ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, Η ΒΙΒΛΟΣ ΛΕΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΟΙ

«Αυτό που σήμερα αποκαλείται Χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος, η αληθινή θρησκεία που ήδη υπήρχε, έλαβε την ονομασία Χριστιανική» -Άγιος Αυγουστίνος

Ιστορικό πλαίσιο

Πολλοί πιστεύουν όπως ο Ιουδαϊσμός -εσφαλμένα- ήταν και είναι μια μονοθεϊστική θρησκεία.

Η επιστημονικά επιβεβαιωμένη ιστορία αναγάγει τον πρώτο μονοθεϊσμό στην αρχαία Αίγυπτο κατά την βασιλεία του ΑκενΑΤ-ΩΝ του φαραώ που πρώτος θέσπισε το μονοθεϊσμό, που έθεσε σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή αψηφώντας θεούς και το επίσημο ιερατείο, εφήρμοσε μια απ’ τις μεγαλύτερες καινοτομίες του κοινωνικο-θρη­σκευτικού δόλου, που έμελλε άλλωστε να τον κάνει διάσημο ανά τους αιώνες, σαν τους εφευρέτης, του πιο χρήσιμου εξουσιαστικού εργαλείου όλων των εποχών: του κρατικού μονοθεϊσμού!

Η σαρωτική αυτή θύελλα της μονοθεϊστικής μανίας, που αναπάντεχα ξέσπασε στην Αίγυπτο, αυτή την σκοτεινή περίοδο, που έμεινε γνωστή ως η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Αμένοφη IV (1364-1345 π.Χ.) ή Eχνατών ή Ακενατών, να καταλύσει τους θεούς των προγόνων του και να εγκαινιάσει μια μονοθεϊστική ηλιακή λατρεία του θεού ΑΤ-ΩΝ.

Η γερακοκέφαλη μορφή του Ρα-Αράκχτυ αντικαταστάθηκε τώρα από το σύμβολο ενός ηλιακού δίσκου («ΑΤ-ΩΝ» σημαίνει στην κυριολεξία «φωτεινός δίσκος»), που οι καθοδικές ακτίνες του κατέληγαν σε ανθρώπινα χέρια, μερικά από τα οποία κρατούσαν το ιερό ανκχ, σύμβολο της ζωής. Στην ουσία ο ΑΤ-ΩΝ δεν αντιπροσώπευε τον ήλιο ως υλικό ουράνιο σώμα αλλά τη Μονάδα, τη Μία ζωοδόχο πηγή που συντηρεί τη δημιουργία με το φως της, το ΩΝ.

«Δεν με λένε Αμένοφη αλλά Αχνατόν (ή ΑκενΑΤ-ΩΝ)», διακήρυξε. Το όνομά του σήμαινε «ο ΑΤ-ΩΝ είναι ευχαριστημένος» και ΑΤ-ΩΝ ήταν ο θεός Ήλιος- ΑΤ-ΩΝ- ο ένας και μοναδικός αληθινός θεός. Όλοι οι άλλοι ήταν παραμύθια. Ακόμα και ο μέγας Άμμωνας».

Η Θήβα, άντρο του ιερατείου του Άμμωνα, καταργήθηκε από πρωτεύουσα. Έστησε νέα, την ΑκετΑΤ-ΩΝ, την «πόλη του ορίζοντα του ΑΤ-ΩΝ», στη θέση που αργότερα κτίστηκε η Τελλ ελ Αμάρνα. Η Θήβα γρήγορα οδηγήθηκε στην παρακμή. Η ΑκετΑΤ-ΩΝ υπό την προστασία του, γνώρισε πρόσκαιρη ακμή κι ευημερία.

Η κυρίαρχη διαφορά ανάμεσα στον Ήλιο Άμμωνα Ρα και στον Ήλιο ΑΤ-ΩΝ, είναι ότι ο πρώτος ήταν ο υπέρτατος θεός μόνο των Αιγυπτίων, ενώ ο ΑΤ-ΩΝ ο μοναδικός θεός όλων των ανθρώπων και όλων των κρατών της γης. Ακόμα, ο Άμμωνας Ρα ήταν θεός που σύχναζε στα πεδία των μαχών, πολεμούσε και νικούσε. Ο ΑΤ-ΩΝ προτιμούσε να ζει ανάμεσα στα λουλούδια, τα δέντρα και τις εκδηλώσεις της ζωής σε καιρό ειρήνης. Ήταν ο Θεός που έκανε «τα πρόβατα να χοροπηδούν» και «τα πουλιά να πετούν στους κήπους». Ο θεός δεν είναι πια πρόσωπο με ανθρώπινη μορφή αλλά μια θεία ιδιότητα, η οποία στηρίζεται στην γονιμοποιό και τροφοδότρια θερμότητα του ήλιου. Η δόξα της φλεγόμενης τροχιάς του είναι το έμβλημα της υπέρτατης δύναμης. Ταυτόχρονα, ο ήλιος είναι θεός του έρωτα, τρυφερός δημιουργός του παιδιού στην κοιλιά της μάνας, αλλά και θεός της καλοσύνης και της ειρήνης.

Ο ΑχνΑΤ-ΩΝ απαγόρευσε στους καλλιτέχνες να παριστάνουν τον ΑΤ-ΩΝ με οποιονδήποτε τρόπο, επειδή «ο θεός δεν έχει ανάγκη μορφής».

Χαρακτηριστικός είναι ο Μέγας ύμνος στον Ήλιο του Ακενατόν:

«Πόσο πολύμορφα είναι τα έργα σου!. Είναι κρυμμένα από την όραση του ανθρώπου. Ω μοναδικέ Θεέ, που όμοιος σου δεν υπάρχει κανείς. Εσύ δημιούργησες τη γη σύμφωνα με την επιθυμία σου όταν ήσουν μόνος. Όλους τους ανθρώπους, όλα τα ζώα, μεγάλα και μικρά, και ότι στέκεται στα πόδια του πάνω στην γη και τρέχει ή πετάει ψηλά με τις φτερούγες του. Και στις χώρες της Συρίας, της Κούς (Αίγυπτος η υπό του αιγαίου χώρα) –εσύ τοποθέτησες τον κάθε άνθρωπο στην θέση του και κάλυψες τις ανάγκες του».

Τον ύμνο στον ΑΤ-ΩΝ αντιγράφει ο Ψαλμός CIV του Ησαΐα, που γράφτηκε επτακόσια χρόνια αργότερα.

«Ο Θεός είναι ένας και μόνος, και δεν υπάρχει άλλος μαζί του. Ο Θεός είναι ο ένας, ο ένας που έπλασε όλα τα πράγματα»,

«Ο Θεός είναι το αιώνιο ΕΝ, είναι αιώνιος και άπειρος. Διαρκεί εις τους αιώνες των αιώνων. Διήρκησε αμέτρητους αιώνες και θα διαρκέσει μία αιωνιότητα».

Η βασιλεία του Ακενατόν διήρκησε μόλις δεκαεπτά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του συγκυβερνά με το γιο του Σμενκάρε και μετά το θάνατό του, θα τον διαδεχτεί ο γιος του Τουταγχαμών, που ανεβαίνει στο θρόνο σε ηλικία 9 ετών.

Ο Τουταγχαμών ο οποίος έζησε 18 μόνο χρόνια, δεν είχε το σθένος να αντισταθεί στις πιέσεις του αποδυναμωμένου αλλά ισχυρού ακόμη ιερατείου του Άμμωνα, έτσι όχι μόνο επανέφερε τη λατρεία του αλλά και απαρνήθηκε το πατρικό του όνομα, αλλάζοντάς το από το αιρετικό Τουτανχατόν («Toutankh Aton» ζώσα εικόνα του Ατέν) στο ορθόδοξο Τουταγχαμών («Toutankh Amon» ζώσα εικόνα του Άμμωνα).

Έτσι λίγο μετά το θάνατό του, ο Aκχενατόν χαρακτηρίστηκε «καταραμένος», η πρωτεύουσα του ΑκχετAτόν εγκαταλείφθηκε, τα κτίσματά του καταστράφηκαν και το όνομά του διαγράφτηκε από όλα τα μνημεία και τα επίσημα αρχεία του κράτους.

Η λατρεία του Aτόν συνεχίστηκε στην  Αίγυπτο για λίγα χρόνια ακόμα δίχως όμως την υποστήριξη ενός ισχυρού ιερατείου, και το όνομα του Φαραώ σύντομα ξεχάστηκε, για να επιστρέψουν όλα όπως ήταν πριν τον Ακενατόν, στις Θήβες και στην παλιά θρησκεία του Άμμωνα.

Οι εναπομήνοντες ιερείς με αρχηγό τους τον αρχιερέα του ΩΝ τον Οσαρσήφ (που μετονομάστηκε σε Μωυσής και είναι όνομα καθαρά Αιγυπτιακής προέλευσης, προερχόμενο από την Αιγυπτιακή λέξη «Μς» που σημαίνει «γεννήθηκε στο νερό», μια ιστορία που είναι αντιγραφή του μύθου της γέννησης του αυτοκράτορα της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας Σαργών (2334 έως το 2279 κ. ε.. Το όνομα Μωυσής είναι μία Ελληνοποιημένη απόδοση της αρχικής Αιγυπτιακής αυτής λέξης) μαζί με τους πιστούς του εξορίστηκαν και κυνηγήθηκαν έξω από την γη της Αιγύπτου (αυτή είναι η περίφημη έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο).

Οι μονοθεϊστές με αρχηγό τους τον αρχιερέα του ΩΝ τον Οσαρσήφ/Μωυσή εγκαταστάθηκαν Νότια της Χαναάν όπου ανακατεύτηκαν με τους ντόπιους κυρίως νομάδες κατοίκους και τις θρησκείες τους. Έτσι γεννήθηκε ένας Ενοθεϊσμός που μεταμορφώθηκε σταδιακά και πάλι σε έναν σχετικό μονοθεϊσμό μία που είναι μια βολική θρησκεία για τους συνεχώς περιπλανώμενους νομάδες καθώς και του πιο χρήσιμου εξουσιαστικού εργαλείου όλων των εποχών: του κρατικού μονοθεϊσμού (συνεταιρισμού βασιλέα - αρχιερέα).

 

Το Βόρειο βασίλειο του Ιούδα ουδέποτε έγινε μονοθεϊστικό, είχε παράλληλη πίστη στον Βαάλ και σε άλλες τοπικές θεότητες, ενώ το Νότιο βασίλειο του Ισραήλ μόνο με την ισχυρή πίεση του ιερατείου είχε φαινομενικά μονοθεϊσμό αλλά ο ίδιος ο λαός πάντα απόκλινε προς την πολυθεΐα.

Η βίβλος από το πρώτο της εδάφιο της Γέννησης, από την Δημιουργία μέχρι και την έξοδο με τον Οσαρσήφ/Μωυσή είναι ένας ψευδής καταγωγικός μύθος, όχι παλαιότερος του 9-8ου αιώνα π.κ.ε. ενός εταιρόκλητου πολυφυλετικού μίγματος νομάδων φυλών/λαών/ομάδων/οικογενειών της περιοχής προκειμένου να αποκτήσουν ιστορική κατοχύρωση και νομιμοποίηση για την αιματηρή κατάκτηση/εγκατάσταση τους στην περιοχή της Χαναάν, με μαζικό αφανισμό των κατοίκων της υπό την σημαία του θελήματος του Γιαχβέ.  

Η ίδια βίβλος δεν είναι ούτε αλάνθαστή (θεόπνευστη), ούτε ακριβής, ούτε έχει αξιοπιστία. Είναι γεμάτη αντιφάσεις, αναχρονισμούς, κλοπές μύθων άλλων λαών, χωρίς συνέπεια, ιστορική αξία ή οποιοδήποτε κύρος. Ο κύριος όγκος των βιβλικών αφηγήσεων είναι σύνθεση διάφορων ξένων μύθων και φαντασιώσεων από ένα λαό αιχμάλωτο στην διασπορά κατά εξορία στην Βαβυλώνα (6ος αιώνας π.κ.ε.) καθώς και της αφομοίωσής τους από τους τοπικούς λαούς και από τους διάφορους κατακτητές τους διαμορφώνοντας την ψευδή ταυτότητα των Εβραίων.

Κάπου εικοσιπέντε φόρες ο ανασφαλής Γιαχβέ αναφέρεται με το μίσος του προς τους άλλους θεούς, διακηρύττει την μοναδικότητά του και εξαπολύει τις κατάρες του προς τους αποστάτες πιστούς του.

Μάλιστα ο Γιαχβέ είχε και Σύζυγο! Και το όνομα αυτής ΑΣΕΡΑ! Με τον καιρό μετονομάστηκε σε Σοφία στο βιβλίο των Παροιμιών.

Μετά την επιστροφή από την εξορία της Βαβυλώνας, ο Κύρος Β΄ της Περσίας ονομάστηκε «μεσσίας» στο βιβλίο του Ησαΐα (44-45), λόγω του ρόλου του στην επιστροφή των εξόριστων Εβραίων και την κατασκευή του Β' ναού στην Ιερουσαλήμ.

Ο Κύρος ο Μέγας, ήταν ο μόνος μη Εβραίος, που θεωρήθηκε Μεσσίας στη Βίβλο.

ΔΕΣ: Πολλοί μεσσίες, πολλοί χριστοί

Τέλος, ένα ιστορικό στοιχείο που είναι σημαντικό να προσθέσουμε, για να ολοκληρώσουμε την μεσσιανική εικόνα του Κύρου και την πολυθεΐα της βίβλου είναι η θρησκεία των Περσών. Ήταν μια θρησκεία βασισμένη στη διδασκαλία του Ζαρατούστρα (Ζωροάστρη), ενός Πέρση προφήτη που έζησε περί τον 10ο έως τον 8ο αιώνα π.Χ. και διακήρυξε ότι υπάρχει ένας αγαθός θεός (Αχούρα Μάζντα = Κύριος της σοφίας), δημιουργός του υλικού κόσμου, που θέλει δικαιοσύνη, έλεος και αγνότητα από τον άνθρωπο, και ο οποίος εκφράζει τις δυνάμεις της ζωής, του φωτός, της αλήθειας και της δημιουργίας. Σε αντίθεση, υπάρχει μια οντότητα του κακού, ο Αχουριμάν, που εκφράζει το θάνατο, την καταστροφή, το σκότος, το ψεύδος και την αδικία. Ο άνθρωπος με αγαθές σκέψεις, αγαθούς λόγους, αγαθές πράξεις πολεμά το κακό κι εδραιώνει τη βασιλεία του αγαθού, μέχρι την ημέρα που θα έρθει ένας σωτήρας από τον ουρανό, ο οποίος θα αναστήσει τους νεκρούς και θα φέρει τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στη γη αιώνια. Με το πέρασμα του χρόνου, η θρησκεία αυτή του Ζωροάστρη, που αρχικά δεν ήταν ειδωλολατρική, αναμίχθηκε με την προϋπάρχουσα ειδωλολατρική θρησκεία και έτσι την εποχή του Κύρου η θρησκεία των Περσών ήταν ένα μίγμα Ζωροαστρισμού, ειδωλολατρίας και μαγείας, αλλά διατηρούσε πάντα σε μεγάλη αξία την αρετή, το έλεος, τη δικαιοσύνη και την υποταγή στους νόμους της.

Οι Εβραίοι μετά την απελευθέρωση τους απο την αιχμαλωσία τους και την επιστροφή από την εξορία της Βαβυλώνας, με την ριζική αναθεώρηση της θρησκείας τους και των γραφών τους από τον Έσδρα, υιοθέτησαν τον Ζωροαστρισμό με την μετονομασία του Αχούρα Μάζντα στον δικό τους Γιαχβέ και εισάγοντας μια ακόμα σκοτεινή -σαν δευτερεύουσα- θεότητα, οντότητα του κακού, τον Αχουριμάν ως Σατανά.

Το δίπολο Γιαχβέ (Αχούρα Μάζντα) - Σατανά (Αχουριμάν) κληροδοτήθηκε και στον Χριστιανισμό* και στον Ισλαμισμό.

*ΔΕΣ: 

Ο χριστιανικός…Θεός, μερικές ιδιότητές του και η…Κόλαση

Υπάρχει ο Σατανάς; Ο Διάβολος και το Κακό στην ιστορία της ανθρωπότητας

ΣΑΤΑΝΑΣ, ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ

The Big Boss: Ιαλδαβαώθ – Γιαχβέ – Σαβαώθ – Σακλάς- Αμπράξας

Εωσφόρος και Cyborg ή Μετάνθρωπος

Ο Σατανάς του Κορανίου

Ο μονοθεϊσμός βοηθά την εξουσία να ελέγχει απόλυτα τον λαό αλλά και κάνει την θρησκεία να είναι παντοδύναμη και να ελέγχει τον λαό και την εξουσία. Επίσης ο μονοθεϊσμός είναι βολικός για λαούς που είναι περιπλανητές (νομάδες).

Οι 59 Στίχοι της Βίβλου για Διάφορους Θεούς 

Οι σχετικοί στίχοι:

• Έξοδος 34:14 Δεν πρέπει ποτέ να υποκύπτετε σε άλλο θεό γιατί ο Κύριος, ζηλευμένος από τη φύση, είναι ένας ζηλιάρης Θεός. 
• Έξοδος 20: 3 Μην έχετε άλλους Θεούς εκτός από Μένα. 
• Δευτερονόμιο 5: 7 Μην έχετε άλλους Θεούς εκτός από Μένα. 
• Έξοδος 23:13ν "Δώστε ιδιαίτερη προσοχή σε όλα όσα σας έχω πει. Δεν πρέπει να επικαλεστείτε ονόματα άλλων θεών · δεν πρέπει να ακουστούν στα χείλη σας. 
• Δευτερονόμιο 31:18 Σίγουρα θα κρύψω το πρόσωπό Μου εκείνη την ημέρα εξαιτίας όλου του κακού που έκαναν γυρίζοντας σε άλλους θεούς. 
• Hosea 3: 1 Οι έννοιες των στίχων Τότε ο Κύριος μου είπε: "Πήγαινε ξανά, δείξε αγάπη σε μια γυναίκα που αγαπά ένας άλλος άνθρωπος και είναι μοιχεία, όπως ο Κύριος αγαπά τους Ισραηλίτες αν και γυρίζουν σε άλλους θεούς και αγαπούν τα κέικ σταφίδας". 
• Δευτερονόμιο 6:14 Οι έννοιες των στίχων Μην ακολουθείτε άλλους θεούς, τους θεούς των λαών γύρω σας, 
• Δευτερονόμιο 11:28 Οι έννοιες των στίχων και μια κατάρα, αν δεν υπακούσετε στις εντολές του Κυρίου του Θεού σας και απομακρύνεστε από το μονοπάτι που σας διατάζω σήμερα ακολουθώντας άλλους θεούς που δεν γνωρίζετε. 
• Δευτερονόμιο 13: 2 Οι έννοιες των στίχων και αυτό το σημάδι ή το θαύμα που έχει υποσχεθεί ότι έρχεσαι, αλλά λέει, "Ας ακολουθήσουμε άλλους θεούς", που δεν γνωρίζατε "και ας τους προσκυνήσουμε" 
• Δευτερονόμιο 13: 6 Οι έννοιες των στίχων "Εάν ο αδελφός σας, ο γιος της μητέρας σας ή ο γιος ή η κόρη σας ή η σύζυγος που αγκαλιάζετε, ή ο πιο κοντινό σας φίλος σας προσκρύπτει κρυφά, λέγοντας:" Ας πάμε και λατρεύουμε άλλους θεούς "- που ούτε εσείς ούτε οι πατέρες σας γνωστός, 
• Δευτερονόμιο 13:13 Οι έννοιες των στίχων ότι οι ασεβείς άντρες έφτασαν ανάμεσα σου, οδήγησαν τους κατοίκους της πόλης τους και τους είπαν: 'Ας πάμε να προσκυνήσουμε άλλους θεούς', που δεν γνωρίζατε, 
• Δευτερονόμιο 28:14 Οι έννοιες των στίχων Μη στρέφετε προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά από όλα τα πράγματα που σας διατάζω σήμερα και μην πηγαίνετε μετά από άλλους θεούς για να τους λατρεύετε. 
• 1 Βασιλέων (ή Σαμουήλ) 11:10 Οι έννοιες των στίχων Του είχε διατάξει γι 'αυτό, έτσι ώστε να μην ακολουθήσει άλλους θεούς, αλλά ο Σολομώντος δεν έκανε ό, τι είχε διατάξει ο Κύριος. 
• Ιερεμίας 7: 6 Οι έννοιες των στίχων αν δεν καταπιέζετε πλέον τον αλλοδαπό, τον ορφανό και τη χήρα και δεν χύνετε πλέον αθώο αίμα σε αυτόν τον τόπο ή ακολουθείτε άλλους θεούς, προκαλώντας κακό στον εαυτό σας, 
• Ιερεμίας 7: 9 Οι έννοιες των στίχων "Κλέβετε, δολοφονείτε, μοιχεύετε, δαπανούν ψευδώς, καίνε θυμίαμα στον Βάαλ και ακολουθείτε άλλους θεούς που δεν γνωρίζετε; 
• Ιερεμίας 16:11 Οι έννοιες των στίχων Τότε θα τους απαντήσετε: Επειδή οι πατέρες σας με εγκατέλειψαν «τη διακήρυξη του Κυρίου» και ακολούθησαν άλλους θεούς, τους υπηρετούσαν και τους λατρεύονταν. Μάλιστα, με εγκατέλειψαν και δεν τήρησαν το νόμο Μου. 
• Δικαστές 2:12 Οι έννοιες των στίχων και εγκατέλειψαν τον Κύριο, τον Θεό των πατέρων τους, ο οποίος τους είχε βγάλει από την Αίγυπτο. Πήγανε μετά από άλλους θεούς από τους γύρω λαούς και έπεσαν κάτω σε αυτούς. Εξόργισαν τον Κύριο, 
• Δικαστές (ή κριτές) 2:17 Οι έννοιες των στίχων αλλά δεν άκουσαν τους δικαστές τους. Αντ 'αυτού, εκδιδόταν με άλλους θεούς, υποκλίνοντάς τους. Γύρισαν γρήγορα από το δρόμο των πατέρων τους, που είχαν περπατήσει στην υπακοή στις εντολές του Κυρίου. Δεν έκαναν ό, τι κάνουν οι πατέρες τους. 
• 2 Βασιλέων 17: 7 Οι έννοιες των στίχων [Η καταστροφή αυτή] συνέβη επειδή ο λαός του Ισραήλ είχε αμαρτήσει ενάντια στον Κύριο τον Θεό τους ο οποίος τους είχε βγάλει από τη γη της Αιγύπτου από τη δύναμη του Φαραώ, βασιλιά της Αιγύπτου, και γιατί είχαν λατρεύσει άλλους θεούς. 
• 2 Βασιλέων 17:35 Οι έννοιες των στίχων Ο Κύριος έκανε μια διαθήκη μαζί τους και τους διέταξε: "Μη φοβάστε άλλους θεούς, μην τους υποκύπτεις, μην τους υπηρετείτε, μην τους θυσιάζετε. 
• 2 Βασιλέων 17:37 Οι έννοιες των στίχων Πρέπει να προσέχετε πάντοτε να τηρείτε τα καταστατικά, τα διατάγματα, τους νόμους και την εντολή που έγραψε για σας. μην φοβάστε τους άλλους θεούς. 
• 2 Βασιλέων 17:38 Οι έννοιες των στίχων Μην ξεχάσετε τη διαθήκη που έκανα μαζί σας. Μη φοβάστε άλλους θεούς, 
• 2 Βασιλέων 22:17 Οι έννοιες των στίχων επειδή με εγκατέλειψαν και έκαψαν θυμίαμα σε άλλους θεούς για να με προκάλεσαν με όλη τη δουλειά των χεριών τους. Η οργή μου θα φουσκώσει εναντίον αυτού του τόπου και δεν θα σβήσει. 
• Ιερεμίας 1:16 Οι έννοιες των στίχων "Θα κηρύξω τις κρίσεις Μου εναντίον τους για όλο το κακό που έκαναν όταν με εγκατέλειψαν για να κάψω θυμίαμα σε άλλους θεούς και για να προσκυνήσω τα έργα των δικών τους χεριών. 
• Ιερεμίας 19: 4 Οι έννοιες των στίχων επειδή με εγκατέλειψαν και κατέστησαν αυτό ένα ξένο μέρος. Έκαψαν θυμίαμα σε αυτό σε άλλους θεούς που αυτοί, οι πατέρες τους και οι βασιλιάδες του Ιούδα δεν το γνώριζαν ποτέ. Έχουν γεμίσει αυτό το μέρος με το αίμα των αθώων. 
• Ιερεμίας 44: 5 Οι έννοιες των στίχων Αλλά δεν άκουσαν ούτε έδιναν προσοχή. δεν στράφηκαν από το κακό τους ή σταμάτησαν να καίγουν θυμίαμα σε άλλους θεούς. 
• Ιερεμίας 44: 8 Με προκαλείς στο θυμό με το έργο των χεριών σου. Καίτε θυμίαμα σε άλλους θεούς στη γη της Αιγύπτου, όπου έχετε ζήσει για λίγο. Ως αποτέλεσμα, θα αποκοπείτε και θα γίνει αντικείμενο εκβιασμού και προσβολής μεταξύ όλων των εθνών της γης. 
• Ιερεμίας 44:15 Οι έννοιες των στίχων Ωστόσο, όλοι οι άνδρες που ήξεραν ότι οι γυναίκες τους καίουν θυμίαμα σε άλλους θεούς, όλες οι γυναίκες στέκονταν κοντά - μια μεγάλη συνέλευση - και όλος ο λαός που ζούσε στη γη της Αιγύπτου στον Πατρό, απάντησε ο Ιερεμία, 
• Ιερεμίας 7:18 Οι έννοιες των στίχων Οι γιοι μαζεύουν το ξύλο, οι πατέρες φωτίζουν τη φωτιά και οι γυναίκες ζυμώνουν τη ζύμη για να φτιάξουν κέικ για την βασίλισσα του ουρανού και χύνουν τις προσφορές τους σε άλλους θεούς για να με προκαλούν στο θυμό. 
• Ιερεμίας 19:13 Οι έννοιες των στίχων Τα σπίτια της Ιερουσαλήμ και τα σπίτια των βασιλιάδων του Ιούδα θα γίνουν ακάθαρτα όπως ο τόπος αυτός ο Τοθέθ - όλα τα σπίτια στις στέγες των οποίων καίουν θυμίαμα σε ολόκληρη την ουράνια φιλοξενία και χύνουν προσφορά αλκοολισμού σε άλλους θεούς ». 
• Ιερεμίας 32:29 Οι έννοιες των στίχων Οι Χαλδαίοι που θα πολεμήσουν εναντίον αυτής της πόλης θα έρθουν, θα πυροδοτήσουν αυτήν την πόλη και θα την καούν μαζί με τα σπίτια στα οποία έχει καεί θυμίαμα στον Βαάλ στις στέγες τους και όπου έχουν προστεθεί αλκοολούχα ποτά σε άλλους θεούς για να με προκαλούν σε θυμό. 
• Δευτερονόμιο 8:19 Οι έννοιες των στίχων Εάν ξεχάσετε ποτέ τον Κύριο τον Θεό σας και πηγαίνετε μετά από άλλους θεούς να προσκυνήσουν και να υποκύψουν σε αυτούς, μαρτυρώ εναντίον σας σήμερα ότι θα χαθείτε. 
• Δευτερονόμιο 11:16 Οι έννοιες των στίχων Να είστε προσεκτικοί ώστε να μην είστε δελεασμένοι να παραβλέπετε, να λατρεύετε και να υποκλιθείτε σε άλλους θεούς.
•  Δευτερονόμιο 17: 3 Οι έννοιες των στίχων και έχει πάει να λατρεύει άλλους θεούς κλονίζοντας τον ήλιο, το φεγγάρι ή όλα τα αστέρια στον ουρανό - τα οποία έχω απαγορεύσει - 
• Δευτερονόμιο 28:36 Οι έννοιες των στίχων "Ο Κύριος θα σας φέρει εσείς και ο βασιλιάς σας που έχετε ορίσει σε ένα έθνος που ούτε εσείς ούτε οι πατέρες σας γνωρίζετε και εκεί θα λατρεύετε άλλους θεούς, από ξύλο και πέτρα. 
• Δευτερονόμιο 28:64 Οι έννοιες των στίχων Τότε ο Κύριος θα σας σπάσει ανάμεσα σε όλους τους λαούς από το ένα άκρο της γης στο άλλο και εκεί θα λατρεύετε άλλους θεούς από ξύλο και πέτρα, που ούτε εσείς ούτε οι πατέρες σας δεν γνωρίζετε. 
• Δευτερονόμιο 29:26 Οι έννοιες των στίχων Άρχισαν να λατρεύουν άλλους θεούς, υποκρύπτοντας τους θεούς που δεν γνώριζαν - θεούς που ο Κύριος δεν τους επέτρεπε να λατρεύουν. 
• Δευτερονόμιο 30:17 Οι έννοιες των στίχων Αλλά αν η καρδιά σας απομακρυνθεί και δεν ακούσετε και παρασύρθετε για να υποκλιθείτε σε άλλους θεούς και να τους λατρεύετε, 
• Δευτερονόμιο 31:20 Οι έννοιες των στίχων Όταν τους φέρω στη γη, έχω ορκιστεί να τους δώσω τους πατέρες τους, που ρέουν με γάλα και μέλι, θα τρώνε και θα ευημερούν. Θα στραφούν σε άλλους θεούς και θα τους προσκυνήσουν, θα με περιφρονήσουν και θα σπάσουν τη διαθήκη Μου. 
• Joshua 23:16 Οι έννοιες των στίχων Εάν παραβιάσεις τη διαθήκη του Κυρίου του Θεού σου, την οποία σε διέταξε και πηγαίνετε και λατρεύεις άλλους θεούς, και τους υποκύπτεις, ο θυμός του Κυρίου θα καεί εναντίον σου και σύντομα θα εξαφανιστείς από αυτή την καλή γη που σου έχει δώσει .
• Ιωσήφ 24: 2 Οι έννοιες των στίχων Ο Ιησούς είπε σε όλο τον λαό: "Αυτό είναι που ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, λέει:" Πολύ παλιότεροι οι πρόγονοί σου, συμπεριλαμβανομένου του Τέρα, ο πατέρας του Αβραάμ και του Ναχόρ, ζούσαν πέρα από τον ποταμό Ευφράτη και λατρεύονταν άλλους θεούς. 
• Joshua 24:16 Οι έννοιες των στίχων Οι άνθρωποι απάντησαν: «Σίγουρα δεν θα εγκαταλείψουμε τον Κύριο να λατρεύουμε άλλους θεούς! 
• Δικαστές 2:19 Οι έννοιες των στίχων Κάθε φορά που ο δικαστής πέθανε, οι Ισραηλίτες θα ενεργούσαν ακόμα πιο διεφθαρμένοι από τους πατέρες τους, πηγαίνοντας μετά από άλλους θεούς να λατρεύουν και να τους υποκύπτουν. Δεν επέστρεψαν από τις [κακές] πρακτικές τους ή τους πεισματικούς τρόπους τους. 
• Δικαστές 10:13 Οι έννοιες των στίχων Αλλά με εγκαταλείψατε και λατρεύονταν άλλους θεούς. Ως εκ τούτου, δεν θα σας παραδώσω ξανά. 
• 1 Σαμουήλ 8: 8 Οι έννοιες των στίχων Σας κάνουν το ίδιο πράγμα που έχουν κάνει για μένα, από την ημέρα που τους έφερα από την Αίγυπτο μέχρι σήμερα, εγκαταλείποντάς Μου και λατρεύοντάς τους άλλους θεούς. 
• 1 Σαμουήλ 26:19 Οι έννοιες των στίχων Τώρα, ο κύριός μου, ο βασιλιάς, ακούστε τα λόγια του δούλου του: Αν ο Κύριος σας έχει υποκινήσει ενάντια σε εμένα, τότε μπορεί να δεχθεί μια προσφορά. Αλλά αν είναι άνθρωποι, μπορούν να καταραστούν εν τη παρουσία του Κυρίου, διότι σήμερα με απέτρεψαν να μοιραστούν την κληρονομιά του Κυρίου λέγοντας «Πηγαίνετε και λατρεύετε άλλους θεούς». 
• 1 Βασιλέων 9: 6 Οι έννοιες των στίχων Εάν εσείς ή οι γιοι σας απομακρυνθείτε από το να με ακολουθήσετε και μην κρατάτε τις εντολές Μου - τα καταστατικά μου που έχω θέσει ενώπιόν σας - και αν πάτε και υπηρετείτε άλλους θεούς και τους λατρεύετε, 
• 1 Βασιλέων 9: 9 Οι έννοιες των στίχων Τότε λένε: Επειδή εγκατέλειψαν τον Κύριο τον Θεό τους ο οποίος έφερε τους προγόνους τους από τη γη της Αιγύπτου. Συγκράτηκαν σε άλλους θεούς και λατρεύονταν και τους εξυπηρετούσαν. Εξαιτίας αυτού, ο Κύριος έφερε όλη αυτή την καταστροφή πάνω τους. 
• Ιερεμίας 11:10 Οι έννοιες των στίχων Έχουν επιστρέψει στις αμαρτίες των προγόνων τους που αρνούνταν να υπακούσουν στα λόγια Μου και ακολουθούσαν άλλους θεούς για να τους λατρεύουν. Ο οίκος του Ισραήλ και ο οίκος του Ιούδα έσπασαν τη διαθήκη Μου που έκανα με τους προγόνους τους. 
• Ιερεμίας 13:10 Οι έννοιες των στίχων Αυτοί οι κακοί άνθρωποι, που αρνούνται να με ακούν, περπατούν στην πεισματάρυνση των δικών τους καρδιών και που ακολουθούν άλλους θεούς για να υπηρετήσουν και να προσκυνήσουν - θα είναι σαν αυτά τα εσώρουχα, που δεν έχουν καμία χρησιμότητα. 
• Ιερεμίας 16:13 Οι έννοιες των στίχων Έτσι θα σας εκτομήσω από αυτή τη γη σε μια χώρα που δεν γνωρίζετε εσείς και οι πατέρες σας. Εκεί θα λατρεύετε και άλλους θεούς την ημέρα και τη νύχτα, γιατί δεν θα σας χαρίσω χάρη. 
• Ιερεμίας 22: 9 Οι έννοιες των στίχων Θα απαντήσουν: «Επειδή εγκατέλειψαν τη διαθήκη του Κυρίου του Θεού τους και λατρεύονταν και υπηρετούσαν άλλους θεούς». 
• Ιερεμίας 25: 6 Οι έννοιες των στίχων Μην ακολουθήσετε άλλους θεούς για να τους υπηρετήσετε και να τους λατρεύετε, και μην με προκαλείτε στο θυμό με τη δουλειά των χεριών σας. Τότε δεν θα σας κάνει κακό. 
• Ιερεμίας 35:15 Οι έννοιες των στίχων Ξανά και ξανά σας έστειλα όλους τους υπηρέτες Μου, τους προφήτες, λέγοντας: Γυρίστε, καθένας από τον κακό τρόπο ζωής του, και διορθώστε τις πράξεις σας. Σταματήστε να ακολουθείτε άλλους θεούς για να τους υπηρετήσετε. Ζείτε στη γη που σας έδωσα και τους προγόνους σας. Αλλά εσείς δεν θα δώσετε προσοχή ή μην υπακούσετε σε εμένα. 
• Ιερεμίας 44: 3 Οι έννοιες των στίχων λόγω των κακών τρόπων που με έκαναν να το θυμώνουν, πηγαίνοντας και καίγοντας θυμίαμα για να υπηρετήσετε άλλους θεούς αυτοί, εσείς και οι πατέρες σας δεν ήξερες. 
• 1 Βασιλέων 11: 4 Οι έννοιες των στίχων Όταν ο Σολομών ήταν παλαιός, οι σύζυγοι του τον έκτρεψαν άλλους θεούς. Η καρδιά του δεν ήταν εντελώς με τον Κύριο τον Θεό του, όπως ήταν η καρδιά του πατέρα του Δαβίδ. 
• Δευτερονόμιο 18:20 Οι έννοιες των στίχων Αλλά ο προφήτης που τολμά να μιλήσει στο όνομά Μου ένα μήνυμα που δεν του είπα να μιλήσει ή που μιλάει στο όνομα άλλων θεών - ο προφήτης πρέπει να πεθάνει » 
• 1 Βασιλέων 14: 9 Οι έννοιες των στίχων Έχετε συμπεριφέρεται πιο κακώς από όλους όσους ήταν ενώπιόν σας. Προκειμένου να με προκαλέσετε, έχετε προχωρήσει να φτιάξετε για εσάς άλλους θεούς και να ρίξετε εικόνες, αλλά με πέταξα πίσω από την πλάτη σας.
• Ψαλμοί 81: 1 Ὁ Θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.

Ο χριστιανισμός γέννησε ένα νέο μονοθεϊστικό/πολυθεϊστικό υβρίδιο, την αγία τριάδα!

Ο Μονοθεϊσμος γεννά βία και θρέφει την μισαλλοδοξία, την ζηλοφθονία και τον εγωϊσμό, ενώ ο Πολυθεϊσμός αναπτύσσει την ανοχή!

ΔΕΣ: 

Περί Πολυθεϊσμού & Μονοθεϊσμού

Μονοθεϊσμός - Αθεϊσμός - Πανθεϊσμός - Πολυθεϊσμός: Οι τέσσερις βασικές κοσμοθεάσεις

Ακενατών και ο δόλος του μονοθεϊσμού

ΑκενΑΤ-ΩΝ ο Αιρετικός Φαραώ

ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΚΕΝΑΤΟΝ

Θρησκεία - Αθεΐα - Αγνωστικισμός – Αθρησκεία - Μυθικισμός

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ A'

Ο «ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ 

Η επιστήμη της Iστορίας παρουσιάζει, εν αντιθέσει με τις άλλες θεωρητικές επιστήμες, το παράδοξο ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που μένουν ευχαριστημένοι από τα πορίσματά της και ακόμη λιγότεροι την εμπιστεύονται πλήρως. Και βεβαίως δεν αναφέρομαι στους ίδιους τους επιστήμονες, αλλά, κυρίως, στον λεγόμενο «μέσο άνθρωπο» που είναι παθητικός αποδέκτης των αποκαλύψεων και συμπερασμάτων των ιστορικών και άλλων επιστημόνων που βοηθούν στο να ανασυρθεί από την λήθη η αλήθεια, αντικειμενική ή υποκειμενική. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στον επιστημονικό αυτόν κλάδο, μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός πως από τις έρευνες συνήθως προκύπτουν διαφορετικά συμπεράσματα, ακόμη και αλληλοαναιρούμενα, πως δεν έχουμε να κάνουμε με μία μεταβλητή χ η οποία θα καθορίσει και την τελική μας τιμή (το συμπέρασμα ), αλλά με πλήθος μεταβλητών, απειρία μεταβλητών θα έλεγα , των οποίων το ελεγχόμενο πλήθος είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον βαθμό της λήθης. Και φυσικά δεν λέω βαθμό αλήθειας, γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να βρίσκεται σε ποσοστά, είναι απόλυτο μέγεθος και μάλιστα είχε διεξοδικά αναλυθεί, ορισθεί και διατυπωθεί από τους Έλληνες φιλοσόφους.

 
Τα παραπάνω, εκτός από την εμπειρία μας, καθώς λίγο πολύ όλοι μας έχουμε συμμετάσχει σε συζήτηση όπου κάποιος αρνείται την ιστορικότητα κάποιου «γεγονότος» ή κάποιων πλευρών του, έρχεται να τα αποδείξει το σύνολο του (δυτικού) κόσμου, με μια φράση συνδεδεμένη άμεσα με την ανιστορικότητα της υποκειμενικής Ιστορίας: «Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές». Έτσι αποφάνθηκαν οι λαοί, νικητές και ηττημένοι, και βέβαια η Ιστορία γράφεται κατά κανόνα και μεταδίδεται από τους νικητές, και μένουν μόνον ελάχιστοι από τους ηττημένους να διατηρούν την ψυχική δύναμη να διηγούνται τις ξεχασμένες ή αποσιωπούμενες δικές τους «αλήθειες». Και αν κάποτε μεταξύ δύο αντιθέτων απόψεων λέγαμε πως η αλήθεια κρύβεται κάπου στην μέση, επιχειρώντας έτσι, μάλλον αφελώς, να εφαρμόσουμε την «χρυσή τομή», όλοι γνωρίζουμε τώρα ότι όλο και κάτι ξεφεύγει από τον έλεγχο των νικητών, ουδέν κρυπτό από τον Ήλιο άλλωστε, και οι περισσότεροι άνθρωποι πια –μαζί τους και εγώ– θεωρούμε πως η αλήθεια είναι με πολύ πονηρό τρόπο κρυμμένη –και θα χρησιμοποιήσω άλλη μια γνωστή μας φράση- στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Μια άλλη πλευρά των θεμάτων που σχετίζονται με την επιστήμη είναι η στράτευση. Και όταν λέμε «στράτευση», εννοούμε την επιλογή κάποιων επιστημόνων ή πανεπιστημιακών γενικότερα να οδηγούν τις μελέτες τους προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, οι οποίες αποσκοπούν στο να ισχυροποιήσουν την θέση κάποιων εντολοδοτών, αυτών που βρίσκονται πίσω από της έρευνες και στην πραγματικότητα καθορίζουν τι θα ερευνηθεί και ποιες αλήθειες ή, κυρίως, διαστρεβλώσεις, θα φανερωθούν στο πλατύ κοινό. Λαμβάνοντας τα ανωτέρω υπόψη, δικαιολογημένα, ως απλοί πολίτες μη ειδικοί να κρίνουμε σε όλη της την έκταση την «τροφή» που μας δίνουν, συχνά απογοητευόμαστε και μένουμε μετέωροι να μην μπορούμε να δεχθούμε κάποια έρευνα ή μελέτη, αφού έχει χαθεί η εμπιστοσύνη για αυτούς που κατέχουν τα σκήπτρα της γνώσης.

Πολλές φορές βέβαια, και δικαιολογημένα, άνθρωποι με ελαττώματα είναι και αυτοί, οι ερευνητές, και είναι λογικό να παρασύρονται από τις δικές τους προσωπικές επιθυμίες, ενώ θεωρώ επίσης ότι στην πορεία ξεχνάνε κιόλας την αλήθεια και προσπαθούν με το ζόρι να ανασύρουν από την λήθη κάτι το οποίο ποτέ δεν υπήρξε. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η λεγόμενη «Βιβλική Αρχαιολογία» ή «Αρχαιολογία της Παλαιστίνης». Από την επιθυμία ενός ανθρώπου, του Αμερικανού Albright, υιού ενός χριστιανού ιερέα, ο οποίος θέλησε να αποδείξει την ιστορικότητα των λεγομένων της Ιουδαϊκής «Βίβλου», σε αντιδιαστολή με τις εργασίες της Γερμανικής Σχολής του Βιβλικού Κριτικισμού, η οποία υποστήριζε πως τα αφηγούμενα στην «Βίβλο» δεν είναι παρά ιερατικά κατασκευάσματα της εποχής της «βαβυλωνιακής εξορίας».

Αναπτύσσοντας τα παραπάνω στοιχεία της τελευταίας παραγράφου, ξεκινά ένα εντυπωσιακό άρθρο του ο Ισραηλινός (!!) πανεπιστημιακός του Τελ-Αβίβ Χέρτζογκ (Ze’ev Herzog), το οποίο δημοσιεύθηκε στην μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα του Ισραήλ «Ha’aretz». Ο τίτλος του άρθρου είναι «Ανασκευάζοντας τα τείχη της Ιεριχούς». Μέσα σε αυτό, ο συγγραφέας έρχεται να μας φανερώσει μια άλλη όψη του νομίσματος. Προερχόμενος από τους κύκλους της «Αρχαιολογίας της Παλαιστίνης» μας εκθέτει με επιχειρήματα το γιατί όλες οι μελέτες μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν αναδεικνύουν την αλήθεια των ισχυρισμών της «Βίβλου», αλλά αποτελούν χονδροειδή ψεύδη και μεθοδευμένη παραπληροφόρηση.

Στο άρθρο του αυτό, ο Χέρτζογκ μας αναφέρει τα κυριότερα σημεία των ερευνών που δημιούργησαν κενά και ένα κρίσιμο σημείο κατά το οποίο οι θεωρίες δεν αποδεικνύονταν από τα ευρήματα της Αρχαιολογίας. Και ξεκινάει την κριτική του από την λεγόμενη «Εποχή των Πατριαρχών», η οποία σύμφωνα με την αρχική «χρονολόγηση» της «Βίβλου» πρέπει να ήταν στον.. 21ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης. Τα ευρήματα κατά τον Χέρτζογκ δεν δικαιολογούσαν επ’ουδενί μια τέτοια χρονολογία, την οποία κάποιοι μετέπειτα μελετητές μετατόπισαν 10 ολόκληρους αιώνες αργότερα, δηλαδή στην λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» χωρίς πάλι να υπάρχουν και δεδομένα που να υποστηρίζουν μια τέτοια θέση. Κάποιοι μάλιστα τα θεώρησαν αυτά ως απλούς φυλετικούς θρύλους της «Εποχής του Βασιλείου της Ιουδαίας», με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συμφωνία από καμία πλευρά.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο αναφέρεται ο συγγραφέας στο άρθρο του, είναι η περίφημη «Έξοδος» και η υποτιθέμενη περιήγηση στην έρημο και το όρος Σινά. Ο Χέρτζογκ μας πληροφορεί λοιπόν ότι στην πληθώρα των Αιγυπτιακών γραπτών που έχουν βρεθεί, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ η παραμικρή νύξη για ένα τέτοιο «γεγονός», παρά μόνο σύντομες αναφορές για νομαδικές φυλές, οι οποίες σε εποχές λειψυδρίας και λιμών έβρισκαν καταφύγιο στις άκρες του Δέλτα του Νείλου. Επίσης, παρά τις προσπάθειες γενεών ολόκληρων ερευνητών κανείς τους δεν κατάφερε να εντοπίσει την πραγματική τοποθεσία του όρους Σινά ή των τόπων διαμονής των φυλών στην έρημο. Έτσι, ο συγγραφέας, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως τα αναφερόμενα στην «Βίβλο» δεν υποστηρίζονται από κάποιο άλλο γραπτό ή τις αρχαιολογικές έρευνες, καταλήγει στο συμπέρασμα (των περισσοτέρων μελετητών άλλωστε, όπως μας ενημερώνει) πως τα ανωτέρω αποτελούν, στην καλύτερη περίπτωση, την περιπέτεια κάποιας νομαδικής οικογένειας ή κάποιων οικογενειών, η οποία προεκτάθηκε αυθαίρετα σε «εθνικό» επίπεδο, έτσι ώστε να συμπορεύεται με το θρησκευτικό ιδεολόγημα του Ιουδαϊκού ιερατείου.

Η επόμενη «ανακρίβεια» του βιβλικού παραμυθιού, την οποία καταγγέλλει ο συγγραφέας, σε σχέση πάντα με την αλήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης, αφορά την περίφημη «Κατάκτηση της Γης Χαναάν». Οι πόλεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στο βιβλίο του Joshua και προσήλκυσαν πολλές ερευνητικές ομάδες είναι η Ιεριχώ και η Άι. Το υπ’αριθμόν ένα πρόβλημα για την αξιοπιστία της «Βίβλου» είναι ότι τον 13ο αιώνα πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, στον οποίον υποτίθεται ότι τοποθετείται χρονικά η «κατάκτηση», όχι μόνο δεν υπήρχαν τα «κυκλώπεια» τείχη που έπεσαν με την βοήθεια του «καλού» Θεού Γιαχβέ, αλλά ούτε καν οι ίδιες οι αναφερόμενες πόλεις. Βέβαια, από τα ωραιότερα σημεία είναι οι δικαιολογίες που δόθηκαν, γιατί η «Βίβλος», ως γνωστόν, δεν επιτρέπεται, ως.. θεόπνευστο βιβλίο, να λέει ψέματα. Η καλύτερη δικαιολογία ήταν πως τα «τείχη» της Ιεριχούς «ξεπλύθηκαν» (έτσι ακριβώς !!), «ξεπλύθηκαν» από τα νερά των βροχών. Όσον αφορά την Αι, τελικά μας πληροφορούν «οι αναζητητές της αλήθειας» πως δεν ήταν αυτή αλλά η.. διπλανή πόλη, η Beit El και συγνώμη αλλά μπερδευτήκαμε, από αναξιόπιστους αφηγητές. Ακόμη και για τις υπόλοιπες πόλεις της Χαναάν, η βιβλική αφήγηση είναι μάλλον σε άλλο χρόνο και τόπο.

Η «Βίβλος» μας λέει για «μεγάλες πόλεις, με τείχη που υψώνονται ως τον ουρανό», αλλά σε όλες της ανασκαφές δεν έχει βρεθεί ούτε μία, όχι μόνο που να έχει υψηλά έστω τείχη, ούτε καν περίφραξη δεν είχαν. Τόσο αληθής η αφήγηση. Εκτός αυτού, όπως μας πληροφορεί ο Χέρτζογκ, ακόμη και η γαιοπολιτική κατάσταση στην περιοχή την εποχή εκείνη δεν ήταν αυτή που παρουσιάζεται. Η περιοχή βρισκόταν υπο την κατοχή των Αιγυπτίων μέχρι το ήμισυ του 12ου αιώνα και έχουμε πληθώρα Αιγυπτιακών ευρημάτων, όμως η «Βίβλος» δεν μας αναφέρει το παραμικρό για Αιγυπτίους, ενώ μάλιστα τα ευρήματα δείχνουν μια σταδιακή μετέπειτα εγκατάλειψη και παρακμή των περιοχών αυτών, αυτή δε η κατάσταση φαίνεται να διήρκεσε αιώνες και κανένα στοιχείο δεν υπαινίσσεται στο ελάχιστο έστω μια κατάκτηση. Έτσι, δυστυχώς για τις ορδές των προβάτων που το μόνο που έχουν να υπερηφανεύονται είναι η άνευ όρων πίστη τους, ούτε οι τάχα ηρωϊσμοί των «εκλεκτών ολίγων που πολέμησαν τους πολλούς» είναι αλήθεια, πόσο μάλλον η άνωθεν βοήθεια του ανύπαρκτου Θεού τους.

Το επόμενο πρόβλημα που δημιουργείται και βέβαια είναι πιο σημαντικό και με αντίκτυπο όχι μόνο στους αποβλακωμένους πιστούς αλλά και στην σύγχρονη πολιτική σκηνή, είναι αυτό της καταγωγής των Ισραηλιτών. Αν τίποτε από τα ανωτέρω που αναφέρει η «Βίβλος» είναι ιστορικώς αληθές δηλ. η «Έξοδος», η περιπλάνηση και η κατάκτηση της Χαναάν, τότε ποιοί άραγε ήσαν εκείνοι οι Ισραηλίτες που οι απόγονοί τους προβάλλουν μέχρι σήμερα κληρονομικά τάχα δικαιώματα σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη; Όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας πράγματι την λεγόμενη «Εποχή της Εγκατάστασης» ξεπήδησαν πολλοί οικισμοί στην περιοχή και έχουμε μια μοναδική αναφορά στο όνομα Ισραήλ από έναν Αιγυπτιακό πάπυρο του 1200 πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, το οποίο όμως αναφέρεται απλώς σε μια από τις πολλές πληθυσμιακές ομάδες των πρώην νομάδων που εγκαταστάθησαν μόνιμα στην ευρύτερη περιοχή.

Ένα ακόμη πρόβλημα που εγείρεται από τις αρχαιολογικές μελέτες είναι αυτό του υποτιθέμενου «Μεγάλου Ηνωμένου Βασιλείου» του Δαυίδ και του Σολομώντος. Τελικά, οι αρχαιολόγοι και σε αυτό το σημείο ήρθαν κοντά στις απόψεις της σχολής του «Βιβλικού Κριτικισμού», αφού αποδεικνύεται από τα ευρήματά τους ότι το τόσο διαφημισμένο αυτό «Βασίλειο» για την εποχή που αναφέρεται ήταν ένα ασήμαντο φέουδο με τους Δαυίδ και Σολομώντα τίποτε άλλο παρά τοπικούς μικρής εμβέλειας ηγεμόνες. Ακόμη και οι ανασκαφές στην Ιερουσαλήμ την πρωτεύουσα του υποτιθέμενου «Βασιλείου», το μόνο που απέδειξαν είναι πως οι συγγραφείς της «Βίβλου» προέβαλαν την εικόνα που αυτή είχε τον 8ο αιώνα, δηλ. την εποχή του «Βασιλείου της Ιουδαίας» στο απώτερο παρελθόν, προφανώς για να στηρίξουν την όλη τους ψεύτικη ιστοριογραφία. Και να αναλογιστεί κανείς ότι τόσον καιρό μας παρουσιάζουν συνέχεια την παραμυθολογία αυτή ως αλήθεια με υποχρεωτική πλύση εγκεφάλου στα σχολεία, συνεχείς αναφορές στα Μ.Μ.Ε., υπερπαραγωγές του Hollywood και «σοβαρά» έργα «φωτισμένων θεολόγων, τη στιγμή που ούτε το όνομα αυτού του Βασιλείου δεν υπήρξε ιστορικά.

Την πιο σημαντική ωστόσο –για τα πρόβατα- αποκάλυψη, ο Χέρτζογκ μας την φύλαγε στο τέλος του άρθρου του, όπου σε μια μικρή παράγραφο μας πληροφορεί για τον δικτατορεύοντα σήμερα στα μυαλά των λαών της γής «Μονοθεϊσμό». Σχετικά με αυτόν, ο ισραηλίτης αρχαιολόγος, που έχει δεχθεί βεβαίως άπειρες οχλήσεις και απειλές για τα γραφόμενά του, αναφέρεται σε ανακάλυψη επιγραφών στα αρχαία Εβραϊκά που αναφέρουν τον «εθνικό» Θεό των μονοθεϊστών Ιεχωβά, όχι μοναχό του αλλά με μια θεϊκή σύζυγο, όπως απαντάται σε όλα τα πολυθεϊστικά πάνθεα των Εθνών της γής. Οι επιγραφές αυτές, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου αιώνος, αναφέρουν το θεϊκό ζεύγος του Jehovah και της Asherah, αποδεικνύουν το ότι σε εκείνους τους καιρούς οι Ισραηλίτες απηύθυναν τις προσευχές τους σε ένα θεϊκό ζεύγος και όχι στον γνωστό της ημέρες μας αυτιστικό «δικτατορίσκο των ουρανών». Εδώ μπορεί να σκεφθεί κανείς το ότι σήμερα κυκλοφορούν βιβλία και άρθρα ακόμη και στην Ελλάδα (κυρίως στην Ελλάδα που ο σκληρός Χριστιανισμός της έχει υποκαταστήσει σφετεριστικά την «Ελληνικότητα» την οποία ο ίδιος κατέστρεψε) από ερευνητές και θεολόγους που υποστηρίζουν ούτε λίγο ούτε πολύ πως οι πρόγονοί μας ήσαν.. «μονοθεϊστές», ενώ την εποχή εκείνη δεν ήταν ούτε οι ίδιοι οι Ισραηλίτες τέτοιοι. Συνεπώς μάλλον επιβεβαιώνονται πανηγυρικά όσοι μελετητές υποστήριξαν κατά καιρούς πως ο λεγόμενος «Μονοθεϊσμός» ήταν μια αυθαίρετη επινόηση της εποχής του «Βασιλείου της Ιουδαίας», που σκοπό είχε να ισχυροποιήσει πολιτικά και κοινωνικά την εξουσία των ηγεμονίσκων της περιοχής και του υποστηρικτικού τους ιερατείου, εκοσμικεύοντας έτσι το Θείο κατά τα μοναρχικά πρότυπα που εκθείασαν αργότερα, για συναφή λόγο, και οι λεγόμενοι «Πατέρες» του Χριστιανισμού.

Ο Χέρτζογκ, μετά από τις ιστορικές αναφορές του, τελειώνει το άρθρο του με μια σύγχρονη αναφορά και ένα παράπονο. Μας λέει για την αρνητική αντιμετώπιση των αποδεδειγμένων αυτών θέσεων από τους σύγχρονους Ισραηλινούς, που δεν δέχονται την αντικειμενική ιστορική αλήθεια (όπως συμβαίνει άλλωστε και στην χώρα μας με τους λεγόμενους «Ρωμιούς» που τρελλαίνοται και στο άκουσμα μόνον ότι η ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας είναι και ιστορικό ψέμμα αλλά και λογικό οξύμωρο), προφανώς γιατί έτσι καταστρέφεται το όλο τους σαθρό οικοδόδημα εις βάρος των Αράβων νύν κατοίκων της περιοχής, αλλά και για τις ενστάσεις και προσβολές που δέχεται ο συγγραφέας από εκτός του Ισραήλ πηγές, λ.χ. από τους υπόλοιπους «μονοθεϊστές» χριστιανούς που βλέπουν ότι η αλήθεια των ανασκαφών κατασυντρίβει τα ψέμματα που κατάπιναν τόσο καιρό και δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να δεχθούν αυτή την πλήρη απομυθοποίηση των θρησκευτικών τους πιστεύω. Και βέβαια εμείς θα λέγαμε πως ο καθένας μπορεί να εμμένει στην ανοησία του όσο θέλει και να μην βλέπει την αλήθεια όσο κατάμουτρα και αν του την δείχνουν, όμως δεν έχει το δικαίωμα να θέλει να στραβώσει με την δική του τύφλα όλον τον κόσμο, μόνο και μόνο για να είναι αυτός ήρεμος και ευχαριστημένος μέσα στην βλακεία του.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β'

Στα Εβραϊκά κείμενα διαβάζουμε "el eloha yisra'el" Ελ ο θεός του Ισραήλ, δηλαδή ο παγανιστής θεός των Βαβυλωνίων, Ασσυρίων Χαλδαίων και Χανανιτών με το πάνθεό του (74 θεότητες) και την θεά-γυναίκα του Ασερά, την Μητέρα όλων των θεών. Αυτή ήταν η πρωταρχική θεά των λαών αυτών, όταν η οικογένεια ήταν μητριαρχική, όπως και στους αρχαίου Έλληνες ήταν η Γαία. Φυσικά αν διαβάσεις και τα κείμενα της Ούγκαριτ, αυτός ο θεός ήταν και πολύ αταχτούλης και κεράτωνε την Ασερά με άλλες νεαρές θεές που του έκαναν και μπάσταρδα. Αυτά πριν την Εποχή του Σιδήρου, γιατί μετά το 1400, Μιδιανίτες και Αμωρίτες δάνεισαν στους Εβραίους τον Ιεχωβά, έναν άλλο παγανιστή θεό, που "δανείστηκε" την Ασερά από τον Ελ, όταν ο τελευταίος ταυτίστηκε με τον Ιεχωβά την εποχή των Μακκαβαίων, όταν ο Γιαχβισμός επιβλήθηκε δια της βίας. Ο Ιεχωβάς λατρευόταν και στην Αίγυπτο αλλά και από τους Μινωϊτες και οι άλλοι θεοί του πάνθεον του Ελ, έγιναν άγγελοι και δαίμονες.

Bασική πηγή όλων των Μεσογειακών και Μεσοποτάμιων θρησκειών, είναι ο Ινδουισμός και ειδικά οι έννοιες της τριάδας και ψυχής, καλού-κακού, παράδεισος-κόλαση (δυαδικότητα) "εφευρέθηκαν" στις Ινδίες που ανέπτυξε στην αρχαιότητα έναν ανώτερης κλάσης πολιτισμό και από τον οποίο αντέγραψε ο μεγαλύτερος μύστης της αρχαιότητας, ο Ζωροάστρης. Οι Εβραίοι αντέγραψαν τα πάντα από αυτόν κατά την Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία μέσο του Εσδρα (Βαβυλωνιακό Ταλμούδ) που προσπάθησε να επιβάλλει επανειλημμένα στους εναπομείναντες Εβραίους της Παλαιστίνης. Τελικά μόνο δια της βίας προσηλυτισμού, κατάφερε ο Ζωροάστρης αυτοκράτορας Κύρος με τους Μακκαβαίους την επιβολή του μονοθεϊστικού Γιαχβισμού βασισμένου στον μονοθεϊστικό Ζωροαστρισμό. Οι Εβραίοι δεν ήταν ποτέ μονοθεϊστές αφού στην μετάφραση των 70κοντα, διαβάζουμε ότι λάτρευαν την θεά Ασερά ως γυναίκα του Ιεχωβά, και πολλούς άλλους παγανιστικούς θεούς ακόμα και μέσα στον ναό του Σολομώντα.

Στην πραγματικότητα, ο σημερινός Γιαχβισμός δεν είναι τίποτα άλλο, από μια συγκεκαλυμμένη Ζωροαστρική σέκτα. Στα πρώτα βιβλία της Πεντατεύχου, η δυαδικότητα (καλό-κακό, παράδεισος-κόλαση, ψυχή κτλ) ήταν ανύπαρκτα. Οταν πέθαινες, γινόσουν σκόνη. Ο δε Ιεχωβάς, ήταν ένας ακόμα παγανιστικός θεός (14ος αιώνας π.Χ.) των Αμωριτών, Μιδιανιτών και Βεδουίνων Αράβων της περιοχής Σάσου κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο στην οποία μάλιστα λατρευόταν ο Ιεχωβάς ως Ιεχού ή Ιαχού, θεός του ήλιου, της σελήνης και του φιδιού με σύμβολά του το βόδι ή μοσχάρι και το φίδι. Γι' αυτό διαβάζουμε ότι μετά την υποτιθέμενη Εξοδο, έφτιαξαν ένα χρυσό μοσχάρι και το λάτρευαν. Ο δε Μωυσής κατασκεύασε ένα μπρούτζινο φίδι για να γιατρεύει τους Ισραηλίτες στην έρημο. Η ΠΔ αναφέρει ότι ο Ιεχωβάς λατρευόταν σε 5 Αιγυπτιακές πόλεις, μεταξύ αυτών και η Ηλιούπολης, η πόλη του θεού ήλιου. Ο Αιγυπτιακος θεός Απης με σύμβολό του το Βόδι (σύμβολο γονιμότητας και δύναμης) αντιπροσώπευε τον Πταχ θεό της αναγέννησης της βλάστησης και ονομαζόταν Bull of Earth. Στην μετάφραση των 70κοντα, ο Ιεχωβάς ονομαζόταν και Bull of Jacob. Σύμπτωση; Ο Απης (Apis) μια άλλη μορφή του Atum, γίνεται Kamutef 'Bull of his Mother' και γεννάει τον Atum τον θεό του ήλιου της μεσημβρίας και της σελήνης. Είναι σύμπτωση ότι ο Ιεχωβάς στην παλαιο-Εβραϊκή λογοτεχνία φέρεται να έχει τον ήλιο σαν αρσενικό σύμβολο και την σελήνη σαν θηλυκό;

Γι’αυτό διαβάζουμε στην Εξοδο 32,4 «καὶ ἐδέξατο ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἔπλασεν αὐτὰ ἐν τῇ γραφίδι καὶ ἐποίησεν αὐτὰ μόσχον χωνευτὸν καὶ εἶπεν· οὗτοι οἱ θεοί σου, ᾿Ισραήλ, οἵτινες ανεβίβασάν σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου». Γιατί πληθυντικός; Επειδή ο Απης ήταν ταυτόχρονα και ο Αμουν ο θεός του ήλιου και της σελήνης. Ο πρωταρχικός θεός των Εβραίων που αναφέρεται στην ΠΔ και που παραφράστηκε δεόντως από το ιερατείο, ήταν ο Ελ με το πάνθεό του και είχε και αυτός σαν σύμβολο τον ταύρο, κοινό σύμβολο του θεού του ήλιου. Και εδώ σύμπτωση;

Διαβάζουμε στην ΠΔ Γεν 41.45 ότι ο Φαραώ πάντρεψε τον Γιόσεφ με την κόρη του αρχιερέα Poti-phera, του θεού του ήλιου ΟΝ (ή ΩΝ) της Ηλιούπολης, Ασεννέθ. Poti-phera, σημαίνει «δώρο του θεού ήλιου». Στην μετάφραση των 70κοντα, ο Εβραϊκός θεός ονομάζεται ΩΝ. Και εδώ σύμπτωση; Βέβαια, το ιερατείο ισχυρίζεται ότι προέρχεται από το επίθετο κατάληξης «ων, ούσα, ον». Αλλά στις λατινικές μεταφράσεις, αναφέρεται “I am that I am” που μεταφράζεται στα Αιγυπτιακά ως Nuk-Pa-Nuk," που βρέθηκε στο μετωπιαίο του ναού της Isis στην Sais, αποδεικνύοντας περίτρανα ακόμα μια φορά ότι ο Ιεχωβάς λατρευόταν και στην Αίγυπτο, εκτός από πλήθος άλλων αρχαιολογικών ευρημάτων συμπεριλαμβανομένης της ΠΔ.

Σήμερα υπάρχει μια πλούσια βιβλιογραφία γύρω από την παγανιστική προέλευση του Ιεχωβά που προσκυνούν οι Εβραιοπροσκυνημένοι Νεοέλληνες. Αλλά ποιος την έχει διαβάσει;

Από την άλλη μεριά της Αιγύπτου, και ο δικός τους πολιτισμός, ίσως ο αρχαιότερος στην γη, αφού κατά τον Ηρόδοτο προϋπήρχε πριν από 11.400 (13.400 σημερινά) χρόνια, επηρέασε την Εβραϊκή λογοτεχνία και θεολογία και ειδικά τον Χριστιανισμό με τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Αν διαβάσει κανείς τον Ερμή, νομίζει ότι διαβάζει την ΚΔ.