Όλοι οι λαοί έχουν μια εθνική παρακαταθήκη: την Ελευθερία· οι Έλληνες όμως έχουν και δεύτερη: τον ορθό Λόγο.
Πλάι στο μνημείο των πεσόντων στήνουν την Ακαδημία.
Ο Έλληνας που αγκαλιάζει μ’ αγάπη την προγονική του κληρονομιά, δεν γυρίζει πίσω· γυρίζει μπροστά.
Οι σημερινοί Έλληνες είναι οι κλειδοκράτορες του αρχαίου τους πολιτισμού, που έχασαν τα κλειδιά (και κάποιοι απ’ αυτούς τ’ αναζητάνε έξω απ’ την Ελλάδα).
Η Ελλάδα δεν είναι πατρίδα· είναι νοοτροπία.
Οι Έλληνες έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία στο φως του Λόγου. Γιατί η φύση τούς μαθαίνει να βιώνουν το φως και η ιστορική τους παράδοση να βιώνουν τον Λόγο.
Το ηθικό δώρο της Ελλάδας στην ανθρωπότητα είναι: η «έλλογη αρετή». Το αισθητικό της δώρο είναι η «έλλογη τέχνη» και το γνωσιολογικό της δώρο, η «έλλογη αλήθεια».
Σε εποχές που οι λαοί δεν είχαν να επιδείξουν παρά μια τελειότατη Ατέλεια, οι Έλληνες πέτυχαν μια ατελή Τελειότητα.
Για τους Έλληνες, η δυστυχία μέσα στη γνώση στάθηκε πιο επιθυμητή από την ευτυχία μέσα στην άγνοια.
Υπάρχει ένας σκόπελος στη σύγχρονη παγκόσμια διανόηση: ότι πάντα κάποιος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος προηγήθηκε σ’ οτιδήποτε «νέο» προσκομίσει.
Τους σοφούς προγόνους μας, οι ξένοι τους κάνουν συνείδηση· εμείς τους κάνουμε αγάλματα.
Αυτός ο πάσσαλος που βάζει ο ισχυρός στο δεντράκι της ελευθερίας του αδύνατου για να το προστατέψει, έρχεται μέρα που αν δεν βγει, εμποδίζει την ανάπτυξή του.
Έλληνας λέγεται όποιος προσπέρασε αδιάφορος την ευτυχία, στον νου του μόνον έχοντας Ελευθερία.
Με μέτρο τους προγόνους μας μετράμε το ανάστημά μας και το βρίσκουμε μικρό. Μα δεν εγκαταλείπουμε αυτό το μέτρο (και δεν καταδεχόμαστε άλλο) γιατί αυτή η επίγνωση της μικρότητάς μας γίνεται αφορμή ύψους.
Μόνον ένας Έλληνας μπορεί να συνδυάσει αρμονικά την απαισιοδοξία της σκέψης με την αισιοδοξία της θέλησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου