Κι εγώ όταν είμαι στα καλά μου νιώθω πλήρης. Όλοι είναι παρόν ανά πάσα ώρα όμως η ζωή δεν είναι πάντα όμορφη. Έχει σκαμπανεβάσματα και κάπου εκεί που κατρακυλώ στην απογοήτευση από διάφορες δοκιμασίες ψάχνω γύρω μου, αναζητώ το συγγενή, τον φίλο που θα τηρήσει τις υποσχέσεις που μου είχε δώσει και θα είναι πάντα εδώ μαζί μου, σε όλα.
Με τα λύπης μου διαπιστώνω ότι κάποιες λέξεις μερικοί τις έχουν για καραμέλες και τις λένε χωρίς να τις εννοούν.
Πάντα θα είσαι εδώ; Ποτέ δε θα με στενοχωρήσεις; Με αγαπάς;
Καλύτερα να λες θα προσπαθήσω να μη σε στενοχωρήσω ποτέ και θα είμαι εδώ όσο αντέξω, όσο μου το επιτρέψουν οι συνθήκες και οι δυνατότητές σου. Πιο ειλικρινές μου ακούγεται.
Και με αγαπάς λες ε; Πως το ανακάλυψες αυτό αφού δεν πάλεψες καν για να διατηρήσεις το ρόλο που σου έδωσα στη ζωή μου.
Είμαι μόνος και νιώθω άδειος.
Τελικά δε πρέπει να βασίζεσαι σε κανέναν. Πρέπει να στηριζόμαστε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις και όταν είσαι ολοκληρωμένη σαν προσωπικότητα και όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου κάτσε και κάνε ένα ξεκαθάρισμα αυτών που έχεις επιλέξει να έχεις κοντά σου.
Γιατί βρίσκονται εκεί, τι ρόλο έχουν σε σχέση με σένα και που ήταν όταν τους χρειαζόσουν και αν δεν ήταν εκεί υπήρχε σοβαρός λόγος απουσίας ή απλά δεν ήθελαν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους και βρήκαν μια πρόχειρη δικαιολογία να σου ξεφουρνίσουν. Εκεί να δώσεις τη βαρύτητα για να αποφασίσεις ποιος αξίζει να πορεύεται μαζί σου. Ούτε πλάι σου, ούτε κοντά σου, ούτε γύρω σου αλλά μαζί σου…
Μην απογοητευτείς όταν συμπεράνεις ότι ελάχιστοι παρέμειναν στη λίστα σου. Θα ξέρεις τουλάχιστον ότι είναι λίγοι αλλά αληθινοί γιατί με την αξία τους κέρδισαν τη θέση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου