Βασικές Γνώσεις, «Λογικής», «Θεωρίας Συστημάτων», «Φυσικής» και «Κβαντικής Φυσικής», βοηθούν γενικότερα στην διεύρυνση της κατανόησής μας.
Υπάρχουν πολλές «Προοπτικές» της Πραγματικότητας, ανάλογα το Βαθμό Συνειδητότητας που έχουμε. Όλες είναι επαληθεύσιμες μέσα στα όριά τους κι όλες είναι «ψεύτικες», όταν βλέπουμε έξω από το συγκεκριμένο σύστημα αντίληψης. Έτσι αναδύεται η ανάγκη μιας Ύστατης Αλήθειας. Ο Δρόμος είναι η Κατανόηση. Η Πραγματικότητα χρωματίζεται από το βάθος της κατανόησής μας. Μόνο Αυτός που είναι Πλήρως Αφυπνισμένος, Πλήρως Συνειδητός, Βλέπει την Πραγματικότητα Άμεσα, όπως Είναι. Αυτή η Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας είναι η Υπέρτατη Εμπειρία της Ύπαρξης, η Αλήθεια, η Ζωή.
Η Ύστατη Πραγματικότητα Υπερβαίνει αλλά και «Περιέχει» όλες τις Δυνατότητες (όλες τις Καταστάσεις του Συνειδέναι, όλες τις εκδηλώσεις της Συνειδητότητας). Αυτό είναι το «Φαινόμενο» της Επαλληλίας Διαφορετικών Καταστάσεων του Συνειδέναι. Είναι μια Γενική Αρχή που Ισχύει Παντού, (κατά τον Λόγο του Ερμή), τόσο στον Αόρατο Κόσμο όσο και στον Φυσικό Κόσμο των αισθήσεων. Μιλάμε για Σχέση «Επαλληλίας» (οι «Καταστάσεις» είναι Επάλληλες, ούτε «Υπάλληλες», ούτε «Παράλληλες», ούτε «Επαλλάσσουσες»). Παράδειγμα στον Φυσικό Κόσμο είναι το Φως (Λευκό Φως) που Εμπεριέχει όλες της Ακτινοβολίες (Χρώματα) του Φωτεινού Φάσματος.
Όταν το Συνειδέναι «καταρέει» σε μια συγκεκριμένη Κατάσταση «Προβάλλεται» η Συνειδητότητα του Πεδίου (που Εμπεριέχει πολλά επίπεδα επίγνωσης) με ορίζοντα την Υπέρβαση του Συγκεκριμένου Πεδίου Συνειδητότητας. Έτσι Διευρύνεται η Συνειδητότητα (Βαθαίνει η Επίγνωση) και υπάρχει ποιοτική ανύψωση του Συνειδέναι.
Η Υπέρβαση αποτελεί στην πραγματικότητα μια αντίστροφη διαδικασία στην διαδικασία της «κατάρρευσης». Σε φιλοσοφικούς-ψυχολογικούς όρους μιλάμε για Εστίαση-Απορρόφηση του Συνειδέναι («κατάρρευση») και Απόσπαση-Διάλυση της Συνειδητότητας (Υπέρβαση).
Όλα αυτά ακολουθούν Αντικειμενικούς Νόμους και δεν είναι προϊόντα της τύχης. Υπάρχει Τάξη στην «Δημιουργία».
Από την Άποψη της Αφυπνισμένης Αντίληψης η Πραγματικότητα είναι Μία (αυτή που περιγράψαμε πριν, της «Επαλληλίας»).
Από την άποψη μιας «Διαμορφωμένης Αντίληψης» υπάρχουν Διακριτές Καταστάσεις.
Η Μετάβαση στην Κατάσταση της Μιας Πραγματικότητας είναι δυνατή με την «διάλυση» όλων των «διαμορφωμένων αντιλήψεων».
Μια άλλη περιγραφή:
Υπάρχει Μόνο Μία Συνείδηση που Αποτελεί το Απόλυτο Υπόβαθρο κάθε οργανωτικής δομής της Συνειδητότητας.
Η Συνείδηση Είναι Χωρίς Ιδιότητες, Χώρο, Χρόνο. Την Ονομάζουμε Βασική Συνείδηση. Πάνω σε Αυτή την Βασική Συνείδηση Οργανώνονται όλες οι Καταστάσεις Συνειδητότητας. Τις ονομάζουμε Λειτουργικές Οργανωτικές Δομές.
Μια Συνειδητότητα, ή Λειτουργική Οργανωτική Δομή, φαίνεται σαν αυτόνομη και ξεχωριστή. Αποτελεί μια προσωπική θέαση της Πραγματικότητας.
Συνεπώς πως συνδέεται με την Βασική Συνείδηση και πως αναδυόμαστε από την περιορισμένη συνειδητότητα στην Βασική Συνείδηση;
Η Βασική Συνείδηση Υπάρχει εκ των πραγμάτων, Μόνο Αυτή Υπάρχει. Η Οργανωτική Δομή δεν είναι παρά μια «κατασκευή». Συνεπώς δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Δεν υπάρχουν δύο Εαυτοί (Ανώτερος και κατώτερος). Δεν χρειάζεται καμιά εξέλιξη, πραγματοποίηση. Απλά πρέπει να διαλυθεί η «οργανωτική δομή» που λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης της πραγματικότητας.
Προσπαθήστε να κατανοήσετε, σε εμπειρικό επίπεδο, την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην Άμεση Αντίληψη και την εννοιολογική σκέψη. Άμεση Αντίληψη είναι η πηγαία, αυθόρμητη, ανεμπόδιστη και χωρίς «παρεμβάσεις» σύλληψη αυτού που συμβαίνει (χωρίς «διαδικασία»). Είναι κάτι που συμβαίνει αντικειμενικά. Η εννοιολογική σκέψη έχει περισσότερο «υποκειμενικό» χαρακτήρα, είναι μια δική μας «κατασκευή» και μια «προσωπική» αντίληψη της πραγματικότητας. Το «κάνουμε» εμείς.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, εκεί που έχουν αναλύσει την Αντίληψη, σαν Άμεση Δράση (και Άμεση Θέαση της Πραγματικότητας) και σαν «διαδικασία» στην οποία «συμμετέχουμε» και λίγο-πολύ «καθοδηγούμε», είναι στον Βουδισμό. Αξίζει να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο Prajna και στο vijnana. Και οι δύο όροι αναφέρονται στην «γνώση» που εκφράζεται μ την ρίζα -jna, Η πρόθεση Pra- στο Prajna σημαίνει το άμεσο, το πηγαίο, το βασικό που γίνεται από μόνο του κι έτσι Prajna, σημαίνει την Βάση της Αντίληψης, την Αρχική Αντίληψη στην οποία δεν έχει γίνει καμία «παρέμβαση». Η πρόθεση vi- στο vijnana σημαίνει «διάκριση» του υποκειμένου από το αντικείμενο (την δυαδική αντίληψη) κι αναφέρεται στην περιορισμένη αντίληψη και στην λογική εννοιολογική σκέψη. Το Prajna, σαν Αντίληψη Βάσης υποστηρίζει το vijnana ( σε οποιοδήποτε επιπέδο), το οποίο δεν είναι παρά «Διαμόρφωση» της Βασικής Αντικειμενικής Αντίληψης. Έτσι το Prajna όχι μόνο «προηγείται» του vijnana αλλά και «παραμένει», σαν Αντικειμενική Αντίληψη, όταν κάθε vijnana έχει «διαλυθεί». Δείτε το.
Η Μετάβαση σε μια Διευρυμένη Κατάσταση Συνειδητότητας (Βαθύτερης Επίγνωσης) συνοδεύεται από κάποια παρατηρήσιμα «φαινόμενα» που φανερώνουν την Διεύρυνση της Συνειδητότητας ή την αλλαγή Αντίληψης της Πραγματικότητας.
1) Καταρχήν υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας, απελευθέρωσης από τον περιορισμένο χώρο της προηγούμενης αντίληψης. Αντιλαμβανόμαστε ελεύθερα, χωρίς τους όρους και τους περιορισμούς που επέβαλε η «κατασκευασμένη» αντίληψή μας.
2) Υπάρχει «αλλοίωση» στην αίσθηση του Χώρου. Ο Χώρος καθίσταται «Ανοιχτός» και τα περιλαμβάνει «όλα», χωρίς την προηγούμενη περιορισμένη «ταξινόμηση».
3) Αλλάζει η αίσθηση του Χρόνου. Υπάρχει μια αίσθηση ανεξαρτησίας από τον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο, ένα Άρωμα Αιωνιότητας.
4) Καθώς διαλύεται το ψυχολογικό κέντρο της προηγούμενης κατάστασης συνειδητότητας αναδύεται μια αίσθηση «μη-εαυτού», μια νέα κατάσταση «μη-δυαδικής συνειδητότητας».
5) Καθώς η νέα συνειδητότητα συμπεριφέρεται ανεξάρτητα (αλλά όχι «ασύνδετα») από το σώμα «γεννιέται» αυθόρμητα μια αίσθηση «άχρονου», αθανασίας. Ο θάνατος του σώματος παύει να έχει σημασία γιατί το κέντρο αίσθησης της ύπαρξης έχει μετατοπιστεί από το σώμα στην εσωτερική αίσθηση της ύπαρξης.
6) Υπάρχουν κι άλλα φαινόμενα που παρατηρούνται αλλά μπορεί κάποιος να τα διαπιστώσει ο ίδιος, μεταβαίνοντας σε αυτή τη νέα συνειδητότητα.
7) Η «Μετάβαση» δεν είναι η Τελική Μετάβαση αλλά μία από τις Καταστάσεις που Συνεχώς Διευρύνονται, ένα «Άνοιγμα» προς την Επέκταση στο Ανοιχτό Άπειρο, μέχρι την Τελική Απελευθέρωση στην Ύστατη Κατάσταση.
Να σημειώσουμε ότι μιλάμε πάντα για Καταστάσεις Συνειδέναι (ή Συνειδητότητας) που μόνο οι περιορισμένες συνειδητότητες αντιλαμβάνονται σαν πραγματικές και ολικές καταστάσεις ύπαρξης.
Η Ερμηνεία της Εικόνα
Η Συνείδηση: Η Πραγματικότητα που τα Περιλαμβάνει Όλα, Το Απόλυτο Υπόβαθρο Κάθε «Δραστηριότητας» (κάθε «Αντικειμενικής» Κατάστασης ή «Υποκειμενικής» Αντίληψης).
Το Συνειδέναι Αποτελεί ένα Ενεργό Όριο (κι ένα «Κλειστό» Σύστημα Αντίληψης ταυτόχρονα). Είναι μια Δυνατότητα Εκδήλωσης που Λειτουργεί σε Διάφορα «Πεδία» κι «επίπεδα».
Αποτελεί επίσης, για κάθε περιορισμένη κλειστή αντίληψη τον Ορίζοντα της Πραγματικότητας και την «Γη» της Ελευθερίας.
Όλες οι Καταστάσεις στο Όριο του Συνειδέναι είναι «Παροδικά Φαινόμενα».
Η Απελευθέρωση από το Όριο είναι δυνατή μόνο με την «διάλυση» κάθε «συνειδέναι» ή λειτουργικής οργανωτικής δομής.
Στην Τελική Πραγματικότητα Όλα Λειτουργούν «Ανεμπόδιστα».
Η Θρησκειολογική Ανάλυση
Η «Ανάδυση» της Ανώτερης Επίγνωσης
1) Η Απελευθερωμένη Επίγνωση
Αγαπητοί φίλοι,…Ο Εσωτερισμός, οι θρησκείες, και πολλές μεταφυσικές διδασκαλίες μιλούν για μία ανώτερη κατάσταση της επίγνωσης (τελείως διαφορετική από αυτήν που «νομίζει» ότι αντιλαμβάνεται ο συνηθισμένος άνθρωπος... και την αποδίδει στον εσωτερισμό... την στιγμή που ο Εσωτερισμός λέει άλλα...).
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με ένα τρόπο διαφορετικό από αυτόν του συνηθισμένου ανθρώπου:
Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί σαν ένα κέντρο επίγνωσης (μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας που περικλείνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο), όπου:
1) Οι πληροφορίες «αναφέρονται» κατευθείαν στην επίγνωση κι όχι στο ψυχολογικό κέντρο «εγώ», που είναι απλά μία διανοητική διεργασία (που αναδύθηκε για λόγους βιολογικής επιβίωσης), παγιωμένη, κι αποτελεί πιά ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα...
2) Οι διανοητικοί μηχανισμοί δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «σχολιασμό»...
3) Οι αισθήσεις δεν καταργούνται, λειτουργούν διαφορετικά, χωρίς «επιλεκτική» παραμόρφωση...
4) Το τελικό συμπέρασμα: Η ανώτερη επίγνωση λειτουργεί με μία Ευρύτερη Αντίληψη και με «διαφορετικό» τρόπο μέσα στους διανοητικούς μηχανισμούς και τις αισθήσεις: Απλά έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας μας... δεν γινόμαστε ξαφνικά εξωγήινοι... Αυτό το βίωμα (μίας ανώτερης κατάστασης της επίγνωσης, μίας απελευθερωμένης επίγνωσης) δεν είναι κάτι εξωπραγματικό και φανταστικό... Είναι μέσα στα ανθρώπινα όρια, είναι απλά μία δυνατότητα της ανθρώπινης επίγνωσης... και το έχουν βιώσει χιλιάδες άνθρωποι και το περιγράφουν με παρόμοιους τρόπους...
Η αντικειμενικότητα του βιώματος πηγάζει όχι μόνο από την ίδια την φύση της κατάστασης, αλλά κι από το ότι την βιώνουν διάφοροι άνθρωποι, και μπορεί να την βιώσει οποιοσδήποτε ήθελε να κάνει τον κόπο...
2) Η «Ανάδυση» της Ανώτερης Επίγνωσης
Αγαπητοί φίλοι... Νομίζω πως από την αρχή ήμουν πολύ σαφής, σε όσα έχω πει... Μίλησα για την ανθρώπινη ύπαρξη, με όρους που είναι γνωστοί, στην φιλοσοφία, στην ψυχολογία, στον οποιοδήποτε άνθρωπο:
Η επίγνωση (κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο «συνειδέναι» ή καταχρηστικά «συνείδηση»...) είναι κάτι που έχουμε όλοι: έχουμε αντίληψη της ύπαρξής μας, των βιωμάτων μας, της δραστηριότητάς μας... Μιλήσαμε συγκεκριμένα για διανοητικές διαδικασίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνουμε και το εγώ (επειδή πρόκειται για σύνθετη διαδικασία), και την διανοητική διαδικασία και την αντίληψη που μας πληροφορεί για το σώμα και το περιβάλλον... Μιλήσαμε για αισθήσεις...
Τι να αναλύσουμε από όλα αυτά;
Το μόνο παραπάνω που είπαμε είναι ότι η επίγνωση (η επίγνωση που είναι ο καθένας μας) μπορεί να λειτουργήσει «διαφορετικά».
Μιλώντας για «ανώτερη επίγνωση» δεν είπαμε ότι είναι κάτι διαφορετικό από την συνηθισμένη μας επίγνωση, που εμφανίζεται από το τίποτα...: Είναι μία δυνατότητα της επίγνωσής μας, που αναδύεται... μία διαφορετική λειτουργία της επίγνωσής μας... Στην ύπαρξή μας αλλάζει απλά η λειτουργία, όχι κάποιο μέρος της ύπαρξής μας...
Θέλετε να αναλύσουμε τι είναι λειτουργία;
Χαρακτηρίσαμε αυτή την διαφορετική λειτουργία «ανώτερη επίγνωση», επειδή είναι μία απελευθερωμένη επίγνωση, που «διευθετεί» τους κατώτερους μηχανισμούς, εγώ, διανόηση, αντίληψη... δεν τους καταργεί... Την χαρακτηρίσαμε «ανώτερη επίγνωση», επειδή λόγω της σχετικής της ελευθερίας από τους κατώτερους μηχανισμούς, τώρα αντιλαμβάνεται με τρόπο ευρύτερο (που συμπεριλαμβάνει αλλά ξεπερνά τον παλιό τρόπο του συνηθισμένου ανθρώπου)... Την χαρακτηρίσαμε «ανώτερη επίγνωση», επειδή, απελευθερωμένη, από τις παρωπίδες των κατώτερων μηχανισμών, αντιλαμβάνεται το «αληθινό είναι» που σχετίζεται με το Παγκόσμιο Είναι...
Για να καταλάβει όμως κάποιος τι σημαίνει αυτή η διαφορετική λειτουργία της επίγνωσης, πρέπει να «λειτουργήσει» διαφορετικά... (Υπάρχουν σαφείς οδηγίες στον Εσωτερισμό, στην έννοια του οποίου συμπεριλαμβάνω όλες τις επιμέρους έννοιες, θρησκείες, μεταφυσικές, διδασκαλίες, κλπ...)...
Πως είναι δυνατόν μία ανώτερη λειτουργία (ανώτερη αντίληψη) να μεταφερθεί στα στενά πλαίσια της διανοητικής αντίληψης; Δεν «χωράει».. δεν υπάρχουν αντιστοιχίες και ανάλογοι όροι για να περιγραφεί... Και δεν καταλάβαμε: ότι δεν διατυπώνεται στην διανόηση δεν είναι Πραγματικό, Αληθινό; Μήπως μπορείτε να μεταφέρετε την αντίληψη του Αϊνστάιν για τον χωροχρόνο μέσα στα στενά πλαίσια της Φυσικής του Νεύτωνα; Μήπως μπορείτε να μεταφέρετε την στερεομετρία (την γεωμετρία του χώρου) επακριβώς στην επιπεδομετρία (στην επίπεδη γεωμετρία); Και τι σημαίνει αυτό; Ότι μία ανώτερη αντίληψη δεν ισχύει επειδή δεν μπορεί να μεταφερθεί σε ένα κατώτερο σύστημα αναφοράς; Μην ζητάτε να χωρέσετε τον ωκεανό σε ένα ποτήρι... είναι ανόητο...
Όλα αυτά, ούτε αναιρούν την αντικειμενικότητα της κατάστασης της «ανώτερης επίγνωσης», ούτε εμποδίζει όσους έχουν αυτή την εμπειρία να καταλαβαίνονται και να συνεννοούνται μεταξύ τους...
Αλλά εφ’ όσον μιλάμε για μία δυνατότητα της επίγνωσής μας, που μπορεί να αναδυθεί από την συνηθισμένη μας επίγνωση (με κατάλληλη αγωγή και συμπεριφορά), έχουμε υποχρέωση να μιλήσουμε γι’ αυτήν και να δείξουμε τον δρόμο για προσωπική επαλήθευση, από τον καθένα
Επίγνωση (που είναι ένας όρος «ψυχολογικός») ή Πνεύμα, ή Νοείν, ή όπως αλλιώς το ονομάσουμε... δεν είναι κάτι διαφορετικό από την ενέργεια-ύλη: Η Πραγματικότητα είναι Μία, με διάφορες εκδηλώσεις, πεδία, κόσμους, (πείτε το όπως θέλετε...)...
Κατά την γνώμη μας η Επίγνωση (λόγω της φύσης της ) «προηγείται» της ενέργειας-ύλης (στην παγκόσμια εξέλιξη...)... Ενυπάρχει σαν Δυνατότητα όταν εμφανίζεται ο φυσικός κόσμος κι αναδύεται όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και μορφοποιηθούν τα κατάλληλα «όργανα»...
Λόγω της φύσης της, η ατομική επίγνωση, «πρέπει» να επιβιώνει του αποχωρισμού από το σώμα (θάνατος)... Αυτό με μία απλή συλλογιστική, μπορεί να οδηγήσει στην πίστη στην μετενσάρκωση...
Όλα αυτά όμως είναι απόψεις, απόπειρες να συνθέσουμε μία κοσμοθεωρία... δεν υπάρχει η δυνατότητα να επαληθευθούν άμεσα... Κι όποιος θέλει να μείνει σε αυστηρά αντικειμενικά πλαίσια (δεν λέω επιστημονικά...) δεν προχωρά ποτέ τόσο πολύ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου