Τὸν 𝚽𝛆𝛃𝛒𝛐𝛖ά𝛒𝛊𝛐 𝛕𝛐𝛖͂ 𝟐𝟎𝟐𝟏, ὁ γνωστός σας «φιλάνθρωπος» εἶχε προειδοποιήσει -μᾶλλον σᾶς εἶχε ένημερώσει- γιὰ τὴν πλανδημία ποὺ θὰ ἔλθῃ μετὰ τὴν πρώτη ποὺ ὅλοι μας ξεσαλώσαμε καὶ νομίζετε τώρα ὅτι τελείωσε, ἐπειδὴ ὅπως εἴπαμε: «…τὸ χρυσόψαρο» (Ἕνα διάλειμμα γιὰ τὸ καλοκαίρι καὶ τὰ κεφάλια μέσα ἀπὸ Σεπτέμβριο). Ἔτσι ἔπιασαν δουλειὰ ἀπὸ τώρα λοιμωξιολόγοι, μαϊντανοὶ καὶ πολιτικὲς κοπριές μὲ ὑπονοούμενα καὶ χλιαρὲς ἀναφορές. Ἡ κλιμάκωση θὰ γίνῃ βάσει τοῦ πρωτοκόλλου ποὺ δὲν γνωρίζουμε ἐμεῖς ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐκεῖνοι. Ὅλοι περιμένουν ἐντολὲς ἀπὸ … κάπου. Τὸ μόνο ποὺ θὰ ἔσωνε τὶς κοινωνίες θὰ ἦταν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἁπλὸ πρᾶγμα. Τὰ μέλη της νὰ μποροῦν νὰ σκεφτοῦν στοιχειωδῶς, δυστυχῶς ὅμως, ἀκόμη κι αὐτὸ φαντάζει ἀκατόρθωτο.
Εἶναι γνωστὸ πλέον σὲ ὅλους ὅτι ἡ μάθηση, τὸ σχολεῖο γιὰ τὸ εὐρὺ κοινὸ ξεκίνησε μὲ ἀργοὺς ῥυθμοὺς στὴν ἀρχαιότητα μὲ τὸ θέατρο. Οἱ ἄνθρωποι ἐμορφώνοντο γιὰ τὶς συμπεριφορὲς καὶ τοὺς τρόπους της κοινωνίας παραδειγματιζόμενοι ἀπὸ τὶς θεατρικὲς παραστάσεις ποὺ εἶχαν αὐτὸν τὸν σκοπό, δηλαδὴ νὰ «δείξουν» στοὺς ἀνθρώπους αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν ζωή, νὰ παραδειγματιστοῦν καὶ νὰ σκεφτοῦν ὑποκαθιστῶντας μὲ τὸ μυαλό τους τοὺς ῥόλους τῶν ἠθοποιῶν σὰν νὰ ἦταν οἱ ἴδιοι ποὺ συμμετεῖχαν στὸ δρώμενο. Ἡ λέξη ἀπὸ μόνη της «ἠθοποιὸς» (ἦθος + ποιῶ) σημαίνει αὐτὸν ὁ ὁποῖος φτιάχνει, δημιουργεῖ τὰ ἤθη, δηλαδὴ τοὺς τρόπους τῶν ἀνθρώπων καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν τῆς κοινωνίας.
Ἀργότερα ὀργανώθηκαν τὰ σχολεῖα ποὺ μάθαιναν στὰ παιδιὰ τρόπους μὲ τοὺς δασκάλους ἐνῷ τὸ θέατρο περιῆλθε σὲ δεύτερη μοίρα καὶ αὐτὰ κράτησαν γιὰ πολλὰ χρόνια μέχρι ποὺ ἀνεκαλύφθη ὁ κινηματογράφος καὶ ἡ τηλεόραση. Σὰν πιὸ ἑλκυστικὰ μέσα ἀρχισαν νὰ ἔχουν τὴν προτίμηση τῶν ἀνθρώπων γιατί προσέφεραν πιὸ συμπυκνωμένη προσφερόμενη γνώση ἔναντι αὐτῆς τοῦ σχολείου ποὺ ἀπαιτοῦσε ἐπίπονη διαδικασία ξαὶ μεγαλύτερη διάρκεια. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ προσφέρουν τὶς πληροφορίες στὴν νέα ἐποχὴ εἶναι πλέον οἱ δημοσιογράφοι οἱ ὁποῖοι ἄρχισαν νὰ παίρνουν τὴν μορφὴ δασκάλου στὸ ὑποσυνείδητο τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν, ἀφοῦ αὐτοὶ ἦταν οἱ συλλέκτες καὶ μεταφορεῖς αὐτῶν ποὺ συνέβαιναν στὸν κόσμο γύρω μας. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο οἱ δημοσιογράφοι ἔγιναν οἱ δάσκαλοι τῆς νέας ἐποχῆς.
Οἱ κοινωνίες διαισθάνονται τὸ συμφέρον τους καὶ ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ πληροφόρηση καὶ ἡ γνώση εἶναι αὐτὴ ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τὴν κοινωνία τους σὲ πρόοδο, ἔτσι ἐπενδύουν σὲ αὐτὴν καὶ ἐργάζονται γιὰ τὴν διατήρησή της. Μεταξὺ τῶν τριῶν αὐτῶν ποὺ ἀνέλαβαν αὐτὸν τὸν ῥόλο, τοῦ ἠθοποιοῦ, τοῦ δασκάλου καὶ τοῦ δημοσιογράφου ὑπάρχει πολὺ μεγάλη διαφορά. Ἡ μεταφορὰ πληροφοριῶν (διδασκαλία), κατάντησε νὰ γίνεται μὲ μέλη ἀπὸ τὶς κατώτερες ὑποστάθμες τῆς κοινωνίας (δημοσιογράφοι), καὶ αὐτὸ ἔγινε ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων. Μὲ τὴν δυνατότητα τῆς τεχνολογίας ποὺ ἀναπτύχθηκε παράλληλα καὶ τὴν ἔμφυτη κληρονομικὴ γνώση τοῦ συμφέροντος τῆς κοινωνίας, ὁ δημοσιογραφικὸς – πληροφοριακὸς – διδακτικὸς ῥόλος περιῆλθε πρακτικὰ στὴν δυνατότητα τοῦ κάθε μέλους τῆς κοινωνίας.
Ἐὰν ὁ ἠθοποιὸς τῆς ἀρχαιότητος μετέφερε ὁλόκληρες δέσμες γνώσεων καὶ φυσικῶν νόμων ἐμπλουτισμένων μὲ τὴν συναισθηματικὴ ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύσης καὶ προειδοποιοῦσε ἢ προσέφερε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο γνώσεις στοὺς ἀνθρώπους, ὁ δάσκαλος ἀργότερα ἀνέλυσε καὶ ἐξήγησε ὅλα αὐτὰ στὰ παιδιὰ τῶν ἀνθρώπων (διαμελισμὸς τοῦ Διονύσου), καὶ ὁ δημοσιογράφος ἀξιώθηκε ἕνα ἔργο γιὰ τὸ ὁποῖο ἦταν ἐντελῶς ἀπροετοίμαστος καὶ καθ᾽ ὅλα ἀνάξιος νὰ ἀνταποκριθῇ ἂν ὄχι ὅτι ἐνήργησε βλαπτικὰ γιὰ τὴν κοινωνία. Τέλος, ἡ άντίδραση τῆς κοινωνίας μὲ τὴν βοήθεια τῆς τεχνολογίας προσπαθεῖ νὰ ἀποκτήσῃ καὶ πάλι τὸν ἔλεγχο τῶν γνώσεων μὲ σπασμωδικὲς κινήσεις μέσῳ τῶν κοινωνικῶν δικτύων, ὅμως, ἐὰν οἱ δημοσιογράφοι ἦταν οἱ πλέον ἀνάξιοι τῆς ἀλυσίδας, μόνο κατὰ φαντασίαν μποροῦμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ χάος ποὺ θὰ προκληθῇ ἀπὸ τὴν «πολυφωνία» ποὺ θὰ προκύψῃ ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων.
Ἔτσι φτάνουμε στὸν «Δημοσιογραφικὸ Αὐνανισμὸ», Αὐτὸς πρόκειται γιὰ μία παλινδρόμηση ἀνακυκλώσεως γνώσεων καὶ εἰδήσεων ποὺ προκύπτουν σὰν ἀποτέλεσμα τῆς ἀδυναμίας σκέψεως λόγῳ καθαρῆς ἀνικανότητος, ἑκούσιας ἢ ἀκούσιας λήθης, ἐπιδράσεως προσωπικῶν φιλοδοξιῶν, ἐπιδιώξεων κινουμένων ἀπὸ ἰδιοτέλεια, ὅπου ὅλες οἱ προηγούμενες ὁμάδες ἀνακατεμένες θὰ οὐρλιάζουν γιὰ νὰ ἀκουστοῦν καὶ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ ἄποψή τους ποὺ θεωροῦν σὰν τὴν πλέον σωστὴ ἢ συμφέρουσα. Ὅλη αὐτὴ ἡ εἰκόνα θὰ μποροῦσε νὰ παρομοιαστῇ μόνο μὲ τὴν ἐπιτομὴ τοῦ Μεσαιωνικοῦ πνεύματος, τὴν «Θεία Κωμωδία» καὶ τὴν αἰώνια καταδίκη τῶν ψυχῶν στὴν Κόλαση τοῦ Δάντη.
Αὐτοὶ οἱ Ἔρμοι οἱ ἄνθρωποι φαίνεται δὲν ἔχουν μείνει καὶ ποτὲ μόνοι τους, στὴν ἡσυχία τους νὰ ἀναπτυχθοῦν καὶ νὰ διδαχθοῦν ὅπως θέλουν. Βέβαια ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δεμένοι μπορεῖ νὰ εἶναι στὰ πόδια καὶ τὸν λαιμό, ἀλλὰ τὰ χέρια τους εἶναι ἐλεύθερα.
Ὁ γνωστὸς σας φιλάνθρωπος Bill Gates σᾶς προειδοποιεῖ ἀπὸ τὸ πρῶτο ξέσπασμα τῆς πλανδημίας, ὅτι ἔὰν ἡ ἀποτελεσματικότητα τοῦ πρώτου κύματος ἦταν μικρή, κάνετε ὑπομονὴ γιατὶ στὴν δεύτερη δὲν θὰ γελᾶτε καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου