ΔΗΜ πρ 30.1–3
Η υφιστάμενη αδιαφορία για την κατάλληλη πολεμική προετοιμασία και ο απαιτούμενος ζήλος γι' αυτήν
[1] Ἔδει μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρὸ τοῦ πολεμεῖν ἐσκέφθαι
τίς ὑπάρξει παρασκευὴ τῷ γενησομένῳ πολέμῳ· εἰ δ’ ἄρα
μὴ πρόδηλος ἦν, ὅτε πρῶτον ἐβουλεύεσθ’ ὑπὲρ αὐτοῦ φανε-
ροῦ γενομένου, τότε καὶ περὶ τῆς παρασκευῆς ἐσκέφθαι. εἰ
δὲ φήσετε πολλὰς ἐγκεχειρικέναι δυνάμεις, ἃς λελυμάνθαι
τοὺς ἐπιστάντας, οὐκ ἀποδέξεται τοῦθ’ ὑμῶν οὐδείς· οὐ γάρ
ἐστι τῶν αὐτῶν τούς <τ’> ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἀπολύειν καὶ
λέγειν ὡς διὰ τούτους κακῶς ταῦτ’ ἔχει. [2] ἐπειδὴ δὲ τὰ μὲν
παρεληλυθότ’ οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι δεῖ δ’ ἐκ τῶν παρόντων
ἐπαμῦναι τοῖς πράγμασι, τοῦ μὲν κατηγορεῖν οὐδένα καιρὸν
ὁρῶ, πειράσομαι δ’ ἃ κράτιστα νομίζω συμβουλεῦσαι. πρῶ-
τον μὲν οὖν ὑμᾶς ἐκεῖν’ ἐγνωκέναι δεῖ, ὅτι τὴν ἴσην ὑπερ-
βολὴν τῆς σπουδῆς καὶ φιλονικίας ἐπὶ τοῖς πράγμασι πάντ’
ἄνδρα παρασχέσθαι δεῖ ὅσηνπερ ἐκ τῶν ἄνωθεν χρόνων
ἀμελείας· μόλις γὰρ οὕτως ἐλπὶς ἐκ πολλοῦ διώκοντας τὰ
προειμέν’ ἑλεῖν δυνηθῆναι. [3] ἔπειτ’ οὐκ ἀθυμητέον τοῖς γεγε-
νημένοις· ὃ γάρ ἐστι τῶν παρεληλυθότων χείριστον, τοῦτο
πρὸς τὰ μέλλοντα βέλτιστον ὑπάρχει. τί οὖν τοῦτ’ ἔστιν,
[ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι]; ὅτι οὐδὲν ὑμῶν τῶν δεόντων ποιούν-
των κακῶς ἔχει τὰ πράγματα· ἐπεὶ εἴ γε πάνθ’ ἃ προσῆκε
πραττόντων οὕτως εἶχεν, οὐδ’ ἂν ἐλπὶς ἦν αὐτὰ γενέσθαι
βελτίω.
[1] Ἔδει μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πρὸ τοῦ πολεμεῖν ἐσκέφθαι
τίς ὑπάρξει παρασκευὴ τῷ γενησομένῳ πολέμῳ· εἰ δ’ ἄρα
μὴ πρόδηλος ἦν, ὅτε πρῶτον ἐβουλεύεσθ’ ὑπὲρ αὐτοῦ φανε-
ροῦ γενομένου, τότε καὶ περὶ τῆς παρασκευῆς ἐσκέφθαι. εἰ
δὲ φήσετε πολλὰς ἐγκεχειρικέναι δυνάμεις, ἃς λελυμάνθαι
τοὺς ἐπιστάντας, οὐκ ἀποδέξεται τοῦθ’ ὑμῶν οὐδείς· οὐ γάρ
ἐστι τῶν αὐτῶν τούς <τ’> ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἀπολύειν καὶ
λέγειν ὡς διὰ τούτους κακῶς ταῦτ’ ἔχει. [2] ἐπειδὴ δὲ τὰ μὲν
παρεληλυθότ’ οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι δεῖ δ’ ἐκ τῶν παρόντων
ἐπαμῦναι τοῖς πράγμασι, τοῦ μὲν κατηγορεῖν οὐδένα καιρὸν
ὁρῶ, πειράσομαι δ’ ἃ κράτιστα νομίζω συμβουλεῦσαι. πρῶ-
τον μὲν οὖν ὑμᾶς ἐκεῖν’ ἐγνωκέναι δεῖ, ὅτι τὴν ἴσην ὑπερ-
βολὴν τῆς σπουδῆς καὶ φιλονικίας ἐπὶ τοῖς πράγμασι πάντ’
ἄνδρα παρασχέσθαι δεῖ ὅσηνπερ ἐκ τῶν ἄνωθεν χρόνων
ἀμελείας· μόλις γὰρ οὕτως ἐλπὶς ἐκ πολλοῦ διώκοντας τὰ
προειμέν’ ἑλεῖν δυνηθῆναι. [3] ἔπειτ’ οὐκ ἀθυμητέον τοῖς γεγε-
νημένοις· ὃ γάρ ἐστι τῶν παρεληλυθότων χείριστον, τοῦτο
πρὸς τὰ μέλλοντα βέλτιστον ὑπάρχει. τί οὖν τοῦτ’ ἔστιν,
[ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι]; ὅτι οὐδὲν ὑμῶν τῶν δεόντων ποιούν-
των κακῶς ἔχει τὰ πράγματα· ἐπεὶ εἴ γε πάνθ’ ἃ προσῆκε
πραττόντων οὕτως εἶχεν, οὐδ’ ἂν ἐλπὶς ἦν αὐτὰ γενέσθαι
βελτίω.
***
[1] Έπρεπε μεν, άνδρες Αθηναίοι, προτού αναλάβετε τον πόλεμον να έχετε σκεφθή, ποία προπαρασκευή έπρεπε να γίνη διά τον μέλλοντα να διεξαχθή πόλεμον· εάν δε δεν ήτο δυνατόν να προβλεφθή ο πόλεμος, αφού όμως έγινε φανερός και συνεσκέπτεσθε περί αυτού, τότε έπρεπε να έχετε σκεφθή και περί της αναγκαίας δι' αυτόν προπαρασκευής. Εάν δε πάλιν υποστηρίξετε, ότι έχετε χορηγήσει εις τους στρατηγούς πολλάς δυνάμεις, τας οποίας έχουν καταστρέψει οι επί κεφαλής τούτων, τούτο δεν θα αποδεχθή κανείς από σας· διότι δεν είναι έργον των ιδίων ανθρώπων και να απολύουν τους υπευθύνους διά τας επιχειρήσεις και να υποστηρίζουν, ότι αύται εξ αιτίας αυτών ευρίσκονται εις κακήν κατάστασιν. [2] Επειδή όμως τα μεν παρελθόντα δεν δύνανται να έχουν άλλως, πρέπει δε εκ των παρόντων να βοηθήσωμεν τα πράγματα, δεν βλέπω καμμίαν μεν ευκαιρίαν τού να κατηγορώ, θα προσπαθήσω δε να σας συμβουλεύσω εκείνα, τα οποία θεωρώ άριστα. Πρώτον μεν λοιπόν εκείνην την γνώμην να έχετε σχηματίσει, ότι δηλαδή τον ίδιον υπερβολικόν ζήλον και φιλοδοξίαν πρέπει να δείξη καθ' ένας διά τας υποθέσεις όσην εδείξατε αμέλειαν κατά τον προηγούμενον χρόνον· διότι μόλις και μετά βίας τοιουτοτρόπως υπάρχει ελπίς να γίνετε πάλιν διά συνεχούς προσπαθείας κύριοι τούτων, τα οποία έχετε χάσει. [3] Έπειτα δεν πρέπει να στενοχωρήσθε δι' εκείνα, τα οποία έχουν συμβή· διότι εκείνο, το οποίον είναι χείριστον κατά τον παρελθόντα χρόνον, τούτο είναι βέλτιστον διά τα παρόντα. Ποίον λοιπόν είναι τούτο άνδρες Αθηναίοι; Το ότι τα πράγματα ευρίσκονται εις κακήν κατάστασιν, διότι σεις δεν πράττετε τίποτε από όσα πρέπει· διότι, εάν τα πράγματα ευρίσκοντο εις την κατάστασιν αυτήν, καίτοι σεις επράττετε όλα όσα έπρεπε, δεν θα υπήρχε πλέον καμμία ελπίς να γίνουν αυτά καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου