Αυτό το ατέρμονο γιατί που σε βασανίζει, μήπως είναι ώρα να το πετάξεις από πάνω σου;Ένα “γιατί”, ξεκάθαρα είναι μία από τις βασικές ερωτήσεις που ωθούν την εξέλιξη και τη γνώση, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν για να βρισκόμαστε στο όποιο σήμερα. Όμως, κάποια γιατί δε χρειάζεται να απαντηθούν. Κι αυτό, “γιατί” κάτω από κάθε πέτρα δεν υπάρχει πάντα ένα μάθημα ή μήνυμα. Κάθε τούνελ δεν έχει πάντα φως στο τέλος του. Μη χάνεις άλλο χρόνο, προχώρα.
Τα “γιατί” πρέπει να σε ωθούν μπροστά για να είναι ωφέλιμα. Όταν ριζώνουν και σε μετατρέπουν σε δέντρο που δε μπορεί να μετακινηθεί, τότε πρέπει να τα κόβεις. Όπως ακριβώς και με τον Γόρδιο Δεσμό: “ό,τι δεν λύνεται, κόβεται”.
Η ατέρμονη ενασχόληση με το παρελθόν γίνεται προσκόλληση. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι πως το “για κάποιο λόγο γίναν όλα”, δε σημαίνει πως τον λόγο πρέπει και να τον μαθαίνεις κάθε φορά. Αυτό είναι ένα θέλω του εγώ, όχι ανάγκη της ψυχής. Το τι πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι πως απλά, σε οδήγησε εκεί που πρέπει να είσαι, και εκεί που πρέπει να πας. Μία θέση, που πριν από αυτό που έγινε, δεν μπορούσες να δεις. Καταλαβαίνεις που αναφέρομαι.
Αν θέλεις να μπαίνεις σε λαβύρινθους, είτε δικούς σου είτε αλλονών, θα πρέπει να έχεις μαζί σου και τον Μίτο της Αριάδνης. Μια εξερεύνηση από ουδέτερη θέση σε ένα βαθμό, είναι ωφέλιμη. Ο κίνδυνος βέβαια σε κάποιες καταστάσεις είναι πως τρυπώνουν μέσα σου σαν δούρειος ίππος, που μπορεί να περιέχει όχι πάντα εξελικτικά δώρα, αλλά και κουτάκια της Πανδώρας καθώς και στοιχεία λήθης. Αυτή την αντιληπτική ζυγαριά πρέπει να την έχεις μαζί σου σε κάθε αναζήτηση.
Κάποια “γιατί” γίνονται αλυσίδες που σε κρατάνε πίσω από το κάθε τώρα ή το κάθε αύριο σου. Εμμονές και σκεπτομορφές που κρυσταλλώνουν μέσα σου όσο παραμένεις σε αυτά. Αυτό που θέλω να αναρωτηθείς είναι: αξίζει πραγματικά να παρατείνεις την διαμονή σου σε αυτά; Πόσο μάλλον όταν αφορούν πράγματα και καταστάσεις πέρα από τον έλεγχό σου. Όταν αφορούν άλλους, αλλά και αλλονών σκοτεινά δωμάτια ή τούνελ που δε βγάζουν πουθενά.
Είσαι και ο σκηνοθέτης, και ο σεναριογράφος, και ο πρωταγωνιστής του έργου και της ταινίας σου. Και όπως σ’ ένα συνειδητό ονείρεμα, τον έλεγχο τον έχεις εσύ και μόνο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να σου το θυμίζεις. Αν δε μπορείς να βγεις από έναν λαβύρινθο με θάμνους που υψώνονται σαν τοίχοι γύρω σου, δε χρειάζεται να βασανίζεσαι. Πολλές φορές η κατασκευή τους είναι μόνο για να χάνεις χρόνο και ενέργεια. Χρόνο και ενέργεια από κάτι άλλο, όμορφο, ωφέλιμο και παραγωγικό. Κι αν σου είπε κανείς ή κάποιο τραύμα πως δε μπορείς να ξεφύγεις, μη γίνεσαι σαν τον ελέφαντα που ξεχνά την αληθινή του δύναμή νομίζοντας πως δε μπορεί να σπάσει το αλυσιδάκι που υποτίθεται τον κρατά. Επειδή έτσι “προγραμματίστηκε”.
Ίσως να μην υπάρχει καν κάποιος θησαυρός εκεί που ψάχνεις. Αλλά μόνο καθυστέρηση από τους θησαυρούς που σε περιμένουν έξω από αυτόν τον λαβύρινθο και αυτά τα “γιατί” στα οποία έχεις οικειοθελώς εγκλωβιστεί. Κανείς και καμία κατάσταση δε μπορεί να σε φυλακίσει χωρίς την δική σου συγκατάθεση. Θυμήσου την ταινία Inception: εσύ είσαι ο αρχιτέκτονας του δικού σου ονείρου. Σήκω πάνω από τον κάθε θάμνο και πέτα μακριά. Κι αν δε ζεις στο όνειρό σου, τότε θα ζεις στο όνειρο κάποιου άλλου.
Το αντιληπτικό σχήμα είναι: Δεν χρειάζεται να απαντηθεί, δεν νιώθω άσχημα, σταματώ να το αναλύω, το αφήνω. “Γιατί;”. Γιατί με περιμένουν άλλα πράγματα εκεί έξω που θα με πάνε μπροστά και πάνω. Αν παρόλα αυτά, θέλεις σώνει και ντε να εξερευνήσεις κάτι που σχετίζεται με αυτή την κατάσταση, τουλάχιστον εξερεύνησε το δικό σου “γιατί” που ως τώρα, σε έκανε να παραμένεις εκεί.
Προχώρα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σου στερείς πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις στο βωμό κανενός και καμίας κατάστασης που δεν είναι πια για σένα. Ακόμα κι αν όπως είχε πει κάποιος, ένα παλιό θαυμαστικό παύει να θαυμάζει, μα εσύ μένεις ακόμη στην ανάμνηση. Κράτα την ανάμνηση. Βάλε και την τελεία και την παύλα. Και νέοι κύκλοι, έργα και όνειρα σε περιμένουν και να τα ζήσεις και να τα δημιουργήσεις, αρκεί να επιστρέψεις, και να επιτρέψεις σ’ εκείνο το θαυμαστικό να γυρίσει ξανά στο σπίτι του, δηλαδή, σε ‘σένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου