Για μια Θεολογία του Όλου

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ Όλον

Θέλεις να βρεις το Όλον; Δεν χρειάζεται γιατί σε έχει ήδη βρει Αυτό... Θέλεις να Το Αντιληφθείς; Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι...

Αν το Όλον Είναι η Πραγματικότητα, (σαν Αντικειμενική Πραγματικότητα που Τίθεται εκ των πραγμάτων κι όχι σαν μία νοητική σύλληψη...)... Αν το Όλον Είναι Μία Υποκρυπτόμενη Ευρύτερη Πραγματικότητα (από αυτό που αντιλαμβανόμαστε συνήθως), που μπορεί όμως να Αποκαλυφθεί με κάποιο τρόπο... Αν το Όλον Είναι Ζωντανό Πρόσωπο (σαν Άπειρο Πρόσωπο, χωρίς όρια και προσδιορισμούς... κι όχι μία περιορισμένη προσωπικότητα...)... Τότε θα πρέπει να μπορούμε να Το Αντιληφθούμε, άμεσα, με απλό τρόπο, και προ πάντων με φυσικό τρόπο... κι όχι μέσω κάποιας ιδιαίτερης λειτουργίας, είτε πολύπλοκης διαδικασίας, είτε διανοητικής διερεύνησης, είτε μέσω ειδικών «αισθήσεων»...

Και πράγματι! Αυτό ακριβώς συμβαίνει... (Επειδή η επίγνωση, είναι κάτι πλατύτερο από την σκέψη, πολύ πλατύτερο... κι επειδή η σκέψη δεν είναι όλη η γνώση... ίσως μάλιστα να μην είναι παρά μνήμη, δεδομένα, που μπορούν να συσχετιστούν... κι όχι γνώση...).

Η Πραγματικότητα Είναι Κάτι μέσα στο Οποίο βρισκόμαστε είτε το θέλουμε, είτε όχι, είτε το κατανοούμε, είτε όχι, είτε το σκεφτόμαστε, είτε όχι... Για να Αντιληφθούμε Αυτή την Πραγματικότητα... που Είναι Μία Συνειδητή Ζωντανή Παρουσία... κι όχι το «άψυχο αντικειμενικό» (που είναι μία νοητική σύλληψη)... θα πρέπει να το κάνουμε άμεσα, χωρίς διαδικασίες... Όταν η Συνείδηση, τελείως απλά, τελείως φυσικά, αφήνει ανεμπόδιστη την αντίληψη να λειτουργεί χωρίς να αναμιγνύει σκέψη, μνήμη, αισθήσεις, τίποτα... κι η συνειδητότητα «ανοίγεται» πέρα από την περιορισμένη ύπαρξη, προς Αυτό που μας Περιβάλλει, Αυτό που μας Ουσιοποιεί, την Απέραντη Αντικειμενική Βάση των πάντων, την Αληθινή Πηγή της Ύπαρξης... αποκτάμε επίγνωση της Θείας Πραγματικότητας, του Όλου... Στην πραγματικότητα σε αυτό συνίσταται η ουσία της αληθινής προσευχής των πατέρων, που ανθίζει μέσα στην ησυχία...

Αυτή η απλή, άμεση, χωρίς διαδικασία, αντίληψη, αποτελεί μία φυσική δυνατότητα του ανθρώπου, εκδήλωση της καθαρής, ανεμπόδιστης, φυσικής επίγνωσης, που είναι πολύ πλατύτερη από την σκέψη... Επειδή όμως είμαστε (ή μας έκαναν) πολύ μπερδεμένοι, αυτή η κατά τα άλλα φυσική δυνατότητα, εκδηλώνεται κι ανθίζει μέσα στην φυσικότητα, την ηρεμία, την ησυχία, κι όχι μόνο με την πνευματική έννοια αλλά και με την φυσική έννοια μερικές φορές... μακριά, στην «έρημο», στα «βουνά», μακριά από τις μέριμνες και τις ασχολίες των ανθρώπων, είναι πιο εύκολο, για κάποιους, να βρουν το Όλον... Αλλά σίγουρα δεν αρκεί μόνο το φυσικό περιβάλλον... γιατί πολλοί κουβαλούν μέσα τους τον θόρυβο της σκέψης, του κόσμου, των ασχολιών... Όταν αναμιγνύεται η σκέψη, φτιάχνουμε μία εικόνα για την Πραγματικότητα, το Όλον που πρέπει να προσεγγίσουμε, την ζωή που πρέπει να διευθετήσουμε, την πνευματική εξέλιξη, την προσευχή, το φωτισμό... όλα σκέψη, όλα μέριμνες... Ούτε εξ’ άλλου γυρίζοντας την οικουμένη όλη, κοιτώντας πίσω από τα φαινόμενα, μπορούμε να βρούμε την Πραγματικότητα...

Στην πραγματικότητα, κι οι μεγάλοι δάσκαλοι κι όσοι τους ακολούθησαν πραγματικά, δεν μίλησαν παρά για τον Όλον που μας Περιβάλλει (σαν Πραγματικότητα), για τον απλό, άμεσο, φυσικό τρόπο που πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το Όλον... Κι αν σήμερα συναντήσουμε έναν άγιο... γιατί υπάρχουν ακόμα άγιοι, περπατούν αναμεσά μας... θα μας μιλήσει για τον Ζωντανό Όλον, για τον άμεσο, απλό, και φυσικό τρόπο που Προσεγγίζουμε το Όλον, μέσα στην ηρεμία, μέσα στην ησυχία... Δεν θα μας αναπτύξει ούτε θεολογίες, ούτε δογματικές, ούτε θα αναφερθεί σε κείμενα... Τόσο απλά, τόσο φυσικά... Μπορούμε να Αντιληφθούμε το Όλον, άμεσα, απλά, φυσικά... όπως θαυμάζουμε ένα τοπίο, ή ένα ηλιοβασίλεμα, τόσο απλά όσο απολαμβάνουμε ένα ποτήρι νερό όταν είμαστε διψασμένοι, ή μία γουλιά καφέ, όταν χαλαρώνουμε, είτε μόνοι, είτε με φίλους... Τόσο απλά... Το Αόρατο Είναι πολύ πιο κοντά μας από ό,τι μπορούμε να φαντασθούμε, σε απόσταση αναπνοής... Υπάρχουμε και ζούμε μέσα Του... Είναι η ίδια μας η Ύπαρξη... Τόσο απλά...

Ο Αληθινός Σοφός (σαν άνθρωπος που περπατά στη γη...) είναι πολύ απλός, πολύ φυσικός... Με ποια έννοια όμως;... Με την έννοια του ανθρώπου που Αντιλαμβανόταν τον Ζωντανό Όλον, άμεσα, απλά, φυσικά, χωρίς σκέψη, ιδιαίτερες πράξεις, και χωρίς να παρεκκλίνει από την καθημερινή ζωή του...

Και κάθε άνθρωπος μπορεί να ζήσει όπως έζησαν οι Σοφοί απλά και φυσικά... Κι όσοι μίλησαν για τον Ζωντανό Όλον, για την Βίωση της Πραγματικότητας, για την φυσική Ζωή, ήταν άμεσοι, απλοί, φυσικοί, άνθρωποι, ταπεινοί, που Βίωναν το Όλον και προέτρεπαν τους άλλους να Βιώσουν το Όλον, με τον ίδιο ζωντανό τρόπο, κι όχι να μπλέκονται σε θεωρίες, και πράξεις και μέριμνες... Οι απλοί άνθρωποι μπορούν να ζήσουν απλά, φυσικά...Αυτοί που περιπλανιούνται όμως μέσα στον λαβύρινθο της σκέψης τους, χρειάζονται θεωρίες, εξηγήσεις, τεχνικές, προσπάθειες, εξελίξεις, φωτισμούς, θεώσεις... σκέψη, λόγια, όνειρα...

Ο άνθρωπος, είτε το θέλει, είτε όχι, είναι φυσικός, μπορεί να Το Αντιληφθεί, να επωφεληθεί από αυτό, να το απολαύσει, να γείρει και να ξεκουραστεί στην Αγκαλιά του Όλου... ή να χτυπιέται και να φωνάζει για την απουσία του Όλου, για το ποιος είναι ο «αληθινός θεός», για το ποιος είναι αληθινός Σοφός, για το ποιος είναι φωτισμένος και ποιος παραπλανημένος…

Θέλεις να βρεις το Όλον; Δεν χρειάζεται γιατί σε έχει ήδη βρει Αυτός... Θέλεις να Το Αντιληφθείς; Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι... Απλά ηρέμησε και θα Τον Αντιληφθείς σαν Αυτό που είναι πέρα από την ύπαρξή σου, σαν Αυτό που Ακουμπά η ύπαρξή σου, το Άπειρο που σε Περιβάλλει που αν και Αόρατο Είναι Πιο Πραγματικό από οτιδήποτε άλλο...

Κι αν το μυαλό σου είναι γεμάτο διανοητικά σκουπίδια, θεωρίες, μνήμες, παρελθόν, διδασκαλίες, απλά πέταξέ τα όλα... Τι μεριμνάς περί πολλών; Ένα πράγμα χρειάζεσαι... Να αφήσεις τον εαυτό σου να λειτουργήσει σαν άνθρωπος, άμεσα, απλά, φυσικά, χωρίς σκέψεις, χωρίς κάποια ιδιαίτερη πράξη, όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν κάνεις... Και το Όλον θα Φανεί, γιατί Είναι Πάντα Εδώ (κι ας μην Το βλέπεις)...