που σήμερα ακούν στο όνομα “άνθρωποι”...
Έμαθα πως οι περισσότεροι από αυτούς, δίπλα μου δεν έχουν καμία ιδιαίτερη αξία.
Αυτό που ανήκει στους άλλους είναι αυτό που συνάδει στον καθένα.
Δεν είχα ποτέ την επιθυμία να τραυματίσω την ψυχή τους.
Τι κι αν το έκαναν αυτοί και μου πρόσφεραν απλόχερα μια θάλασσα για να κρεπάρω.
Τελικά αξίζει να παλεύεις για να βγαίνεις νικητής στο παιχνίδι του φθόνου.
Άνθρωποι χωρίς προοπτικές δίχως βλέψεις άνθρωποι ναυαγισμένοι στο κενό.
Άνθρωποι που σε προσεγγίζουν για να ξεχαρβαλώσουν και την πιο μικρή ουσία της ενεργητικότητας σου.
Άνθρωποι που διδάσκουν σήμερα ψευδολογία ώστε να κατακτήσουν κάτι δανεικό.
Άνθρωποι; ποιοί είναι αυτοί; μην ψάχνεις για ανθρωπιά στην σύγχρονη κοινωνία.
Μου λένε ότι κάνω ζοφώδεις σκέψεις και πως υπάρχει νοητική αγάπη.
Μα εγώ γύρω μου βλέπω να επικρατεί μόνο η υλική.
Καμιά ευλάβεια πλέον και κανένα συναίσθημα για την απρεπή και δυσάρεστη κοινωνία μου.
Με κυριεύει ένα αίσθημα εξευτελισμού, αιδώς Αργείοι
Το γνώριμο πλέον άκουσμα, “γεννήθηκα σε λάθος εποχή”
Κι όμως έχω πλήρη συναίσθηση γι' αυτό.
Να θυμάσαι ότι επειδη ο ανθρωπισμός σπανίζει στις μέρες μας.
Δεν είναι αιτία να ξεχνάμε την ύπαρξη μας.
Αν σκαλίσεις λεπτομερειακός τα άτομα που θα συναντήσεις και αν κατεβάσεις τον φράχτη θα βρεθεί το όφελος.
Αν κοκαλώσεις μέσα στο μυαλό σου το αίσθημα της ζηλοτυπίας.
Αν σου είναι πλέον αδιάφορο το να πλήξεις τον συνάνθρωπο σου ψυχολογικά.
Τότε θα σε κυριεύσει ολοκληρωτικά η αρμονία η γαλήνη και η γνήσια αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου