Τα πολλά λόγια κουράζουν. Είναι σαν να προσπαθείς να τον πείσεις, να τον ορίσεις, να τον κάνεις κάτι που μπορεί να χωρέσει σε λέξεις. Αλλά ο έρωτας δεν χωράει. Δεν είναι για να τον περιγράφεις. Είναι για να τον ζεις.
Ξέρεις τι γίνεται όταν μιλάς πολύ; Όταν προσπαθείς να εξηγήσεις, να αναλύσεις, να πείσεις τον/ην άλλον/ην ή τον εαυτό σου; Ο έρωτας αρχίζει να χάνει τη μαγεία του. Οι λέξεις γίνονται τοίχοι που εμποδίζουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Και ο έρωτας, που είναι από τη φύση του ελεύθερος και άναρχος, νιώθει φυλακισμένος.
Γιατί ο έρωτας θέλει σιωπές. Εκείνες τις σιωπές που μιλάνε περισσότερο από τις λέξεις. Τις σιωπές που γεμίζουν από τα βλέμματα, τα αγγίγματα, τις στιγμές που περνάτε μαζί. Θέλει πράξεις. Μια κίνηση, ένα χάδι, ένα «είμαι εδώ» που δεν χρειάζεται να ειπωθεί.
Κι όμως, οι άνθρωποι έχουν την τάση να μιλάνε. Να προσπαθούν να εξηγήσουν, να δικαιολογήσουν, να περιγράψουν αυτό που ζουν. Αλλά ο έρωτας δεν ζητάει καμία εξήγηση. Ζητάει αλήθεια. Να τον αφήσεις να υπάρχει, να τον ζήσεις όπως είναι, χωρίς να τον πνίγεις με υπερβολές.
Γι’ αυτό σου λέω: τα πολλά λόγια κουράζουν. Άσε τις σιωπές να μιλήσουν. Άσε τις πράξεις να δείξουν αυτό που οι λέξεις δεν μπορούν. Γιατί ο έρωτας δεν θέλει εξηγήσεις. Θέλει χώρο για να αναπνέει, για να υπάρχει, για να είναι ολόκληρος. Και μόνο τότε μπορείς να τον ζήσεις πραγματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου