Κάνουν πολλή φασαρία οι ανασφαλείς καρδιές

Ο έρωτας είναι από τη φύση του παιχνιδιάρης, ολίγον τρελούτσικος, σαν μικρό παιδί που στροβιλίζεται πάνω σε ένα τρενάκι. Μια πάνω, μια κάτω, ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι να νιώσει οικεία με τα σώματα που τον φιλοξενούν και να τα μετατρέψει στην οριστική του κατοικία.

Ο έρωτας δεν χρειάζεται φασαρία. Μόνο ηρεμία, απόλυτο σεβασμό και αμοιβαιότητα. Χωρίς το τελευταίο δεν υφίσταται καν, παρά μόνο σαν ευσεβείς πόθος ίσως στο μυαλό αυτού που μονομερώς τον βιώνει. Φασαρία μάτια μου κάνουν μόνο οι καρδιές που είναι ανασφαλείς. Αυτές που προσπαθούν να επιβληθούν, να χειραγωγήσουν, να προεξοφλήσουν το «για πάντα». Αυτές που στην ουσία δεν έχουν τίποτα να δώσουν παρά μόνο να πάρουν, να ικανοποιήσουν έναν λανθάνον εγωισμό που δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν πως ο έρωτας δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν χειραγωγείται, δεν εκβιάζεται, δεν προεξοφλείται.

Πίσω λοιπόν από όλη αυτή την φασαρία κρύβεται η κύρια υπεύθυνη. Μα φυσικά η ανασφάλεια. Οι ανασφαλείς καρδιές είναι αυτές που νιώθουν την ανάγκη να δημιουργούν όλο αυτόν τον θόρυβο με την παραμικρή αφορμή. Γιατί είναι ένα τέρας η ανασφάλεια που σε όλους μας μπορεί να συμβεί αλλά είναι και στο χέρι του καθενός για το πόσο θα διαλέξει να θρέψει αυτό το τέρας δίνοντάς του για τροφή κομμάτια της ίδιας του της ψυχής. Μέχρι που κάποια στιγμή η ψυχή τελειώνει και μαζί της ο έρωτας αφού δεν έχει λόγο ύπαρξης πια.

Καρδιές γεμάτες από αγάπη ποτέ δεν κάνουν φασαρία. Δεν ζητούν ποτέ επιτακτικά τα κλειδιά της άλλης καρδιάς, παρά τους δίνονται απλόχερα χωρίς φανφάρες και μεγάλα λόγια. Η αυτοπεποίθηση είναι πάντα σιωπηλή. Δεν προσπαθεί να επιδείξει τίποτα, ούτε κάνει υπερπροσπάθεια να κερδίσει τον θαυμασμό καταλήγοντας να γίνεται γελοίο όλο αυτό. Μια καρδιά που γνωρίζει τι θέλει ποτέ δεν θα μπει στην διαδικασία να παραστήσει την σπουδαία. Ούτε βέβαια να υπέρ αναλύει τα πάντα ψάχνοντας να δημιουργήσει ακριβώς αυτή τη φασαρία που θα της επιτρέψει να ακουστεί. Δεν έχει τίποτα άλλο δυστυχώς να δείξει και να δηλώσει πέρα από άναρθρες κραυγές.

Και ο έρωτας τότε κλείνει τα αυτιά του με μανία, και αρνείται να συμμετάσχει σε όλο αυτό το πανηγύρι. Ο έρωτας θέλει ουσία και καρδιές έτοιμες για όλα. Καρδιές αυθεντικές και όχι δήθεν. Θέλει αυτές που ξέρουν που πατούν και που βρίσκονται. Καρδιές έτοιμες για όλα, που μέσα από καταιγίδες καταφέρνουν και βρίσκουν το ουράνιο τόξο. Σκαρφαλώνουν πάνω του και κοιτάζουν τη θέα, στεγνώνοντας τα ρούχα τους κάτω από τον ήλιο που ξεπροβάλει.

Δεν είναι ο έρωτας δεκανίκι κανενός. Τι δουλειά έχει εξάλλου η ποίηση με την φασαρία; Απολύτως καμία. Το μόνο που ενώνει τις καρδιές είναι η χημεία και αυτή δεν χρειάζεται καμία φασαρία για να υπάρξει. Έλα καρδιά μου να χορέψουμε μαζί. Να πιαστούμε από τα χέρια και να κάνουμε φιγούρες στον χορό μας. Μόνο έτσι μπορώ, μόνο έτσι θέλω. Άσε την φασαρία σε αυτούς που δεν ξέρουν να ανάβουν φωτιές, για να δώσουν φως και να ζεστάνουν τις καρδιές τους.