Κατά τον Κέϋση η καταστροφή της Ατλαντίδας έγινε σε τρία στάδια, τα οποία χρονικά απέχουν πολύ το ένα από το άλλο.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Για την Ατλαντίδα την Ήπειρο που περιγράφει ο Πλάτων και που σύμφωνα με τον θρύλο κομματιάστηκε και καταποντίστηκε εξ αιτίας της τότε υπερτεχνολογικής εφαρμογής των κατοίκων της, καθώς χρησιμοποιήθηκε κατά αλόγιστο τρόπο. Ο Κέϋση κατάφερε να μας δώσει σχετικά στοιχεία- βασισμένος στις πληροφορίες που συνέλεξε από 650 άτομα «αναδρομών ζωής» μέσα σε μία περίοδο 21 χρόνων.
Σε αυτό το αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα όλες οι πληροφορίες που έπαιρνε παρουσίαζαν μία απόλυτη συνέπεια σχετικά με τις ημερομηνίες και τα γεγονότα που αφορούσαν κάποια περίοδο της Ατλαντικής Ιστορίας αν και οι σχετικές «Αναδρομές» έγιναν με μεγάλή χρονική διαφορά ή μία από την άλλη.
Οι μελετητές αυτών των πληροφοριών, από τις αναδρομές που έκανε ο Κέϋση, τοποθετούν χρονικά το πρώτο στάδιο καταστροφής της στο έτος 50.000 πχ. Εκείνη την εποχή η Ατλαντίδα ήταν μία ενιαία Ήπειρος και η σεισμική δραστηριότητα ήταν πολύ ασθενέστερη από αυτές που έγιναν κατά το δεύτερο και τρίτο στάδιο. Το δεύτερο στάδιο τοποθετείται στο έτος 28.000 π.χ., η δε σεισμική δραστηριότητα είχε τέτοια ένταση που χώρισε την Ατλαντίδα σε ( 5) μεγάλα νησιά. Το τρίτο και τελευταίο στάδιο τοποθετείται γύρω στο 10.000 π.χ., όπου έγινε η ολοκληρωτική καταστροφή και εξαφάνιση της Ατλαντίδας.
Ο Κέϋση, αναφερόμενος στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης λέει πως η ζωή στον πλανήτη μας ακολούθησε την εξελεγκτική της διαδικασία πριν τη άφιξη του ανθρώπου. Η πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου ήταν μάλλον σε άυλη κατάσταση δηλαδή ως ψυχή. Αυτές οι ψυχές, ελεύθερες από τους περιορισμούς της υλιστικής φόρμας είχαν την ικανότητα να εισέρχονται μέσα σε άλλες μορφές ζωής. Μπορούσαν δηλαδή να εγκαθίσταντο σε ένα φυτό, σε ένα κορμό δένδρου ή σε ένα σώμα ζώου με σκοπό να πάρουν την εμπειρία της δημιουργίας. Το γεγονός όμως ότι ήταν μόνο πνευματικές οντότητες, χωρίς σωματικές αισθήσεις τις εμπόδιζε να πάρουν τις εμπειρίες που ήθελαν.
Στην αναφορά του Κέϋση βρίσκουμε ότι και οι πέντε (5) φυλές των ανθρώπων εμφανίστηκαν ταυτόχρονα στη Γη. Και αυτό δικαιολογείται επειδή ο αριθμός (5) αντιπροσωπεύει τις 5 ιδιότητες δια μέσω των οποίων γεφυρώνεται η ικανότητα της αντίληψης για όσα συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο και στη διάνοια του ανθρώπου και η πνευματική συνειδητότητα. Οι διαδικασίες της δημιουργίας του Homo Saspiens είναι αρκετές για να παρουσιάσει άλλα στοιχεία προκειμένου να το αποδείξει.
Η Ατλαντίδα κατοικείτο από την κόκκινη φυλή. Αυτοί οι άνθρωποι αναπτύχθηκαν με πολύ ταχύτερο ρυθμό, από αυτούς των υπολοίπων φυλών.
Οι ψυχές που κατοίκησαν την Ατλαντική Γη είχαν μεγαλύτερη ικανότητα εκμάθησης των μυστικών δυνάμεων. Ο Κέϋση τις περιγράφει ως εξής: «ήταν μάλλον της φύσης μορφών σκέψης, ικανές να μορφοποιούνται με τη βοήθεια της σκέψης όποτε επιθυμούσαν να αποκτήσουν υλικό σώμα… Η δομή τους άλλαζε, στερεοποιείτο και γινόταν σχεδόν όπως είναι το σημερινό σώμα του ανθρώπου (αναδρομή 364-3)».
Με την αδιάκοπη και απερίσκεπτη όμως υλοποίηση αυτών των ψυχών άρχισαν να χάνουν τις ιδιότητες τους με συνέπεια σταδιακά να παγιδευτούν σε μία σωματική φόρμα. Τότε ακριβώς έγινε και ο διαχωρισμός των φύλων, διότι σύμφωνα πάντα με τον Κέϋση, το πνεύμα είναι αρσενικό και θηλυκό ταυτόχρονα, δηλαδή περιέχει τόσο τις ανδρικές όσο και τις γυναικείες ιδιότητες. Ο διαχωρισμός των δύο φύλων που έγινε τότε, σε συνδυασμό με την δυνατότητα εισόδου των ψυχών μέσα σε ζώα είχε ως αποτέλεσμα να παραχθούν μερικά παράξενα πλάσματα, κάτι μεταξύ ανθρώπων και ζώων χωρίς σαφή χαρακτηριστικά φύλου. Σύντομα όμως, προέκυψαν έντονες διαφωνίες, σχετικά με τη φύση αυτών των «πραγμάτων» όπως ονομάστηκαν.
Έτσι, προκλήθηκε ένα σχίσμα μεταξύ των κατοίκων της Ηπείρου, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο μεγάλες παρατάξεις:
Στους «Γιους του Νόμου του Ενός» και στους «Γιους του Βελιάλ»
Η πάλη που ξέσπασε ανάμεσα στις δύο αυτές παρατάξεις, συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια των περιόδων καταστροφής της Ατλαντίδας. Η τελική καταστροφή ήταν αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων των «Γιων του Βελιάλ», οι οποίοι με την ακόρεστη επιθυμία τους για γνώση και δύναμη, ξεπέρασαν τα επιτρεπτά όρια που όχι μόνο στο τέλος αυτοκαταστράφηκαν, αλλά κατέστρεψαν και τους υπόλοιπους.
Έτσι, βλέπουμε με την είσοδο των ψυχών σε φυσικά σώματα και συνεχίζοντας να έχουν γνώση των κρυφών δυνάμεων του πλανήτη, άρχισαν να γίνονται υποκείμενα των νόμων του. Με τη χρησιμοποίηση όμως αυτών των απόκρυφων δυνάμεων κατάφεραν να μπλοκάρουν τη ρυθμισμένη εξελικτική πορεία του πλανήτη.
Τυφλωμένοι πλέον από τη δύναμη, τον εγωισμό και τις γνώσεις τους αποκόπηκαν τελείως από την πνευματική τους φύση και το δημιουργό τους.
Εκείνες οι ψυχές που παρέμειναν αγνές ήταν οι Γ του Νόμου του Ενός, οι οποίοι βλέποντας το παραστράτημα των Γιών του Βελιάλ, προσπαθούσαν να τους κάνουν να αντιληφθούν πάλι τη Θεία φύση τους και να αποκτήσουν ξανά την πνευματική τους κληρονομιά. Όμως οι Γιοι του Βελιάλ συνέχισαν να κηλιδώνουν την ιστορία τους παρόλο ότι ήταν πολύ πιο εύστροφοι και ικανοί από τις άλλες φυλές του πλανήτη.
ΤΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ
Ο Κέϋση εκτός από την ερμηνεία που έδωσε για τη δημιουργία του φυσικού σώματος, έβαλε επίσης και τις βάσεις για τη θεωρία της μετενσάρκωσης. Συγχρόνως, έδωσε και τη γενική εικόνα για την ιστορική εξέλιξη του πολιτισμού της Ατλαντίδα.
Βέβαια οι πληροφορίες του Κέϋση αναστατώνουν όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι είμαστε απόγονοι της διανόησης που ξεκινάει από τη λίθινη εποχή!
Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες πριν 50.000 χρόνια, οι Άτλαντες διέθεταν προηγμένα μέσα επικοινωνίας, ιπτάμενες μηχανές και ραδιενέργεια. Οι ηλεκτρικές δυνάμεις της φύσης – όπως τις αποκαλούσε στις αναδρομές του - είχαν δαμαστεί και τα φυσικά αέρια του εσωτερικού της Γης χρησιμοποιούνταν ευρύτατα. Όλες αυτές οι δυνάμεις αναπτύχθηκαν για να καταστρεπτικούς κυρίως σκοπούς και αυτό ακριβώς ήταν που προκάλεσε την πρώτη καταστροφή της Ατλαντίδας.
Η διατάραξη της ισορροπίας των γήινων αερίων και η κακή χρήση του « φυσικού ηλεκτρισμού» προκάλεσαν ηφαιστειακές εκρήξεις οι οποίες όμως ήταν ηπιότερες από εκείνες που ακολούθησαν μεταγενέστερα.
Από την εποχή της πρώτης καταστροφής, ο πληθυσμός της Ατλαντίδος ήταν ήδη διαιρεμένος σε δύο παρατάξεις. Οι «Γιοί του Βελιάλ» μοχθούσαν μονάχα για την ικανοποίησή τους, για τη χρησιμοποίηση των υλικών αγαθών για τους εαυτούς τους και μόνο, χωρίς να νοιάζονται για τα αποθέματα αυτών των αγαθών αλλά ούτε και για τα δεινά των άλλων. Ήταν άτομα χωρίς ηθικούς φραγμούς, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Από μία υπαγόρευση που δόθηκε στις 23 Μαΐου του 1938 μαθαίνουμε ότι η «άλλη παράταξη» δηλαδή τα «παιδιά του Νόμου του Ενός» πίστευαν ότι: Η ψυχή δόθηκε από τον Δημιουργό ή εισήλθε από εσωτερικές πηγές σε μία προβολή του νοητικού και πνευματικού ΕΓΩ στις συγκεκριμένες περιόδους. Αυτός ήταν ο μέγας κανόνας του Νόμου του Ενός που απορρίφθηκε από τους Γιους του Βελιάλ. Αυτός ο σχεδόν αλληγορικός διαχωρισμός των πεποιθήσεων προκάλεσε διχογνωμία πάνω στο θέμα της εφαρμογής ορισμένων φυσικών νόμων.
Εκείνοι που ασχολούνται σήμερα με τις αποκρυφιστικές επιστήμες θεωρούν ουδέτερους τόσο τους πνευματικούς όσο και φυσικούς νόμους. Η θετική ή αρνητική τους αξία εξαρτάται από τη χρησιμοποίησή τους. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι η διάσπαση του ατόμου, η τεράστια δύναμη του οποίου μπορεί να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα αλλά και σπουδαία ευεργετήματα αν χρησιμοποιηθεί για ειρηνικούς σκοπούς. Σε μια τέτοια ακριβώς θέση βρέθηκαν και οι Άτλαντες, έχοντας ν αποφασίσουν κατά πόσο θα έδιναν θετική ή αρνητική αξία σε μία πηγή ενέργειας που είχαν την ικανότητα να χρησιμοποιούν.
Η περίοδος που οδήγησε στην πρώτη καταστροφή χαρακτηρίστηκε από μία οξύτατη αντίθεση που υπήρχε ανάμεσα στις δύο αντίρροπες φιλοσοφίες που αφορούσαν τη φύση και την υπόσταση των «πραγμάτων». Και ενώ οι Γιοι του Βελιάλ είχαν υποδουλώσει τα άτυχα εκείνα πλάσματα και τα είχαν μεταβάλλει σχεδόν σε ρομπότ, στις επιθυμίες τους, τα τέκνα του Νόμου του Ενός πίστευαν ότι οι υπάρξεις αυτές δεν ήταν αντικείμενα, αλλά παγιδευμένες ψυχές που περιείχαν τη θεϊκή σπίθα του Δημιουργού τους. Επιθυμία τους λοιπόν ήταν να βοηθήσουν στη λύτρωσή τους.
Η διαφορά αυτή των απόψεων επικράτησε μέχρι την τελική καταστροφή. Μετά τις πρώτες εκρήξεις και τις γεωλογικές μεταβολές που τις ακολούθησαν, ο πόλεμος των δύο αντιθέτων παρατάξεων συνεχίστηκε, παράλληλα όμως σημειώθηκε και μεγάλη τεχνολογική πρόοδος.
Οι Άτλαντες έκαναν μερικές σπουδαίες εφευρέσεις, όπως την ακτίνα του θανάτου, την υπερ-κοσμική ακτίνα κ.α.
Ο Κέϋση, στην αναδρομή που έκανε στις 21/2/1933 αναφέρθηκε σε αυτήν την ακτίνα και πρόσθεσε τότε πως ανακαλυφθεί ξανά από εμάς ύστερα από 25 χρόνια. Πράγματι το 1958 ανακαλύφθηκε η ακτίνα λέιζερ. Όπως είναι γνωστό οι ακτίνες λέιζερ προϋποθέτουν τη συγκέντρωση ενέργειας σε ένα μικρό κρύσταλλο.
Οι μελετητές των αναδρομών που αφορούν την Ατλαντίδα, πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι άσχετο με το περίφημο κρύσταλλο που χρησιμοποιούσαν οι Γιοί του Βελιάλ για να εφοδιάζουν με ενέργεια την Ήπειρό τους.
Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Κέϋση, τα τεχνολογικά επιτεύγματα της Ατλαντίδας ξεπερνούσαν εκείνα που χαρακτηρίζουν τον Δυτικό πολιτισμό της περασμένης πεντηκονταετίας.
Οι Άτλαντες διέθεταν ατομική ενέργεια, τηλεόραση και ένα πλήθος χημικών και μηχανικών μέσων καθημερινής χρήσεως. Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα ίσως να αφορούσε τον τομέα της μεταφοράς και επικοινωνίας.
Ο Κέϋση στις αναδρομές του περιγράφει το θαυμαστό τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί μπορούσαν να πετάνε με διάφορους τύπος σκαφών. Επίσης έκανε και ορισμένους υπαινιγμούς:
1. Για κάποια μεταφορά που γινόταν χωρίς τη χρήση σκαφών.
2. Για ικανότητα των Ατλάντων να ταξιδεύουν διαπερνώντας και μορφές ύλης πυκνότερες από τον αέρα.
3. Για ικανότητα μεταβίβασης της σκέψης δια μέσω του αιθέρα.
Δυστυχώς όμως, οι δυνάμεις της φύσεως που δαμάστηκαν από τη θέληση του ανθρώπου, άρχισαν να χρησιμοποιούνται καταστροφικά. Έτσι, δεν άργησε να φτάσει η δεύτερη καταστροφή, στη διάρκεια της οποίας υπάρχουν ενδείξεις ότι συνέβη και μία μετατόπιση του άξονα της περιστροφής της Γης. Ο Κέϋση αυτήν την εποχή χρονικά την τοποθετεί στην εποχή των Δεινοσαύρων όπου συσχετίζει την εξαφάνισή τους με τη χρησιμοποίηση των Ακτίνων του θανάτου. Οι οποίες μόλις εφευρέθηκαν χρησιμοποιήθηκαν για την εκκαθάριση της Γης από αυτά τα τέρατα.
Η δεύτερη καταστροφή είχε σαν συνέπεια να κομματιαστεί η Ατλαντίδα σε πέντε 5 μεγάλα νησιά, το μεγαλύτερο ήταν η Ποσείδια. Τότε ένα μέρος του πληθυσμού άρχισε να μεταναστεύει, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό παρέμεινε υποταγμένο στωικά στη μοίρα του. Παρόλα αυτά η μάχη για τα «πράγματα» συνεχίστηκε αμείωτη. Πολλά από αυτά τα πλάσματα είχαν αποκτήσει σωματικές δυσμορφίες, όπως Εκφύσεις πτερυγίων, πόδια με μεμβράνες στα δάκτυλα και άλλα χαρακτηριστικά ζώων.
ΤΟ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Ένα επίσης χαρακτηριστικό του ανεπτυγμένου πολιτισμού της Ατλαντίδας ήταν ότι οι Γιοί του Βελιάλ, είχαν ανακαλύψει τον έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου, είχαν σπάσει τον γενετικό κώδικα και είχαν κατορθώσει να διαμορφώνουν κατά βούληση τις αρχές της κληρονομικότητας. Μία τέτοια όμως, πέρα από κάθε ηθική χρησιμοποίηση αυτών των γνώσεων δε μπορούσε παρά να έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ακόμα περισσοτέρων «πραγμάτων».
Ορισμένοι μάλιστα ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο χοίρος ήταν δημιούργημα της Ατλαντίδας με βασικό υλικό δομής του τον άνθρωπο. Σημειωτέον δε ότι το κρέας του χοίρου είναι πολύ όμοιο με το ανθρώπινο και υπενθυμίζουμε την εβραϊκή απαγόρευση για το χοιρινό με το μύθο της Κίρκης που μετέτρεψε ανθρώπους σε χοίρους.
Μία τέτοια ιδέα σχετικά με τη γενετική, φαίνεται βέβαια παρατραβηγμένη, αλλά ας μη ξεχνάμε και ότι περιοδικά διεθνούς κύρους όπως το «Λάιφ» και τους «Ταϊμ» έχουν αναφέρει αρκετές φορές ότι οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν σχεδόν πετύχει ένα γενετικό έλεγχο που δεν απέχει και πολύ από όλα αυτά. Υπάρχει μία αναφορά του πανεπιστημίου Τσοϊνσκόνστα ότι τώρα μπορεί να παράγεται στο εργαστήριο συνθετικό D.N.A.
Στην Ατλαντίδα, σχετικά με την κληρονομικότητα αποδείχθηκε πως ήταν μία υπερβολικά μεγάλη καταπάτηση των Δημιουργικών Δυνάμεων, όπως ο Κέϋση συνήθιζε να τις αποκαλεί.
Το αποτρόπαιο γένος των υβριδίων έπρεπε να εξαλειφθεί. Οι γιοι του Βελιάλ είχαν προσβάλλει τόσο πολύ την ίδια την φύση, ώστε στο τέλος οι δυνάμεις τους ήταν αυτές που τους κατέστρεψαν.
Όπως η πρώτη και η δεύτερη, έτσι και η Τρίτη καταστροφή είχε τα προμηνύματα της, που δεν ήταν άλλα από σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων. Τα παιδιά του «Νόμου του Ενός» τα προξένησαν και αρκετές ομάδες μετανάστευσαν στα Πυρηναία, στην Αίγυπτο, στο Γιουκάταν και στην Ογκ ( σημερινό Περού).
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ
Σύμφωνα με τον Κέϋση, τα στοιχεία για την ιστορία της Ατλαντίδας υπάρχουν σε τρία σημεία. Το ένα βρίσκεται σε ένα ναό στο Γιουκάταν που έχει ήδη ανακαλυφθεί, το άλλο στην Αίθουσα των επιγραφών σε μία Πυραμίδα της Αιγύπτου που δεν έχει ανακαλυφθεί αλλά που προφήτευσε πως θα βρεθεί προς το τέλος του αιώνα μας(;) και το τρίτο είναι βυθισμένο μαζί με την Ατλαντίδα στο ναό Ιλτάρ της Ποσείδιας, που θα βρεθεί όταν αναδυθεί η Ατλαντίδα.
Πρόσφατα, αρχαιολογικά ευρήματα έρχονται να υποστηρίξουν την πιθανότητα ενός τέτοιου γεγονότος. Στις ακτές του Μπίλκνι στην Καραϊβική ανακαλύφθηκε ένας βυθισμένος αρχαίος ναός. Η περιοχή είναι εκείνη όπου ο Κέϋση είχε τοποθετήσει το ναό του Ιλτάρ. Την εποχή εκείνη των προ καταστρεπτικών σεισμών, ο Ναός αυτός δεν είχε ακόμα καταποντιστεί και γι’ αυτό τοποθετήθηκαν τα αρχεία στο εσωτερικό του. Ένα μεγάλο μέρος τους καλύπτει την ιστορία της Ατλαντίδας κατά την εποχή που πραγματοποιήθηκε η «μεταμόρφωση» των ψυχών από πνεύμα σε σάρκα.
Στο μεγαλύτερο μέρος των αναδρομών του Κέϋση περιγράφεται η ζωή στη διάρκεια της χρονικής περιόδου της τρίτης και τελικής καταστροφής, καθώς και ύστερα άπαυτή. Πολλές από τις πληροφορίες που αφορούν την περίοδο αυτή προέρχονται από τις «αναδρομές ζωής» που αφορούν την Αρχαία Αίγυπτο.
Η Αίγυπτος υπήρξε η αποικία όπου μετανάστευσε η πλειονότητα των Ατλάντων. Ένα άλλο σημαντικότατο έργο των Ατλάντων, πριν ο Πολιτισμός τους αφομοιωθεί από τον Αιγυπτιακό ήταν η «θεραπεία των πραγμάτων». Γινόταν σε δύο Ναούς, ο ένας ονομαζόταν Ναός της θυσίας και ο άλλος της Ομορφιάς.
Στον πρώτο γινόταν η φυσική (σωματική) επιδιόρθωση και στο δεύτερο ο εξαγνισμός του πνεύματος και η καλλιέργειά του. Στη διαδικασία της σωματικής θεραπείας απομακρύνονταν από το σώμα τα χαρακτηριστικά του ζώου. Οι Άτλαντες είχαν ανακαλύψει τις θεραπευτικές ιδιότητες των χρωμάτων και της μουσικής.
Χρησιμοποιούσαν επίσης και την τέχνη του μασάζ, διότι πίστευαν ότι η σωστή σωματική θεραπεία μπορεί να επαυξήσει τις θεραπευτικές δυνάμεις που διαθέτει το ίδιο το σώμα. Για την απομάκρυνση των δύσμορφων χαρακτηριστικών χρησιμοποιούσαν «ηλεκτρικές» συσκευές.
Οι «Γιοι του Νόμου του Ενός» δεν εκπλήρωναν την υποχρέωσή τους προς τα «πράγματα» απλώς και μόνο με τη σωματική τελειοποίηση. Σαν πνεύματα γνώριζαν ότι ο αληθινός τους σκοπός ήταν να αναζωπυρώσουν τη φωτιά της θεϊκής σπίθας που υπήρχε μέσα σε αυτές τις ψυχές. Γιατί ένα ωραίο σώμα δε σημαίνει και μία ωραία προσωπικότητα Οι Άτλαντες το είχαν αντιληφθεί αυτό και στο Ναό της Ομορφιάς της Ψυχής εργάζονταν για την αφύπνιση της ψυχής, με σκοπό την κατανόηση της πνευματικής της κληρονομιάς και την εκπαίδευση της στις τέχνες.
Ο Κέϋση αναφέρει επίσης, ότι η πλειονότητα του Αμερικανικού πληθυσμού έχει ξαναζήσει σε προηγούμενες ζωές στην Ήπειρο της Ατλαντίδας. Κάνοντας δε μία προέκταση της άποψης αυτής, θα λέγαμε ότι ίσως η ίδια η Αμερική είναι η «μετενσάρκωση» της Ατλαντίδας.
Εκείνο πάντως που έχει σημασία, είναι ότι κα εμείς αναπτύξαμε τον πολιτισμό μέχρι του ίδιου κρίσιμου σημείου με τους Άτλαντες. Διαθέτουμε δύναμη η οποία μπορεί να είναι για το καλό της Γης και των κατοίκων της ή για το κακό και την καταστροφή τους. Ίσως λοιπόν, να πλησιάζουμε στην κρίσιμη ώρα της απόφασης. Όλα τα απαραίτητα χαρτιά έχουν μοιραστεί για το παιχνίδι. Διασπάσαμε το άτομο, αλλοιώσαμε την φυσική εξέλιξη του πλανήτη μας με τις μολύνσεις, κατανοήσαμε τον γενετικό κώδικα, δημιουργήσαμε ισχυρότατα καταστροφικά μέσα τα οποία μπορούν να καταστρέψουν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη μας. Και τώρα…
Ποια θα είναι άραγε η τελική απόφαση για τη δική μας ιστορία;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου