμος του Δειλού.
Ο δρόμος του δυναμικού ρεαλιστή, ο οποίος υλοποιεί ως και την επίλεκτη βιωματική
του πραγματικότητα, τα ίδια του τα όνειρα.
Ο δρόμος του φαντασμένου - φαντασιωμένου θρασσύδειλου,
ο οποίος αδυνατεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα
- κι επειδή δεν έχει την υλοποιό δύναμη της Σοφίας να την αλλάξει.
Της κρεμάει άλλωτε ''κορδέλες'' κι άλλωτε ''κουδούνια'' ..
Βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου οι πραγματικότητες ορατά πια διαχωρίζονται,
στο κλείσιμο μίας σκοτισμένης εποχής, όπου πολύ λίγοι βρίσκουν Αληθινά
το Φως - μέσα τους, ώστε να δύνανται να ερμηνεύσουν και να αποκωδικοποιήσουν
ορθά τα φαινόμενα..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου