Δεν αξίζει να ξοδεύεσαι στα «πρέπει» κανενός

Ό,τι κι αν συμβαίνει πάρε μια ανάσα. Κάνε το συνειδητά και μείνε στη στιγμή. Εκεί ξεκινούν και τελειώνουν όλα. Εκεί ξεκινά η ζωή, κάπως έτσι σβήνει και κάπως έτσι γεννιέται ξανά μια νέα. Υπάρχουν δύο μαγικές στιγμές – δώρα στο πέρασμά μας αυτό, τα οποία μοιραία μας προσφέρονται.

Το πρώτο είναι η γέννηση και το δεύτερο είναι η προσωπική μας αναγέννηση όταν πια αντιληφθούμε ποιοι πραγματικά είμαστε, που θέλουμε να πάμε και με ποιους. Εν ολίγοις, η αληθινή ζωή αρχίζει όταν ξεκινήσουμε να μας ορίζουμε εμείς οι ίδιοι, όταν απελευθερωθούμε από περιοριστικές πεποιθήσεις που μας κρατούν πίσω και όταν συνειδητοποιήσουμε με ποιον τρόπο τελικά θέλουμε να τη ζήσουμε, να τη χαρούμε και να την απολαύσουμε.

Δε γνωρίζω καθόλου σε ποια φάση της ζωής σου βρίσκεσαι, αν έχεις οικογένεια, παιδιά, φίλη, ή φίλο, αν είσαι ζωγράφος, σεφ, αν σου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, ή αν το αγαπημένο σου χρώμα είναι το κόκκινο. Δεν έχω ιδέα επίσης πως πίνεις το πρωί τον καφέ σου, σε ποια στάση κοιμάσαι, αν σου αρέσουν τα γρήγορα αυτοκίνητα και αγαπάς τα ψυχολογικά θρίλερ. Γνωρίζω όμως πως όπου και αν είσαι, ό,τι κι αν συμβαίνει τώρα στη ζωή σου, αξίζεις τα πάντα. Έχεις σοφία και γνώση, μια εμπειρία ετών να σε συνοδεύει και σίγουρα μια σημαντική εικόνα του ποιος είσαι, ποιος θες να γίνεις, που θες να πας και με ποιους. Εν ολίγοις, έχεις όνειρα, βλέψεις και στόχους. Και πολύ καλά κάνεις!

Γνωρίζω επίσης ότι έχεις πονέσει, έχεις δοκιμαστεί αρκετά, έχεις αδικήσει και έχεις αδικηθεί, έχεις μετανιώσει, έχεις συγχωρήσει, έχεις αγαπήσει. Ελπίζω και εύχομαι το τελευταίο να το έχεις λάβει και πίσω. Ελπίζω και εύχομαι επίσης να έχεις ερωτευτεί και να σε έχουν ερωτευτεί παράφορα! Πόσο μοναδικό και σπάνιο συναίσθημα… Σε όλα αυτά και άλλα τόσα είναι δεδομένο πως ουκ ολίγες φορές ένιωσες να χάνεις τον εαυτό σου, να σκορπίζεσαι, ακόμα και να κομματιάζεσαι. Είναι λογικό. Μάθε κάτι όμως… Το «κάρμα» είναι τα μαθήματα που χρωστάς και πάντα μαθαίνεις και μια ζωή ολόκληρη δε φτάνει για να μάθεις. Φτάνει;

Αν κάτι έως τώρα έμαθα προσωπικά από τα τόσα που έχω ζήσει και άλλα τόσα ακόμα που δεν έζησα -και μετανιώνω μόνο για αυτά- είναι πως για κανέναν και για τίποτα δεν αξίζει να ξοδεύεσαι σε υποθέσεις, σενάρια και καταστάσεις που ευνουχίζουν το μέσα σου. Δεν αξίζει να ξοδεύεσαι στα «πρέπει» κανενός και ούτε αξίζει να λες «ναι» στη θέση του «όχι». Δεν αξίζει επίσης να μπαίνεις στα παπούτσια του όποιου άλλου, όχι. Έχεις δικά σου και δεν αξίζει να ζεις εν τέλει με βάση τις προσδοκίες που εικάζεις ότι έχουν οι άλλοι για εσένα. Δεν είναι δικό σου θέμα αυτό. Τέλος, δεν αξίζει να ζεις μια ζωή που βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι αλήθεια… δε σου αξίζει.

Μην αναβάλλεις τη ζωή σου για αύριο. Ξεκίνα «από Δευτέρα» διατροφή, ναι. Γαλλικά, ναι. Δίπλωμα οδήγησης, ναι. Όχι όμως τη ζωή σου «από Δευτέρα»… Τη ζωή σου τη φτιάχνεις, τη δημιουργείς και την επαναπροσδιορίζεις κάθε τώρα. Και ήδη το «τώρα» που έγραψα, είναι πια παρελθόν. Η ζωή σου είναι εσύ και εσύ είσαι πολύτιμος-η, όπως και η ζωή σου! Η επαναλαμβανόμενη αναβολή οδηγεί μαθηματικά στη ματαίωση, το ξέρεις. Αναβάλλεις τη ζωή σου; Πάτα pause και σκέψου το ξανά. Μαζί με εκείνη, αναβάλλεις την ευτυχία, το απολαμβάνειν, τις ποιότητες που θες και αξίζει να ζεις, αναβάλλεις εσένα.

Πόσο ακόμα θα το κάνεις αυτό με άλλοθι το «από Δευτέρα» γιατί κάτι σημαντικότερο προέκυψε; Τι χρειάζεται να συμβεί για να αλλάξεις οπτική; Πόσο ελκυστική είναι αλήθεια η ζωή σου; Τι θέλεις να αλλάξεις; Πάρε μια ανάσα. Ξέρεις τι; Μάλλον η αναβολή εμπεριέχει το φόβο της δύναμής σου. Μπροστά σε όποια αλλαγή γινόμαστε ξανά μωρά, αρχάριοι. Ίσως η οπτική του αρχάριου προσθέσει αξία από την άλλη αν το σκεφτείς… Μην κολλάς πουθενά… Μπορείς να ζήσεις μια ζωή που αξίζει να ζήσεις και έχεις επιλέξει. Την επιλέγεις;