Ο παιδοκτόνος βιβλικός προφήτης Ελισαίος… και η ιερή φαλάκρα του!

"Kαι ενέπαιζον (τα παιδιά) αυτόν (τον Ελισαίο) και έλεγον πρός αυτόν. Ανέβαινε φαλακρέ ανέβαινε φαλακρέ, ο δε εστράφη εις τα οπίσω και ιδών αυτά, κατηράσθη αυτά εις το όνομα του Κυρίου. Και εξήλθον εκ του δάσους δύο άρκτοι και διεσπάραξαν εξ αυτών τεσσαράκοντα δύο παιδιά»! Β΄ Βασιλ. Β΄23,24.

Από εκκλησιαστικά βιβλία.

Ο προφήτης Ελισσαίος ήταν γιος του μεγαλοκτηματία Σαφάτ, από το χωριό Αελμούθ ή Αβελμεολά. Τον Ελισσαίο συναντάμε μέσα στην Παλαιά Διαθήκη σαν υπηρέτη του Προφήτη Ηλία. Όταν εκείνος με θαυμαστό τρόπο έφυγε προς τον Κύριο, ο Ελισσαίος συνέχισε το προφητικό έργο του Ηλία, και μάλιστα με πολλά θαύματα.

Ενδεικτικά εδώ θα αναφέρουμε ένα. Κάποτε ήλθε στον Ελισσαίο μια χήρα γυναίκα, που πριν λίγο είχε χάσει τον άνδρα της, και του λέει: «Ο άνδρας μου πέθανε και συ γνωρίζεις ότι σεβόταν το Θεό. Και όμως, ένας άσπλαχνος δανειστής του ήλθε τώρα και, επειδή δεν έχουμε να τον πληρώσουμε, ζητάει να πάρει τους γιους μου δούλους του».

Ο Ελισσαίος συγκινημένος της είπε: «Τι μπορώ να σου κάνω; Πες μου, τι έχεις στο σπίτι σου»; Η χήρα του απάντησε: «Τίποτα. Μόνο ένα αγγείο λάδι». 

Τότε ο Ελισσαίος της λέει να πάει να δανειστεί από τους γείτονες όσα μπορεί περισσότερα άδεια αγγεία. Έπειτα, να κλείσει την πόρτα του σπιτιού της, και μαζί με τους γιους της να γεμίσουν τα αγγεία αυτά από το δικό τους αγγείο με λάδι.

Έτσι και έγινε. Αφού δανείστηκε πολλά άδεια αγγεία, τα γέμισε με λάδι από το δικό της, που στο τέλος βρέθηκε και αυτό γεμάτο! Έτσι, πούλησε την άφθονη εκείνη ποσότητα λαδιού, πλήρωσε το χρέος και έμειναν αρκετά χρήματα γι’ αυτήν και τα παιδιά της.

Ο Ελισσαίος πέθανε επί βασιλέως Ιωάς, στη Σεβαστούπολη της Σαμάρειας.

Ο γαϊδουρόψυχος Προφήτης Ελισαίος και η άγια φαλάκρα του!


ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ "ΑΓΙΟ" ΤΙΜΑ Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ" ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΙΣ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ. ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΚΤΙΣΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΜΕ 235.000 ΕΥΡΩ

Στείρα παρελθοντολογία, ή καυτή πραγματικότητα;

Όχι, κανείς δεν πρέπει να νομίζει, ότι όλα αυτά τα περί Παλαιάς Διαθήκης είναι στείρα παρελθοντολογία. Είναι καυτή καθημερινή πραγματικότητα, που κατακαίει τις τρυφερές παιδικές ψυχούλες, υποτάσσοντάς τες στο θεό της Εβραϊκής ιστορίας!

Στο βιβλίο της πρώτης (Α΄) Γυμνασίου διαβάζουμε: «Η Παλαιά Διαθήκη προηγήθηκε της Καινής και η Καινή ερμηνεύει την Παλαιά, είναι δύο κόρες και δύο αδελφές που υπηρετούν τον έναν Δεσπότη» (Ι. Χρυσόστομος PG 50, 796) «Μελετώντας λοιπόν την Παλαιά Διαθήκη, δεν μελετούμε την αρχαία ιστορία ενός λαού, αλλά την πνευματική προϊστορία μας.(!) Παρακολουθούμε την ιστορική πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας... αφού ο Θεός οδήγησε έναν λαό (τον ισραηλιτικό) και συνεργάσθηκε μαζί του, για να λυτρώσει μέσω αυτού (του λαού Ισραήλ!) την Οικουμένη»!

Χωρίς το λαό Ισραήλ δηλαδή και όλα αυτά τα ανατριχιαστικά "ανδραγαθήματα" που παρακολουθήσαμε, για φαντάσου... θα μέναμε όλοι για πάντα... αλύτρωτοι! Το φαντάζεστε; Και όλα αυτά σε δεκατριάχρονα παιδιά!

Στο σχολικό αυτό βιβλίο των ΔΕΚΑΤΡΙΑΧΡΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, που για χρόνια τώρα ανατυπώνεται σε 190.000 αντίτυπα και κάθε χρόνο διανέμεται δωρεάν για τις ανάγκες της ελληνικής μαθητιώσας νεολαίας, θα βρείτε με κάθε λεπτομέρεια ολόκληρη την ιστορία του λαού Ισραήλ! Πολλές από τις μάχες (όπως και η μάχη του Γεδεών σελ.117), αναφέρονται με τόσες γλαφυρές ωραιοποιήσεις, ώστε δικαίως αναρωτιέται κανείς: ποιοί γράφουν τελικά τα σχολικά βιβλία των Ελλήνων;

Ούτε ένα ψεγάδι δεν βρίσκουν στις εντελώς "περίεργες" αυτές βιβλικές ιστορίες! Ούτε μια μικρούλα απορία! Ανατριχιαστικές μόνο ψευδέστατες και αμείλικτες καταδικαστικές αναφορές για τις δήθεν αθλιότητες των λαών της Χαναάν όπως: «Στοιχεία της λατρείας τους (των Χαναναίων) ήταν η μαγεία, η δαιμονολατρία, η νεκρομαντεία και οι ανθρωποθυσίες»! (σελ.109). Γνωρίζουν βέβαια οι συντάκτες των σχολικών αυτών βιβλίων, πως οι πολύ κακοί αυτοί άνθρωποι, οι Χαναναίοι, που εμφανίζονται περίπου σαν αιμοσταγείς ανθρωποφάγοι, οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ... και συνεπώς αυθεντικοί ΕΛΛΗΝΕΣ, πολιτισμένοι Αιγαίοι Μινωίτες, που τα επιτεύγματα πολιτισμού τους, όπως τα απίστευτα εξαόροφα παλάτια τις Κνωσού, ήταν ήδη εκατονταετίες πριν, στην πολιτισμένη προϊστορία τους! Γιατί λοιπόν να κανιβαλίζουν οπωσδήποτε οι Αιγαιο-Κρήτες, Φιλισταιο-Χαναναίοι, οι άποικοι του κορυφαίου μεσογειακού πολιτισμού της Μινωικής λεβεντογένας Κρήτης; Έτσι επειδή το θέλει η Εβραϊκή Βίβλος... και η θρησκόδουλη παιδεία μας!

Και συνεχίζει η ακατάσχετη σχολική μας ωραιοποίηση των εβραϊκών γραφών: «Με τις απαντήσεις που έδωσε η Παλαιά Διαθήκη στα σοβαρά θέματα που απασχόλησαν τους ανθρώπους όλων των εποχών - για το καλό και το κακό, την ζωή και τον θάνατο, την αμαρτία και την σωτηρία, τις σχέσεις με τον θεό και τους ανθρώπους - απάλλαξε τον κόσμο από την δεισιδαιμονία, την ειδωλολατρία και τις προκαταλήψεις. Το πως θα το δούμε στα μαθήματα που ακολουθούν» σελ. 27.

Και τα δεκατριάχρονα παιδιά τελικά... όχι μόνο το "βλέπουν" αλλά πείθονται εντελώς και ισοβίως... ότι η Παλαιά Διαθήκη, είναι παγκοσμίως η ηθικότερη παρακαταθήκη απαντήσεων, και το μοναδικό θεϊκό βιβλίο που καταπολεμά την δεισιδαιμονία!

Τι αντιστάσεις όμως μπορεί να έχουν τα μικρά μαθητόπουλα; Μα είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να ανέχεται τέτοια γιγάντια διαστροφή δεδομένων, και μάλιστα εις βάρος της δικής του προϊστορίας εντελώς αδιαμαρτύρητα! Και όχι σε επίπεδο ενηλίκων, αλλά πάνω στις ανίσχυρες διάνοιες των μικρών εξ ορισμού ανίσχυρων παιδιών του! Είμαστε μήπως άξιοι της τύχης μας; Τόσοι τρυφεροί δάσκαλοι και ορδές σοφών καθηγητών δεν έχουν τέλος πάντων κάποιες ενστάσεις; Με ποια απίθανα πράγματα ανταλλάξαμε επιτέλους όλη αυτή την ταπείνωση;

Αυτή η απόλυτη παραίτηση από τις δικές μας αξίες, και η πρόθυμη εξύμνηση ξένων και άθλιων ιδεών, δεν είναι αξιοθρήνητη εθελοδουλία; Τι άλλο μπορεί να είναι; Μήπως πίστη; Μήπως προπαρασκευή στη λατρεία;

Μα είναι δυνατόν να πιστεύουμε απεριόριστα και να το διδάσκουμε στα παιδιά μας, κάτι που ποτέ δεν ελέγξαμε, και πολύ περισσότερο να το συμπεριλαμβάνουμε στην πολυτιμότατη παλλαϊκή λατρεία; Αν επρόκειτο τουλάχιστον για ένα υποφερτό βιβλίο..! Μα εδώ, πέρα από κάθε αμφιβολία, πρόκειται για ό,τι χειρότερο! Πρόκειται για το δολιότερο σύγγραμμα αδίστακτων και ανήθικων μάγων της ιστορίας! Πρόκειται για... προφήτες, για αξιοθρήνητα δηλαδή πρότυπα συμπεριφοράς, απολύτως ανάξια να αγγίζουν τις τρυφερές ψυχούλες των μικρών μαθητών μας!

Υπερβάλλω μήπως;... Πολύ καλά... Θέλετε ένα ακόμα ανατριχιαστικό παράδειγμα για την αξία που δίνει στη ζωή των μικρών παιδιών η σκοταδοκρατούμενη θεολογία της Βίβλου;

Διαβάζουμε λοιπόν... στην τόσο θεόπνευστη Βίβλο: «και ανέβαινε εκείθεν εις Βαιθήλ (ο προφήτης Ελισσαιέ... μεγάλος και τρανός βιβλικός προφήτης) και ενώ αυτός ανέβαινε εν τη οδώ, εξήλθον εκ της πόλεως παιδιά μικρά (Ο΄ παιδάρια - μικρά παιδάκια δηλαδή) και ενέπαιζον αυτόν και έλεγον πρός αυτόν. Ανέβαινε φαλακρέ ανέβαινε φαλακρέ, ο δε εστράφη εις τα οπίσω και ιδών αυτά, κατηράσθη αυτά εις το όνομα του Κυρίου (μέσα και ο Κύριος δηλαδή... και η αδιανόητη συνέχεια) Και εξήλθον εκ του δάσους δύο άρκτοι και διεσπάραξαν εξ αυτών τεσσαράκοντα δύο παιδιά»! Β΄ Βασιλ. Β΄23,24.

Τώρα πείτε μου, εγώ τι να γράψω... για το φαλακρό αυτό δίποδο τέρας (προφήτη) που την ιερή τριχόπτωσή του, την πλήρωσαν με τη ζωή τους σαράντα δύο παιδάκια;! Μα είναι δυνατόν..! Μα είναι ποτέ δυνατόν..!

Ας το δούμε όμως επί τροχάδην.

Για να έχουν λοιπόν όλα αυτά τα παιδιά αντικείμενο της κοροϊδίας τους την καταϊδρωμένη φαλάκρα του άθλιου αυτού γέρου, είναι φανερό ότι πρόκειται για μεγαλούτσικα παιδιά. Τι αρκούδες λοιπόν ήταν αυτές που κατάφεραν και έπιασαν 42 παιδιά και τα διεσπάραξαν;

Τα αεικίνητα παιδιά αυτής της ηλικίας... κάθισαν στη σειρά να τα "διασπαράξουν" οι δύο αρκούδες;

Η υπερβολή είναι παραπάνω από έκδηλη! Ολοφάνερα ο παραμυθοπλάστης προφήτης, ή βγάζει τις αρρωστημένες φαντασιώσεις του πάνω σε κάποιο δυσάρεστο γι’ αυτόν και την φαλάκρα του περιστατικό, ή δανείζεται κάποιο τραγικό συμβάν σε απομονωμένη ορεινή περιοχή με θύματα πολλά παιδάκια, για να κάνει ονομαστή και διαβόητη την «αποτελεσματική κατάρα» του θεού του, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να κλείσει μια για πάντα κάθε αυθάδες στόμα, που θα αποτολμούσε να θίξει έστω και αστεϊζόμενος την υπερτροφική γεροντική του αυταρέσκεια. Περιγράφοντας λοιπόν τα ανοητολογήματα αυτά, δηλώνει σαφέστατα ότι κάθε απόπειρα αστεϊσμών και κάθε πικρόχολο σχόλιο για την ιδρωμένη του φαλάκρα, μπορεί να έχει κατάπικρο αντίτιμο!

Αν πάλι δεχθούμε ατόφιο το περιστατικό, τότε τα πράγματα είναι παρά πολύ χειρότερα. Διότι, τι πρέπει να σκεφτούμε για τον απερίγραπτο αυτόν προφήτη, που μπροστά στα "άγια" μάτια του, οι αρκούδες διεσπάραζαν τα 42 κοκαλωμένα απ’ τον φόβο τους αθώα παιδάκια και αυτός... ο αθεόφοβος, ο... προφήτης... όλη αυτήν την ώρα, (γιατί ακόμα και κάτω από ιδανικές για τις αρκούδες συνθήκες το "ξέσκισμα" τόσων παιδιών παίρνει κάμποση ώρα) δεν συγκινήθηκε (ο αναίσθητος) να παρακαλέσει τον θεό του, να περιορίσει το πικρότατο αυτό αντίτιμο της προσβεβλημένης... φαλάκρας του! Είναι αυτός άγιος άνθρωπος του θεού, ή φορέας της εγωιστικότερης και δολοφονικότερης φιλαρέσκειας όλων των εποχών; Τελικά πρέπει να μιλάμε για την πιο ακριβοπληρωμένη φαλάκρα σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, αφού, για φαντά σου, με την άμεση σύμπραξη του παντοδύναμου θεού, η ιερότερη φαλάκρα όλων των εποχών, στοίχισε 42 παιδικές ζωούλες. Ε...! μήπως όλοι μαζί... κάπου... το παρατραβάμε...!

Ε, όχι! Φτάνει πια. Είναι ασήκωτη στο σύνολό της όλη αυτή η βιβλική αθλιότητα. Δεν πρέπει κάπου να υπάρχει ένα όριο και στην ευπιστία; Έτσι λοιπόν... απ’ αυτό το τόσο "ιερό" βιβλίο, θέλετε να διδάξουμε τα 13χρονα παιδιά μας; Εμπρός λοιπόν, κάντε το... συνεχίστε! Όλοι έχουμε δικαίωμα... στην αθλιότητα, αλλά είναι ντροπή να την ποτίζουμε σε μικρά παιδάκια με τόση επισημότητα! Ποτίστε λοιπόν αδιάντροπα τις παιδικές ψυχούλες απ’ τα "αγιασμένα" νάματα της Βίβλου!

Τα σχολεία μας σε ολόκληρη τη χώρα, στελεχώνονται σταθερά με έναν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό από δασκάλους, που επιπροσθέτως είναι απόφοιτοι θεολογικών σχολών. Η θεολογική κατάληψη της παιδείας, σ’ αυτή τη χώρα που γέννησε τον ασυγκράτητα ερωτηματικό πολιτισμό, είναι εξασφαλισμένη, και ο απόλυτος εκθρησκευτισμός των Ελλήνων είναι θέμα χρόνου!

Συγχαρητήρια... σε λίγο στη χώρα αυτή, θα φιλοσοφεί η θρησκεία και... θα θρησκειολογεί η φιλοσοφία! Αναρωτιέμαι όμως, πόσο λίγο πρέπει να νοιάζεται κανείς για το ιερό λειτούργημα του δασκάλου, ώστε να προσποιείται συνεχώς πως δεν βλέπει την σχιζοφρενική αντιφατικότητα των σχολικών βιβλίων. Και πόσο κουράγιο να χρειαζόμαστε άραγε, για να σκοτώνουμε κάθε μέρα μεθοδικά την δυνατότητα ανάστασης των Ελλήνων, μέσα στα διδακτήρια της υπόδουλης παιδείας, σκυμμένοι υποτακτικά δεκαετίες τώρα, μπροστά στις άνωθεν εντολές! Θαρρώ, πολύ λιγότερο κουράγιο θα χρειαστεί, για να αναστήσουμε την ελληνοπρεπή παιδεία μέσα από την θαρρετή γνώμη των αμέτρητων, άξιων εκπαιδευτικών μας, που μέχρι τώρα δυστυχώς επέλεξαν την έμμισθη σιωπή!

Είναι λοιπόν μεγάλο κρίμα που οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας, (που δεν είναι καθόλου λίγοι) μαζί με τους καθ’ όλα αξιοπρεπείς παιδαγωγούς αυτού του τόπου, κοιτούν άλαλοι και ανίσχυροι τους ενθουσιώδεις αυτούς βιβλικούς κήρυκες-αναλυτές, χωρίς ποτέ να έχουν ούτε έναν ικανό λόγο που να μετριάζει τουλάχιστον κάπως τον θρησκευτικό ενθουσιασμό που διαποτίζει μέχρι το κόκαλο την παιδεία, την ραχοκοκαλιά του έθνους των Ελλήνων!

Η πορεία της απόλυτης υποταγής στους σύγχρονους "θεούς", ίσως να μην είναι αναστρέψιμη... τουλάχιστον όμως θα έχουμε προσπαθήσει. Ο «Έλληνας» έχει μια μεγάλη παράδοση αναμέτρησης με το αδύνατο.

Ερώτηση προς θεολόγους: αλήθεια με ποιο σκεπτικό επιτρέπεται στον οιοσδήποτε θεό, να δίνει σε ανθρώπους εντολές βρεφοκτονίας; Και όταν εκτελούνται αυτές δεν αποτελούν έγκλημα; *Μπορεί ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης να δίνει εντολή νηπιο-σφαγής;

*«Είπε δε ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ... ούτω λέγει Κύριος των δυνάμεων... ύπαγε τώρα και πάταξον (Ο΄ αναθεμάτισον) τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσον παν ό,τι έχει και μη φεισθής (λυπηθείς) αυτούς, αλλά θανάτωσον και άνδρα και γυναίκα και παιδίον και θηλάζον (Ο΄ από νηπίου έως θηλαζόντος!) και βούν και πρόβατον και κάμηλον και όνον»! Α΄ Σαμ.15.3 & Ο΄Α΄ Βασιλειών 15.3

Την παραπάνω ερώτηση έθεσα κατ’ επανάληψη σε αμέτρητους θεολόγους μεταξύ αυτών: στον θεολόγο Νικόλαο Βασιλειάδη, τον πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό, καθώς και τον πατέρα Ζήση. Ουδέποτε όμως αποτόλμησαν οποιαδήποτε αξιοπρεπή απάντηση!

ΔΕΣ: Ωχ, εδώ τι απαντάμε; (VI)