Είναι ηθικά αδύνατο να παραμείνεις ουδέτερος

Η ριζική αλλαγή είναι αναγκαία. Οι μικρές μεταρρυθμίσεις δεν λειτουργούν πλέον. Δεν έχει νόημα να ζητάμε δικαιοσύνη από ένα σύστημα που έχει επενδύσει τα πάντα στην αδικία. Μας έχουν διδάξει να λύνουμε τα προβλήματα όπως-όπως, επιφανειακά, αλλά αυτή η στρατηγική δεν είναι αποτελεσματική όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με βιαστές και καταχραστές… και η παγκόσμια βιομηχανική αυτοκρατορία μπορεί να παρομοιαστεί με τέτοιους. Οι καταχραστές πιστεύουν και αισθάνονται ότι δικαιούνται να εκμεταλλεύονται, θα κάνουν τα πάντα για να εκμεταλλευτούν και θα εκμεταλλεύονται για τόσο όσο δεν θα τους πιάνουν. Ο μόνος τρόπος να σταματήσεις έναν καταχραστή είναι να τον φέρεις «σε θέση όπου δεν θα έχει άλλη επιλογή», όπως λέει ο οικολόγος/φιλόσοφος Derrick Jensen.

Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Χρειάζεται να λειτουργούμε αθόρυβα, με αυθεντικό τρόπο και να χρησιμοποιούμε τη δημιουργικότητά μας. Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε μια ουσιαστική σχέση με τα όνειρά μας, την φαντασία, την ψυχή μας και τον φυσικό κόσμο. Χρειάζονται άνθρωποι πρόθυμοι να πολεμήσουν γι’ αυτό που αγαπούν, με τους τρόπους που θεωρούν σωστούς, ώστε να διαλυθεί το σύγχρονο πολιτισμικό οικοδόμημα που έχει σπείρει και εξακολουθεί να σπέρνει την καταστροφή, τον όλεθρο και το θάνατο στα πάντα.

Η ψυχίατρος και ερευνήτρια Judith Lewis Herman, λέει ότι είναι «ηθικά αδύνατο να παραμείνεις ουδέτερος». Όλοι χρειάζεται να πάρουμε θέση. Νομίζουμε ότι το να επιτρέπουμε στους καταχραστές (με την αδράνεια, τη σιωπή και τη συμμόρφωσή μας) να συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, δεν απαιτεί από εμάς να ρισκάρουμε τίποτα…. Έτσι νομίζουμε. Αλλά αυτό που διακινδυνεύουμε είναι η ίδια η ζωή στις άπειρες μορφές της!

Το να αναγνωρίσουμε, σαν θεατές και μάρτυρες, τον βιασμό και τη μαζική καταστροφή που συντελείται τις τελευταίες δεκαετίες, μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε και να μοιραστούμε το συσσωρευμένο φορτίο του πόνου, που είναι ο πόνος ολόκληρης της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Και η αναγνώριση και αποδοχή αυτού του πόνου απαιτεί από εμάς δέσμευση, μνήμη και δράση.

Αγαπάς τη ζωή; Αγαπάς τη γη; Αν ναι, είσαι πρόθυμος/η να σταθείς δίπλα της και να πολεμήσεις γι’ αυτήν; Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη συμβαίνει σε μας. Η δηλητηρίαση και η ερήμωση της γης έχει σαν αποτέλεσμα τη δηλητηρίαση και την ερήμωση της δικής μας ζωής. Ένας υγιής πλανήτης δεν μπορεί να συνυπάρξει με την παγκόσμια βιομηχανική αυτοκρατορία.

Η καρδιά μας είναι συνδεδεμένη με την καρδιά του κόσμου και όλοι έχουμε υποστεί τη σκληρότητα και τη βία του σύγχρονου πολιτισμού μας. Όλοι έχουμε ακούσει μέσα μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την αρχέγονη κραυγή πόνου της γης και της ιερής θηλυκής μας πλευράς. Η βασική πηγή πολιτιστικής αποσύνθεσης και οικολογικής και βιολογικής υποβάθμισης είναι η διαταραγμένη σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του πλανήτη και η ανύπαρκτη, για τους περισσότερους, σχέση με την ψυχή τους.