Μέχρι να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της εκείνη γίνεται κιόλας περασμένη ανάμνηση που δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξαναζήσεις, όσο κι αν το θέλεις. Βλέπεις οι στιγμές που ζούμε καθημερινά είναι σαν φωτεινές σπίθες, σαν εκείνες τις σπίθες που δημιουργούνται από τη φλόγα της στιγμής, υπάρχουν για κλάσματα δευτερολέπτου κι ύστερα εξαφανίζονται από τη ματιά μας για πάντα! Ακολουθούν το ρυθμό της ίδιας της ζωής, είναι προορισμένες να γεννηθούν κι ύστερα να πεθάνουν δίνοντας τη θέση τους στην επόμενη νέα στιγμή που θα γεννηθεί.
Μα τότε, γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούμε να αφήνουμε τις στιγμές που συνθέτουν τις ζωές μας να περνούν ανεκμετάλλευτες; Γιατί τις αφήνουμε να πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν; Αναβάλλουμε συνεχώς εκείνο που λαχταρά η ψυχή μας να δοκιμάσει μέχρι να είναι πια αδύνατον, βολευόμαστε φορώντας μια ζώνη ασφαλείας και μόλις μια στιγμή πάει να δραπετεύσει απ΄ αυτήν την ασφάλεια… τη σκοτώνουμε κι αυτή! Πιστεύουμε ίσως πως οι στιγμές που αξίζουν πιο πολύ είναι εκείνες που, εξ ορισμού, αποτελούν στιγμές σταθμό για τη ζωή μας κι έτσι έχουμε μάθει να τις ονειρευόμαστε στο μέλλον, ή να τις αναπολούμε στο παρελθόν!
Δεν σκεφτήκαμε όμως ποτέ τι θα γινόταν αν αυτή η στιγμούλα που ζούμε τώρα ήταν η τελευταία της ζωής μας! Δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε μαζί μας τίποτα από αυτά τα μεγάλα που φανταζόμαστε να ζούμε στο μέλλον, ούτε να τρέξουμε γρήγορα στο παρελθόν για να ζήσουμε τα περασμένα. Ίσως λοιπόν τότε να καταλαβαίναμε καλύτερα πως μόνο το παρόν κρατάει ο άνθρωπος στα χέρια του…οτιδήποτε άλλο είτε δεν έχει έρθει ακόμα είτε έχει κιόλας περάσει.
Αν μαθαίναμε να δίνουμε αξία στην κάθε στιγμή που έχει το παρόν να μας δώσει η ζωή μας θα είχε περισσότερο χρώμα και, σίγουρα, θα φτάναμε πιο γρήγορα στο μέλλον που ονειρευόμαστε. Άλλωστε, ο πιο σίγουρος δρόμος να δημιουργήσεις το μέλλον σου είναι να ζήσεις μέσα στο παρόν αξιοποιώντας τις μικρές, διόλου ασήμαντες, στιγμούλες που σου δίνει. Πριν να γίνουν κι αυτές παρελθόν!
Το παρελθόν δεν μπορείς να το αγγίξεις πια, ούτε να ζητάς πίσω τις στιγμές που πήρε για πάντα μαζί του. Είναι κρίμα αν του παρέδωσες τις στιγμές σου χωρίς να τις ζήσεις όπως πραγματικά θα ήθελες, μα δυστυχώς δεν έχει τρόπο να στις γυρίσει πίσω. Το μέλλον εξίσου, δεν μπορείς να το φτάσεις ούτε να το ελέγξεις, για τις στιγμές που καρτερείς να σου φέρει το μέλλον πρέπει αλλού να ξεκινήσεις να ζεις! Στο παρόν, μόνο αυτό έχεις, μόνο εκεί μπορείς να ζήσεις και να δημιουργήσεις! Ό,τι δεν έζησες όπως θα ήθελες, ό,τι φοβήθηκες και δεν τόλμησες τελικά, ό,τι λαχταρούσες ή λαχταράς, ό,τι ονειρεύεσαι να έρθει, ό,τι στόχο κι αν έχεις για το μέλλον…μόνο η παρούσα στιγμή μπορεί να στο δώσει, γιατί εκεί μέσα θα βρεις όλα τα υλικά που χρειάζεσαι σε κάθε περίπτωση.
Να δίνεις αξία στην κάθε στιγμή, να μην αφήνεις καμία στιγμή να περνάει στη λήθη, να φεύγει ανεκμετάλλευτη ως τάχα μη σημαντική κι αχρείαστη. Να ζεις και να τιμάς την κάθε στιγμούλα της ζωής σαν δώρο, σαν να είναι αλήθεια η τελευταία σου εδώ πάνω στη γη. Κι έτσι, ακόμη κι αν είναι προορισμένη να ξεψυχήσει μέσα στα χέρια σου, θα σου έχει πρώτα εκμυστηρευτεί όλα τα μυστικά της… θα σου έχει μεταφέρει όλη τη μαγεία της στιγμής και θα έχει μπορέσει να σε φέρει πιο κοντά στο μέλλον που επιθυμείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου