Εκείνες τις πληγές που σε γεννούν ξανά, να τις σέβεσαι

Οι άνθρωποι έχουν πληγές μέσα και έξω.
Μην φοβάσαι να δεις ένα από αυτούς και μην φοβάσαι να πεις πως είσαι ένας από αυτούς.
Ξέρεις, όλα στη ζωή δεν είναι ζωγραφισμένα σαν από την όμορφη πλευρά του κόσμου.
Εκείνες οι πληγές είναι που σου δίνουν την ομορφιά του εαυτού σου.
Πόσες φορές δεν έχουμε δει ανθρώπους αλλιώτικους από τους άλλους, διαφορετικούς γιατί έχουν μια πληγή εξωτερική, γιατί έχουν σημάδια από τη ζωή του, από εκείνη που εκείνοι επέλεξαν να κάνουν και όμως κάτι ή όλα, δεν έχει σημασία, δεν τους πήγε όπως είχαν φανταστεί.
Έχεις παρατηρήσει πόσο όμορφοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι;
Πως λάμπουν και πως δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο παρά μόνο ή ζωή. Η ζωή με τα ωραία της και με τα άσχημα της.
Χαρά, λύπη, ναι και λύπη, όλα εκείνα που τους κάνουν δυνατούς και ζωντανούς.
Γιατί έφυγαν, το ξεπέρασαν και ας τους άφησε την πιο μεγάλη εσωτερική πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ.
Και ούτε θέλουν να κλείσει, γιατί από εκείνη έμαθαν και μαθαίνουν ακόμα.
Άντεξαν και βγήκαν δυνατοί, δυνατοί σαν εκείνο που σε κάνει να λες, πόση ομορφιά υπάρχει κρυμμένη μέσα σε τούτη τη γη.
Εκείνες οι πληγές που σε γεννούν ξανά.
Εκείνες τις πληγές να τις θέλεις για να παραμένεις ζωντανός!