Φθινοπωρινή Ισημερία

Όσοι ασχολούνται, έστω και πληροφοριακά (κι όχι σε ένα βαθύτερο θρησκειολογικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό επίπεδο), με την Αρχαία Ελλάδα, γνωρίζουν ότι τα Μικρά Μυστήρια της Περσεφόνης (τα Εν Άγραις) Τελούνταν την Εαρινή Ισημερία στον Ιλισό, στον Λόφο του Αρδηττού (στο σημερινό Παγκράτι). Δεν έχει απομείνει τίποτα από τον «ιστορικό χώρο». Τα Μικρά Μυστήρια σχετίζονταν με τις κατώτερες Ψυχικές Δραστηριότητες, την Νόηση, την Αίσθηση-Συναίσθηση, την Σωματική δραστηριότητα κι είχαν σκοπό όχι τον «έλεγχο» ή την «πειθαρχία» αυτών των «λειτουργιών, αλλά πολύ περισσότερο την κατανόηση του αληθινού χαρακτήρα αυτών των δραστηριοτήτων, που «οδηγούσε» φυσιολογικά στην υπέρβασή τους αφού δεν ανήκαν στην Αληθινή Ουσία της Ψυχής αλλά αποτελούσαν απλά εξωτερικές δραστηριότητες. Όποιος ήθελε να Βιώσει την Αληθινή Ουσία έπρεπε να πάει πιο Βαθιά στην Ύπαρξή του.

Η Μικρή Μύηση των Μικρών Μυστηρίων Ολοκληρώνεται στην Μεγάλη Μύηση των Ελευσινίων Μυστηρίων της Δήμητρας που Τελούνταν την Φθινοπωρινή Ισημερία, στην Ελευσίνα (όπου έχουν απομείνει μόνο κάποιες πέτρες στον «ιστορικό χώρο»). Στα Μεγάλα Μυστήρια ο Μύστης, ο Άνθρωπος, που είναι Ουσία, Ψυχή, Συνείδηση, ουσιαστικά ανυψώνεται πάνω από την ατομική δυαδική συνείδηση, το «εγώ» (του συνηθισμένου ανθρώπου), σε μια Αντικειμενική Κατάσταση Συνείδησης όπου έχει Επίγνωση της Ενότητας των Πάντων και όπου δεν υπάρχει «διάκριση» υποκειμένου-αντικειμένου.

Είναι η Αντικειμενική Μη-Δυαδική Συνείδηση όπου Βιώνεται η Αληθινή Ουσία της Ψυχής που Είναι Άπειρη, Άχρονη, Ελεύθερη. Αυτή η Κατάσταση ενώ αποτελεί την Ολοκλήρωση του γήινου ανθρώπου δεν είναι στην πραγματικότητα παρά μια Πρώτη Βίωση της Αληθινής Φύσης μας. Σε Αυτή την Κατάσταση η Ψυχή, η Συνείδηση, αφενός Βιώνει την Πραγματική Ουσία αλλά, ταυτόχρονα μπορεί να εκδηλώνεται στα κατώτερα υπαρξιακά πεδία, στην σκέψη, στην αίσθηση, στο σώμα και στον υλικό κόσμο. Είναι μια Πνευματική Κατάσταση Άχρονη, που Βιώνεται εν ζωή, είναι τα Ηλύσια Πεδία, και περιγράφεται και σε άλλες Παραδόσεις (είναι η Μυθική Σαμπάλα, το Μαγικό Βασίλειο του Πνεύματος των Βουδιστών, είναι το Βασίλειο των Ουρανών, των Χριστιανών Μυστικιστών).

Στην πραγματικότητα η Είσοδος στο Άχρονο Βασίλειο δεν είναι το Τέρμα αν και φαίνεται σαν Ολοκλήρωση της εξωτερικής εξέλιξης του ανθρώπου αλλά η Αρχή της Ανύψωσης στα Ανώτερα Θεϊκά Πεδία. Υπάρχει μια Ανώτερη Εσωτερική Μύηση που Οδηγεί στην Βίωση της Παγκόσμιας Συνείδησης, της Θείας Συνείδησης και μια Ύστατη Μύηση που Οδηγεί στην Απαρχή των Πάντων, πέρα από την Δημιουργία. Το Θείο Βασίλειο Επεκτείνεται «Πέρα» από Αυτά, αν και τα «Περιλαμβάνει» Όλα.

Έτσι ενώ στην Ελευσίνα τα Μεγάλα Μυστήρια αποτελούσαν την Ολοκλήρωση της Εξωτερικής Μύησης την Φθινοπωρινή Ισημερία, στους Ιερούς Δελφούς η Φθινοπωρινή Ισημερία σηματοδοτούσε την Απαρχή της Ανώτερης Εσωτερικής Μύησης. Τις μέρες που ακολουθούσαν την Φθινοπωρινή Ισημερία και μέχρι τον Δεκέμβριο οι Μύστες κι οι μύστες κι οι μυούμενοι «εργάζονταν» στις Εσωτερικές Καταστάσεις της Συνείδησης, όπου ο εξωτερικός κόσμος έπαυε να έχει σημασία και γινόταν «ανεπαίσθητος». Η Ψυχή, η Συνείδηση, Βιώνοντας την Δική της Ουσία (κι όχι «εξωτερικά» αντικείμενα) Αντιλαμβανόταν και Κατανοούσε την Ενότητα της Ουσίας, έβλεπε τα πάντα σαν περιεχόμενό της και δεν έβλεπε πλέον «εξωτερικά» αντικείμενα. Σε μια Τέτοια Κατάσταση αυτό που είναι Πραγματικό είναι η Ενότητα της Ουσίας κι όχι τα Παροδικά Φαινόμενα κι οι παροδικές καταστάσεις των όντων.

Στις Αρχές του Δεκέμβρη οι Ανώτεροι Μύστες «αποροφούνταν» στην Κατάσταση Πέρα από την Δημιουργία. Είναι η Εμπειρία της Παγκόσμιας Νύχτας, στους Κόλπους της Οποίας Γεννιέται Πάντα ο Φωτεινός Θεός της Δημιουργίας. Αυτή είναι η Ύστατη Μύηση και δεν ήταν πολλοί που την Βίωναν, Οι πιο πολλοί απλά «άκουγαν» τα Ιερά Μυστικά μέχρι να μπορέσουν να τα Βιώσουν οι «ίδιοι» (πέρα από το «εγώ», πέρα από την «Παγκόσμια Συνείδηση», στην Βάση των Πάντων, στο Βάθρο της Δημιουργίας).

Στις 22 του Δεκέμβρη είναι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, η Πιο Ιερή Στιγμή του Έτους όπου Τελούνταν η Πιο Μυστική Τελετή Όλων των Μυημένων.

Στην πραγματικότητα Οι Μύστες της Αρχαίας Ελλάδας, ακολουθώντας το Συμβολικό Ηλιακό Έτος, «επαναλάμβαναν» κάθε έτος την Δημιουργία, την Εξέλιξη του Ανθρώπου, την Ολοκλήρωσή του μέσα από τις Μυήσεις, μέχρι την Απορρόφησή του στο Θείο. Οι Ανώτεροι Μύστες που ήταν Εδραιωμένοι στην Αληθινή Φύση έκαναν «εικονικά» τον κύκλο για χάρη των μυστών και των μυούμενων ξεκινώντας από τα Μικρά Μυστήρια της Άνοιξης μέχρι τα Υπερβατικά Μυστήρια του Χειμώνα.

Όποιος θέλει πραγματικά να βρει την Αλήθεια, την Αλήθεια της Ύπαρξης, την Αλήθεια της Ζωής, πρέπει πραγματικά να βαδίσει την Αρχαία Ιερά Οδό που Οδηγεί στον Ναό του Αιωνίου Φωτός, στο ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟ ΦΩΣ.