Η ΟΔΟΣ προς την Αλήθεια ήταν πάντα Ολοφάνερη. Εξαρχής. Επειδή η ΑΛΗΘΕΙΑ, η Αντίληψη του Πραγματικού, είναι Μέσα στην Φύση μας, μέσα στον καθένα. Η Οδός ποτέ δεν κρύφτηκε, από κανέναν. Ο λόγος που οι άνθρωποι δεν βλέπουν, δεν κατανοούν, είναι γιατί δεν κοιτάζουν Μέσα τους, αλλά είναι απορροφημένοι σε εξωτερικές δραστηριότητες και σε εξωτερικά φαινόμενα.
Από τα Αρχαία Χρόνια οι Σοφοί Άνθρωποι Μίλησαν για την Φύση του Ανθρώπου, για την Βίωση της Αλήθειας, για την Αντίληψη του Πραγματικού, για την Πραγματικότητα, όχι σαν Κάτι Άγνωστο ή σαν μετάβαση σε άλλες καταστάσεις ή άλλους κόσμους, αλλά ακριβώς σαν Συνειδητοποίηση της Αληθινής Ανθρώπινης Φύσης, της Φύσης μας, της Φύσης του καθενός. Μίλησαν για Κάτι που ο καθένας εξαρχής έχει αλλά, για διάφορους λόγους δεν θέλει να δει κι έτσι αγνοεί. Ο εξωτερικός κόσμος μοιάζει πιο πολύτιμος για τους ανθρώπους.
Όλοι οι Σοφοί, σε Ολόκληρη την Εσωτερική Παράδοση, μέχρι σήμερα, Προσδιόρισαν την Αλήθεια, την Οδό της Πραγματικότητας, σαν Απελευθέρωσή μας από την άγνοια, από τις αυταπάτες μας που μας περιορίζουν, από τις ψευδαισθήσεις που μας παραπλανούν και μας κρατούν σε άλλους χώρους, ονειρικούς. Όλοι οι Σοφοί Μίλησαν για την Αφύπνιση. Για την Αφύπνιση στο Πραγματικό, στην Αλήθεια.
Η Αλήθεια, το Πραγματικό, η Πραγματικότητα, ο Θεός, Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, δεν είναι κάτι έξω από εμάς, απέναντί μας, σαν αντικείμενο, όπως το παρουσιάζει η σκέψη. Είναι το Αντικειμενικό που Κατακτάμε Μέσα μας όταν υπερβαίνουμε το υποκείμενο, το εγώ, την σκέψη, που παραπλανά. Είναι Αυτό που Αναδεικνύει η Κατανόησή μας, Είναι Αυτό που Παρουσιάζει η Διαφώτισή μας, Αυτό που Υπάρχει, που Μένει, όταν σβήνουν οι ανθρώπινες αυταπάτες.
Η Αλήθεια, η Βίωση της Πραγματικότητας, οι Βαθμίδες της Πραγμάτωσης, Περιγράφηκαν από την Αρχή του Ανθρώπινου Χρόνου, όχι σαν υπερφυσική εμπειρία, σαν πραγματική έξοδος από τον εαυτό, αλλά σαν Βαθμίδες Κατανόησης της Φύσης μας, σαν Προσωρινές Διαμονές της Αντίληψης που Απελευθερώνεται από τους περιορισμούς μέχρι να Ανυψωθεί στην Απεραντοσύνη του Χωρίς Ιδιότητες.
Η Οδός Χαρακτηρίστηκε σαν Εσωτερική γιατί Μέσα μας θα Νοιώσουμε Αυτό που Είμαστε, Αυτό που Είναι η Ζωή, η Ύπαρξη, το Άρρητο Άγνωστο από το Οποίο Πηγάζουν Όλα. Δεν μπορούμε να Δούμε Μέσα μας αν δεν υπερβούμε τα εξωτερικά φαινόμενα, αν δεν προσανατολιστούμε σωστά προς την Αλήθεια εγκαταλείποντας τις προσκολλήσεις μας στις ψευδαισθήσεις μας, αν δεν ξεπεράσουμε τους απατηλούς κόσμους της της σκέψης, αν δεν Υπερβούμε του Εσωτερικούς Ουρανούς του Είναι. Μόνο όταν Ανυψωθούμε πάνω από όλα αυτά Μπορούμε να Περάσουμε την Πύλη της Αιωνιότητας.
Δεν είναι η απατηλή αντίληψη ενός «εαυτού» (την οποία δημιουργεί η σκέψη), η αντίληψη ενός «αιώνιου εαυτού», αυτό που πρέπει να διασωθεί. Ούτε η Οδός είναι δραστηριότητες ενός εγώ, ή εξέλιξη ενός εγώ. Αντίθετα, το εγώ είναι εξαρχής απατηλό. Θα πρέπει να σβήσουν όλες οι αυταπάτες ενός ξεχωριστού εαυτού, ενός κέντρου ύπαρξης, αντίληψης, για να Εισχωρήσουμε στον Χώρο της Απεραντοσύνης Όπου δεν υπάρχει ούτε «κέντρο», ούτε όρια, ούτε εξέλιξη, ούτε χρόνος, παρά μόνο η Αιώνια Παρουσία που δεν Αλλοιώνεται Ποτέ.
Ο Χώρος της Αλήθειας, που Είναι Ένας Χώρος Ιδιότητες (ούτε καν «χώρος»), Χωρίς Πύλες, Χωρίς Μονοπάτια, Χωρίς Προσπάθεια και Χωρίς Χρόνο, Είναι το Ιερό της Ύπαρξης, του Ναού της Ζωής. Εδώ Βρίσκεσαι χωρίς να έρθεις. Βρίσκεσαι έξω από τον χρόνο και την εξέλιξη. Αιφνίδια Είσαι Εδώ, στον Χώρο του «Τίποτα». Εδώ, στο Ιερό, δεν μπορεί να εισχωρήσει τίποτα, τίποτα ψεύτικο, καμία αντίληψη, κανένα φαινόμενο, κανένα απατηλό εγώ, μονάχα η Αλήθεια που σαν Πολύτιμο Πετράδι είναι Κρυμμένο Μέσα μας, στο Βάθος, του καθενός μας. Μόνο Αυτή η Αλήθεια μπορεί να «διασωθεί» Εδώ. Τίποτα άλλο δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας.
Η Αλήθεια Είναι εδώ, Τώρα. Όλα Είναι Εδώ, Τώρα. Εξαρχής και για Πάντα. Μπορούμε να Δούμε μόνο όταν «κοιτάξουμε». Όταν κοιτάμε αλλού δεν μπορούμε να δούμε τίποτα, παρά μόνο τις ψευδαισθήσεις μας. Εδώ, Τώρα, στην Στιγμή Αυτή, που είναι πιο λεπτή από την σκέψη, χωρίς καμία διάσταση χρόνου, σε Αυτή την Πύλη που Ανοίγει μόνο για μια «Στιγμή» ασύλληπτη από την σκέψη, στο Απόλυτο Παρόν, στον Μηδενικό Χρόνο, βρίσκεται η Δυνατότητα να Περάσουμε πέραν του κόσμου της αυταπάτης, η Δυνατότητα να Βρεθούμε Εδώ, στον «Χώρο» της Αλήθειας. Όχι με εξωτερικές γνώσεις, όχι με εξωτερικές προσπάθειες. Μονάχα με την απόλυτη Προσοχή στο Πραγματικό, με την πλήρη, ολοκληρωτική και τελεσίδικη εγκατάλειψη κάθε αυταπάτης.
Όλα Είναι Εξαρχής εδώ. Και Αυτό που Υπάρχει και τα φαινόμενα, και η Επίγνωση και η αυταπάτη και τα όνειρα. Ποτέ δεν έγινε καμία «δημιουργία», ποτέ δεν υπήρξε καμία «εξέλιξη». Όλα Συμβαίνουν Μέσα στον Παγκόσμιο Νου. Μονάχα μέσα στο όνειρο υπάρχει δημιουργία και πτώση και σωτηρία κι όλα αυτά που «βιώνουν» οι άνθρωποι σαν «πραγματική ύπαρξη». Όλα είναι απατηλοί μετασχηματισμοί της Παγκόσμιας Ενέργειας, όπως τα κύματα στην θάλασσα που αν και «εμφανίζονται» είναι πάντα θάλασσα. Μονάχα η Απόλυτη Γαλήνη Υπάρχει Εξαρχής. Κι όλος ο θόρυβος της ζωής μονάχα στο όνειρο του ανθρώπου ακούγεται. Στον Αληθινό Κόσμο Υπάρχει Απόλυτη Σιγή, ο Πιο Ηχηρός Ήχος, κι Αιώνια Μακαριότητα.
Η Αλήθεια
Η Αλήθεια Είναι Πάντα Εδώ, Τώρα, στην Αληθινή Ζωή, για Αυτόν που Βλέπει. Δεν «Φαίνεται» σε όσους είναι «τυφλοί», απορροφημένοι σε κατώτερες δραστηριότητες όπως η σκέψη ή η επαφή με τον εξωτερικό κόσμο των φαινομένων. Αλλά η Αλήθεια Εκφράζεται ακόμα και στο διανοητικό επίπεδο. Αλλά Μιλάει διαφορετικά από την σκέψη. Όταν Εκφράζεται Δείχνει, Καθοδηγεί και Βοηθά να περάσουμε πέρα από την σκέψη. Δεν μας εγκλωβίζει στην σκέψη. Αν μας εγκλωβίζει στην σκέψη, μας προβληματίζει, ή διαιωνίζει την σκέψη δεν είναι η Αλήθεια, είναι η φαντασία. Ό,τι «ενεργοποιεί» την διανόηση και σε κρατάει μέσα στην διανόηση είναι ψέμα. Δεν πρέπει να το εμπιστεύεσαι.
Η Αλήθεια Είναι Ζωή και Πραγματική Δράση. Δεν είναι αυτοπειθαρχία, ούτε μίμηση, ούτε πειθαρχημένη συμπεριφορά. Ο Άνθρωπος που Είναι Πραγματικός, επειδή έχει περάσει πέρα από την διανόηση, τον εγωισμό, τα προσωπικά συμφέροντα, συμπεριφέρεται με Αληθινή Καλοσύνη. Οι άνθρωποι που είναι εγκλωβισμένοι στην διανόηση μπορεί να έχουν Υποδείγματα Ηθικής, να ακολουθούν κανόνες αρετής, να συμπεριφέρονται με ευγένεια, αλλά όλα αυτά είναι ψεύτικα, κατασκευασμένα. Είναι πειθαρχία ηθικής, μίμηση αρετής κι υποκρισία ευγένειας. Δεν νοιώθουν πραγματικά πέραν του εγωισμού αλλά καταπιέζουν τον εγωισμό τους για να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό δεν είναι μόνο υποκριτικό. Είναι και ανώφελο. Δεν βοηθά στην πνευματική ανάπτυξη.
Η Αρετή, κι οι ιδιαίτερες αρετές, είναι αληθινές κι ανθίζουν πραγματικά όταν η Συνειδητότητα ανυψώνεται από τα κατώτερα κέντρα δράσης προς το Ανώτερο Κέντρο της Άμεσης Όρασης της Πραγματικότητας. Όταν εγκαταλείπεται η προσκόλληση στα εξωτερικά φαινόμενα Ανθίζει η Αρετή της Ευσπλαχνίας. Όταν εγκαταλείπονται τα πάθη κι οι λανθασμένοι προσανατολισμοί προς τον απατηλό κόσμο των φαινομένων Ανθίζει η Αρετή της Αληθινής Ηθικής. Όταν εγκαταλείπονται οι αυταπάτες της σκέψης, που ποτέ δεν εφαρμόζονται στην πραγματική ζωή, Ανθίζει η Αρετή του Ορθού Προσανατολισμού. Όταν εγκαταλείπεται τελείως η σκέψη Ανθίζει η Αρετή της Αληθινής Δράσης, η Πραγματική Ενεργητικότητα, πέρα από τον κόσμο της φαντασίας. Όταν εγκαταλείπεται η προσωπική ύπαρξη τότε Βιώνονται οι Γενικές Καταστάσεις της Συνείδησης που είναι Υπερπροσωπικές κι Ανθίζει η Αρετή του Αληθινού Διαλογισμού, Όταν εγκαταλείπεται Ολόκληρος ο Κόσμος της Αυταπάτης και των Φαινομένων τότε Ανθίζει η Αρετή της Αληθινής Σοφίας.
Η Αληθινή Διδασκαλία είναι Καθοδήγηση στην Αληθινή Δράση, στην Αληθινή Ζωή, σε Πραγματικό Χρόνο. Αν η Διδασκαλία δεν μας βοηθά να περάσουμε πέραν της σκέψης, στα Ανώτερα Εσωτερικά Επίπεδα, τότε είναι μόνο όμορφα λόγια, τίποτα άλλο. Αλλά μια μη αποτελεσματική διδασκαλία δεν είναι Αληθινή Διδασκαλία είναι μια μίμηση Διδασκαλίας, ένα ψέμα. Τέτοια ψέματα έχουν κατασκευάσει πολλά οι άνθρωποι, κλέβοντας από την Σοφία του Θεού και των Ανθρώπων του Θεού, φτιάχνοντας ανθρώπινες θρησκείες κι οργανισμούς και ομάδες.
Όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί της Ανθρωπότητας έχουν Δείξει την Αλήθεια και την Πρακτική Οδό για να Βιώσουμε την Αλήθεια, πέρα από την σκέψη και τα φαινόμενα. Είναι υποκριτές όσοι λένε ότι δεν άκουσαν, δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν. Μέσα στην Αγκαλιά του Αδημιούργητου είμαστε πλέον όλοι γνωστοί, κανένας δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν. Οι άνθρωποι επιλέγουν, τίποτα άλλο. Κι ανάλογα με τις επιλογές τους Ανυψώνονται πάνω από τα φαινόμενα ή ρίχνουν νερό στο μύλο του Κάρμα. Οι άνθρωποι που επιλέγουν τους τόπους της σκιάς και τα μονοπάτια της ανεντιμότητας, έχουν κάνει κακή επιλογή. Οι δρόμοι τους οδηγούν πάντα σε βαθύτερα σκοτάδια.
Πέρα από τον κόσμο των εξωτερικών φαινομένων, πέρα από τον ομιχλώδη κόσμο των επιθυμιών, πέρα από τον κόσμο της απατηλής σκέψης που μιμείται την Πραγματικότητα και συχνά μας ξεγελά με την αληθοφάνειά της, Απλώνεται ο Πραγματικός Κόσμος, η Αληθινή Ζωή. Στα Εσωτερικά Βασίλεια Υπάρχει Ελευθερία, Απεραντοσύνη κι Αλήθεια. Οι Εσωτερικές Καταστάσεις, όταν Βιώνονται Πραγματικά, είναι Καταστάσεις Γενικές Απρόσωπης Ύπαρξης, που οδηγούν από την Απατηλή Πολλαπλότητα στην Πραγματική Ενότητα της Ύπαρξης, στο Ένα και Μοναδικό, σε ΑΥΤΟ που Στέκεται Μόνο, Ελεύθερο, Χωρίς Όρια, πέρα από όλες τις δραστηριότητες και τους περιορισμούς και τις απατηλές εμφανίσεις.
Για τον Άνθρωπο που Ανυψώνεται πάνω από τα εξωτερικά φαινόμενα, που εγκαταλείπει όλες τις ατομικές δραστηριότητες κι ενασχολήσεις στον εξωτερικό κόσμο κι Αναδύεται στους Εσωτερικούς Κόσμους δεν υπάρχει τίποτα κρυφό στην ύπαρξη, μήτε τίποτα ανεξήγητο στη ζωή. Βλέπει Πεντακάθαρα την Αλήθεια και Κατανοεί Ολόκληρο τον Μηχανισμό της Ζωής. Αυτοί που έχουν Απελευθερωθεί Πραγματικά, Όλοι, μα Όλοι, Μιλούν για τις ίδιες εμπειρίες. Πέρα από τον κόσμο των εξωτερικών φαινομένων που συντηρούνται από την κατανάλωση της ψυχικής ενέργειας απλώνεται ένας πλατύτερος κόσμος, ο Φωτεινός Κόσμος των Ψυχών, των ενεργειακών οντοτήτων που τροφοδοτούν τον κατώτερο κόσμο της υλικής πραγματικότητας, που είναι ο Άδης των Ψυχών και ταυτόχρονα είναι το Σκαλοπάτι για τον Ανώτερο Κόσμο του Νου, των νοητικών πυρήνων και των ιδεών. Ο Νοητικός Κόσμος, ο Κόσμος των Ιδεών είναι ο Αληθινός Κόσμος των υπάρξεων κι από εδώ πηγάζουν οι αντανακλάσεις των κατώτερων κόσμων, των ψυχών και των σωμάτων. Πέρα από τον Κόσμο του Νου Απλώνονται Ευρύτερες Περιοχές Ύπαρξης, Απέραντες σε Εμπειρία και Περιεχόμενο, Χωρίς Όρια, Είναι οι Ανώτεροι Ουρανοί. Και Πέρα από όλους τους Ουρανούς που Δεν Έχουν Τέλος, Είμαστε ΑΥΤΟ. Η Απόλυτη Απουσία Κάθε Αντίληψης, Κάθε Κίνησης, που Ανασαίνει στην Αιωνιότητα και Ζει Χωρίς Περιορισμούς.
Το Μόνο που Υπάρχει Είναι ΑΥΤΟ. ΑΥΤΟ Αντανακλάται μέσα στους Ψεύτικους Κόσμους της Αντίληψης και πολλαπλασιάζεται σε οντότητες και βιώνει όλες τις εμπειρίες της ζωής. Η Αυταπάτη δεν βρίσκεται σε ΑΥΤΟ αλλά στην μη κατανόηση των όντων και στην σύγχυση των όντων, που θέλουν να «αποκοπούν» από ΑΥΤΟ. ΑΥΤΟ, σαν Φωτιά Κατακαίει τον Χρόνο αφήνοντας μόνο στάχτες. Μόνο ΑΥΤΟ Είναι Αληθινό μέσα σε όλους τους κόσμος της Φαντασίας. Κι όσο τα όντα Μαγεύονται από το όραμα των κόσμων και μεθυσμένα χορεύουν τον χορό της ατομικής ύπαρξης δεν κατανοούν το Βάθος της Μίας Ύπαρξης, δεν κατανοούν ότι Μόνο ΑΥΤΟ Ζει πίσω από όλα. Είσαι ΑΥΤΟ. Όλες οι Μάσκες του Θεάτρου είναι ψεύτικες. Κι όλο αυτό δεν είναι παρά ένα Απέραντο Θέατρο, όπου όλοι είμαστε Υποκριτές (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου) και Θεατές μαζί κι όπου οι ρόλοι, μεγάλοι και μικροί, είναι όλοι ψεύτικοι, μιμήσεις της Αληθινής Ζωής. Κι η εμπειρία να ζήσεις, να «παίζεις», έχει πάντα την ίδια γεύση. Ο Υποκριτής είναι Υποκριτής και στους μικρούς και στους μεγάλους ρόλους. Πίσω από κάθε Μάσκα Θεάτρου Ζει ο Ίδιος Θεός.
Η Αλήθεια Είναι Κάτι που Υπάρχει και Λειτουργεί και Φανερώνει την Πραγματικότητα. Η Αλήθεια Είναι η Πραγματικότητα. Η Αλήθεια ούτε φτιάχνεται, ούτε ανακαλύπτεται, ούτε κατακτιέται, Όλα αυτά, όλες αυτές τις δραστηριότητες, τα φαντάζονται οι άνθρωποι που ζουν στον φανταστικό κόσμο των σκιών. Στον Κόσμο των Σκιών, της σκέψης και της ατομικής ύπαρξης, η Αλήθεια είναι επίσης μία Σκιά ανάμεσα στις σκιές, η Μεγάλη Αυταπάτη που παραπλανά όλα τα όντα που ψάχνουν να την βρουν και τρέχουν από εδώ κι από εκεί, στα μονοπάτια ψεύτικων θρησκειών, κατασκευασμένων διδασκαλιών και ψεύτικης αρετής. Η Αλήθεια Υπάρχει και Λειτουργεί. Ζει όταν διαλύεται η Ομίχλη της Αυταπάτης. Τότε Βλέπουμε πως Όλα Είναι στην Θέση τους.
Η Αλήθεια Υπάρχει Από Πάντα Μέσα μας. Είναι η Πραγματική Ύπαρξή μας. Όσο κι αν ταξιδέψουμε μακριά από την Ιθάκη για να κατακτήσουμε τον κόσμο και τους θησαυρούς της φαντασίας, τελικά, το Μόνο Σπίτι που Έχουμε είναι η Ιθάκη. Και η Μόνη Ζωή που Έχουμε Είναι Αυτή που Έχουμε από την Αρχή Μέσα μας. Και τα Ταξίδια και οι Εμπειρίες, δεν είναι Πλούτος Αληθινός, Θησαυρός Γνώσης, αλλά παιδιάστικα παιχνίδια και τίποτα περισσότερο δεν υπάρχει σε αυτά από την χαρά της διασκέδασης, είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε. Ένα παιχνίδι είναι όλα. Κι αλίμονο αν τα πάρουμε όλα αυτά για αληθινά κι αρπαχτούμε από αυτά για να σωθούμε. Ο Άνεμος του Κάρμα και τα κύματα των επιθυμιών θα μας τραβάνε πάντα μακριά από τον προορισμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου