Κάτω από τη λεπτή, παγωμένη επιφάνειά του, ο Γανυμήδης, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του πλανήτη Δία, διαθέτει έναν τεράστιο ωκεανό αλμυρού νερού που είναι μεγαλύτερος απ” όλες τις θάλασσες της Γης μαζί, διαπίστωσαν Αμερικανοί επιστήμονες χάρη στις παρατηρήσεις που έκανε το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ.
Η ανακάλυψη του νερού αυτού, σε υγρή μορφή, διευρύνει τα πεδία για την έρευνα εξωγήινης ζωής στο ηλιακό σύστημά μας, υπογράμμισε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA.
«Πιστεύουμε ότι στο μακρινό παρελθόν ο ωκεανός αυτός μπορεί να επικοινωνούσε με την επιφάνεια του δορυφόρου», εξήγησε ο διευθυντής του τμήματος πλανητικών ερευνών της NASA, Τζιμ Γκριν, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο ωκεανός αυτός φτάνει σε βάθος τα 100 χιλιόμετρα – είναι δηλαδή δέκα φορές βαθύτερος από τους ωκεανούς της Γης– και βρίσκεται κάτω από μια κρούστα πάγου, πάχους 150 χιλιομέτρων.
Από τη δεκαετία του 1970 οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι ο Γανυμήδης, τον οποίο ανακάλυψε ο Γαλιλαίος το 1610, μπορεί να διαθέτει έναν ωκεανό. Το διαστημικό σκάφος «Γαλιλαίος» της NASA, που μελέτησε τον Δία και τα φεγγάρια του επί οκτώ χρόνια, είχε προσεγγίσει έξι φορές τον Γανυμήδη και το 2002 εντόπισε ένα μαγνητικό πεδίο, μια πρώτη ένδειξη που ενίσχυε την υπόθεση περί της ύπαρξης ενός ωκεανού.
Το τηλεσκόπιο Χαμπλ μπόρεσε να εντοπίσει και να μελετήσει πολικά σέλα στους πόλους του Γανυμήδη, όπως αυτά της Γης που δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της.
Ο Γανυμήδης βρίσκεται ταυτόχρονα υπό την επιρροή του μαγνητικού πεδίου του Δία, λόγω της εγγύτητάς του στον πλανήτη αυτόν. Κάθε φορά που αλλάζει το μαγνητικό πεδίο του Δία, αλλάζουν και τα πολικά σέλα του Γανυμήδη. Παρατηρώντας την αλλαγή αυτή, οι επιστήμονες κατάφεραν να εξακριβώσουν την ύπαρξη του μεγάλου, αλμυρού ωκεανού κάτω από την επιφάνειά του.
Δεδομένου ότι το αλμυρό νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, η κίνηση του ωκεανού επηρεάζει το μαγνητικό πεδίο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο ωκεανός αυτός φτάνει σε βάθος τα 100 χιλιόμετρα – είναι δηλαδή δέκα φορές βαθύτερος από τους ωκεανούς της Γης– και βρίσκεται κάτω από μια κρούστα πάγου, πάχους 150 χιλιομέτρων.
Από τη δεκαετία του 1970 οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι ο Γανυμήδης, τον οποίο ανακάλυψε ο Γαλιλαίος το 1610, μπορεί να διαθέτει έναν ωκεανό. Το διαστημικό σκάφος «Γαλιλαίος» της NASA, που μελέτησε τον Δία και τα φεγγάρια του επί οκτώ χρόνια, είχε προσεγγίσει έξι φορές τον Γανυμήδη και το 2002 εντόπισε ένα μαγνητικό πεδίο, μια πρώτη ένδειξη που ενίσχυε την υπόθεση περί της ύπαρξης ενός ωκεανού.
Το τηλεσκόπιο Χαμπλ μπόρεσε να εντοπίσει και να μελετήσει πολικά σέλα στους πόλους του Γανυμήδη, όπως αυτά της Γης που δημιουργούνται από το μαγνητικό πεδίο της.
Ο Γανυμήδης βρίσκεται ταυτόχρονα υπό την επιρροή του μαγνητικού πεδίου του Δία, λόγω της εγγύτητάς του στον πλανήτη αυτόν. Κάθε φορά που αλλάζει το μαγνητικό πεδίο του Δία, αλλάζουν και τα πολικά σέλα του Γανυμήδη. Παρατηρώντας την αλλαγή αυτή, οι επιστήμονες κατάφεραν να εξακριβώσουν την ύπαρξη του μεγάλου, αλμυρού ωκεανού κάτω από την επιφάνειά του.
Δεδομένου ότι το αλμυρό νερό είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, η κίνηση του ωκεανού επηρεάζει το μαγνητικό πεδίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου